Hoe onze vrijheden te benutten?

CETA, TiSA en TTIP, onthoud die afkortingen, zullen na wat verdieping volgens mijn bescheiden mening de mensheid en ons weinig moois brengen; het zijn cadeautjes voor grootbedrijven. Niet omdat de standaard van producten erin omschreven wordt, maar omdat via die verdragen het grote geld verzekert is van haar winsten. In plaats van het beschermen van de burger in ‘de race naar het putje’ en van de concurrentiepositie van ‘kleinschalige’ Nederlandse bedrijven, mogen bedrijven gaan concurreren met bedrijven waar arbeidsomstandigheden, loon en milieuzaken anders, en vaak minder stringent dan hier afgesproken zijn en deze verdragen zetten de Nederlandse overheid door hun arbitrageparagraaf in feite buiten spel.

Elk besluit van de Nederlandse overheid om over arbeidsomstandigheden, loon of ons milieu meer recht te doen aan wat in onze regio van de wereld van belang is, kan na ondertekening van deze verdragen rekenen op miljoenenclaims, die betaald zullen worden van ons bijeengeschraapte belastinggeld, waarbij het Nederlands recht op een zijspoor gerangeerd is. En of u nu CDA, CU, D66, PvdA of VVD gestemd heeft, maakt (weer) niet uit.

Iedereen, die zich er meer in verdiept dan wat de mainstreammedia ons daarover voorschotelt, weet dat; dus jammer genoeg haast niemand 😉 Dat zie ik in dezen wel als het grootste probleem van deze tijd: de vrijheid zich goed te informeren, wordt nauwelijks benut, net als de vrijheid eens een minuut te nemen om de consequenties van ons beleid op ons te laten inwerken.

Vrienden maken

Wat ook kan, is de ander laten uitpraten en proberen te achterhalen wat hij of zij daarmee wil zeggen. Misschien blijkt dat hij of zij, na haar of zijn zegje gedaan te hebben, wel iets interessants voor u te melden had. In elk geval neemt die ander de moeite om u ergens van deelgenoot te maken. Wat kan, is juist dat te honoreren.

Wat ook kan, nadat iemand uitgesproken is, is bij uzelf nagaan of u alles hebt begrepen wat de ander u vertelde, in plaats van afkeurend of associërend te reageren. U kunt zelfs nog wat verhelderende vragen stellen om onduidelijkheden opgelost te krijgen.

Wat ook kan, is dit allemaal te doen wanneer iemand het op u begrepen heeft; aanstoot aan u genomen blijkt te hebben. Luister er eens naar, laat de ander uitpraten, probeer uzelf een duidelijk beeld te schetsen over haar of zijn pointe en ga niet in ‘de verdediging’. En wanneer het niet uw opzet was de ander een vervelend gevoel te bezorgen, vertel dan wat u ervan vindt als dat toch gebeurt blijkt te zijn en verken samen mogelijke oplossingen opdat dat niet weer gebeurt.

Het kan zelfs wanneer iemand iets vertelt, waarvan uw tenen spreekwoordelijk gaan krommen; probeer het eens uit – zonder in uw emoties te schieten – geïnteresseerd te reageren. Wellicht lukt het niet direct helemaal, maar het kan nooit kwaad om het dan nog eens te proberen.

Ik weet bijna zeker dat u er vrienden mee maakt, want net als u wilt weten wat er in anderen omgaat, weten anderen ook graag wat er in u omgaat. Zeker wanneer u anderen niet ‘de schuld’ geeft, maar het werkelijk even allemaal bij uzelf houdt.

Leo Buscaglia (1924 – 1998), bekend als ‘Dr Love’, blijkt hierover een gedicht geschreven te hebben dat verschillende mensen heeft geïnspireerd. Het gaat zo:

Luisteren

Als ik je vraag naar mij te luisteren en jij begint mij adviezen te geven, dan doe je niet wat ik je vraag.

Als ik je vraag naar mij te luisteren en jij begint mij te vertellen waarom ik iets niet zo moet voelen als ik voel, dan neem jij mijn gevoelens niet serieus.

Als ik je vraag naar mij te luisteren, en jij denkt dat jij iets moet doen om mijn probleem op te lossen dan laat je mij in de steek, hoe vreemd dat ook mag lijken.

Dus, alsjeblieft, luister alleen maar naar me en probeer me te begrijpen.

En als je wilt praten, wacht dan even en ik beloof je dat ik op mijn beurt naar jou zal luisteren.

Leo Buscaglia