Maand: december 2017

Het kan, mits

On door Gerardusineconomie, geld, wereldverhalenEen reactie plaatsen

Dit is de tijd van bezinning. Als we het al doen, doen we dat tussen het sinterklaasfeest en oud en nieuw met het kerstfeest als bezinningshoogtepunt. Vandaar dat ik nu de kans grijp een bezinnend stukje te gaan schrijven.

Terwijl de werkenden onder ons zich een slag in de rondte moeten werken om hun werk af te krijgen, de kinderen groot te brengen, mantelzorg te verlenen, sociale contacten te onderhouden en zichzelf verder te ontwikkelen is een 25-urenweek met behoud van loon mogelijk. Wanneer de arbeid gelijkelijk verdeeld werd onder de actieve (werkende en werkzoekende) bevolking zouden we al aan een gemiddelde werkweek van 30 uur per week komen.
Daarnaast krijgt een werknemer in de private sector ongeveer 43% van wat hij of zij aan waarde creëert* niet uitbetaald. Hiervan gaat een deel als inkomstenbelasting naar de overheid en de rest gaat naar aandeelhouders of de werkgever. Wanneer de minstens 15 uur ‘gratis’ voor zijn of haar baas werken gereduceerd werd tot 10 uur, kan de werkweek nog met 5 uur per week verminderd worden.

Het is nergens voor nodig dat 70% van de werkzoekenden problemen heeft om rond te komen en dat 20% van ons in een dagelijkse angst leeft om in armoede terecht te komen. Lonen en uitkeringen zouden met gemak boven de armoedegrens kunnen liggen. Voor de 54% van de eenoudergezinnen kan het risico om in de armoede of marginaliteit terecht te komen ongedaan worden gemaakt.

Het is helemaal niet nodig dat de 8% van de mensen de aankoop van medicijnen of de 26% van iedereen een doktersbezoek uitstellen omwille van geldgebrek. Met het kiwi-model kan € 2.000.000.000 bespaard worden en wanneer medisch specialisten op een ‘normale’ manier vergoed worden, bijvoorbeeld door hen het loon van een universiteitsprofessor te geven, kan nog eens € 2.000.000.000 bespaard worden. Overbodige onderzoeken in ziekenhuizen kunnen vermeden worden door het systeem af te schaffen van de “betaling per prestatie”. Dat levert dan nog eens € 800.000.000 op. Die maatregelen zijn ruimschoots voldoende om het medisch tekort op te lossen.

De 10% van ons op wachtlijsten kan direct geholpen worden, want er hoeven geen wachtlijsten te zijn voor mensen met een handicap, voor kinderopvang, sociale woningen of een plaats in een verzorgingshuis.

De achterstand op scholenbouw, die vandaag tot 2.500 scholen is opgelopen, kan worden weggewerkt en het onderwijs zou best kunnen rekenen op voldoende middelen en personeel; het kan weer tot de top van de wereld gaan behoren.

Ook de 40% van de gezinnen, die dat nu niet kunnen, zouden kunnen sparen voor slechtere tijden voor een of meer gezinsleden of voor later. Ook de 27% van de gezinnen, die dat nu niet kunnen, zou op vakantie kunnen gaan.

Alle woningen kunnen van goede kwaliteit zijn en goed-geïsoleerd. Ook de 5% van de mensen, die dat nu niet kan, zou goed kunnen eten, zijn of haar huur kunnen betalen èn het huis verwarmen.
Aangezien de energiereuzen de sleutel in handen hebben om klimaatdoelen te halen, zouden die weer in overheidshanden moeten komen. Alleen dàn kunnen ze massaal overschakelen op groene energie. Daarnaast kan een groots opgezet investeringsprogramma – afvang van CO2, isolatie, openbaar vervoer, enz. – ervoor zorgen dat we de afgesproken klimaatdoelstellingen tijdig halen.
Ook de 70% van niet-EU-bevolking, die momenteel in armoede leeft, kan loon naar werk krijgen en dus voldoende voedsel, goede huisvesting en onderwijs, waardoor het voor rechtspopulisten moeilijker wordt om de spanningen tussen bevolkingsgroepen op te stoken.

Dit is allemaal mogelijk wanneer we het als een misdrijf gaan zien, en niet als een jaloersmakende verdienste, om € 300.000.000.000 van hier naar belastingparadijzen te versluizen. Dat we het beschamend gaan vinden dat, terwijl de armen armer werden, de allerrijksten op aarde het afgelopen jaar € 1.000.000.000.000 rijker geworden zijn en ook hen, net als bij u en mij gebeurt, via belastingheffing tot delen dwingen.
De rijkdom in ons land heeft ongekende hoogtes bereikt. Vandaag produceren we per inwoner 5x zoveel als 60 jaar geleden. Voor een gemiddeld gezin van twee volwassenen en twee kinderen betekent dit potentieel een besteedbaar inkomen van € 8.650 per maand en een vermogen van € 785.000.

Met zo’n ongekende rijkdom is het onmiskenbaar dat we met zijn allen materieel onbezorgd in overvloed kunnen leven. De materiële voorwaarden voor ‘de hemel voor iedereen’ zijn in elk geval meer dan vervuld.
De verdeling van geld kent echter geen enkele morele verantwoording. Nog nooit was de kloof tussen wat er materieel aan moois voor iedereen mogelijk is en wat daarvan gerealiseerd wordt zo groot als vandaag.

Anders gezegd, gezien ons hoge bruto binnenlands product en zeer hoge welvaartspeil is het beschamend en een schande dat zoveel mensen hun elementaire behoeften niet bevredigd kunnen krijgen.

Bron: “Nu ook berekend: This could be heaven for everyone” door Marc Vandepitte via DeWereldMorgen op 27 december 2017 en “Allerrijksten in de wereld 1 biljoen rijker” door de economieredactie van NOS op 26 december 2017.

* De meeste aantallen, bedragen en percentages gelden voor in Vlaanderen of België; in Nederland zullen die ietsje anders uitkomen.

Utereg, me stadsie daar gebeurt van allehand, ’t bruis an alle kant in ’t hartjie van ’t land

On door Gerardusinsteden en streken, waarnemingenEen reactie plaatsen

De Amsterdamsestraatweg is een lange rechte weg die voor Utrechtse begrippen een beetje aan Amsterdamse winkelstraten doet denken. De bedrijvige winkels, sommige met etalages waarachter het tentoongestelde onder een dikke laag stof ligt, de meeste goed bijgehouden. Vermoedelijk kan men aan de Amsterdamsestraatweg alles kopen van Chinees tot drinken & eten, feestartikelen, Grieks, groenten, Marokkaans, knippen, mondzorg, Nederlands, oliebollen, seksartikelen, Surinaams, tatoos, therapieën, thuiszorg, Turks, verlichting, wassen en tot witgoed.

Die lange rechte weg ben ik vandaag met mijn vast gezelschap om lunchpauzeconcerten te bezoeken per bus gegaan tot Maarssen en daarvandaan hebben we hem teruggelopen tot aan Tivoli/Vredenburg.

Het is opmerkelijk hoeveel ik dan niet blijkt te weten van dit deel van de stad; we keken immers met de ogen van toeristen. Een gedenkteken, een historisch gebouw, een kunstvoorwerp, een sluis, een voortuin met vier kerstmannen die de bezoeker uitdrukkelijk welcome heten voor die bezoeker bij een metalen hek kan aanbellen om de tuin richting voordeur te bewandelen.

En wanneer je zoals ik al 40 jaar in en rond Utrecht dwaalt lagen de herinneringen hier ook voor het oprapen. Daar wandelde ik met Mies, daar woonde Wim, hier fietste ik met Zus, daar woonde ik nog zonder Jet, die gevel doet me denken aan de tijd met Teun, hier doofde Vuur en nee, dat frietkot heet echt Gijs.

Natuurlijk kwamen we door Elinckwijk, door Zuilen en liepen we door het mooie Julianapark. Naarmate we Utrecht naderden werden de gevels en winkels bekender en bekender tot we koffie gingen drinken bij een vriend, die toevallig net thuis was. Vervolgens was het niet meer mogelijk voor mij om met toeristenogen te blijven kijken; het kwam me allemaal zo bekend voor. De pratende mannen op straat, mijn kapper, mijn sleutelleverancier, al dat verkeer dat in beide richtingen onophoudelijk rijdt, de drukte op de ‘straatweg’ en de directe rust in alle zijstraten met namen als Anemoonstraat, Berkstraat, Demkaweg, Dieselweg, Sweder van Zuylenweg, Westinghousestraat. Alleen wat drukte waar ze aan het verhuizen zijn of de aanhangwagen van een auto inlaadden.

De gevaarlijkste straat van Utrecht en misschien wel van Nederland, waarschuwde mijn vriend. Met de Kanaalstraat de gezelligste straat in heel deze regio, vind ik. Ik moet maar weer eens naar Amsterdam, waar legio van dit soort straten zijn.

De titel is van de hand van Herman Berkien.

Duurzaamheid; Compleet gestoord, maar wel goed bedoeld

On door Gerardusinpolitiek, waarnemingen, wetenschap5 reacties

Stapsgewijs heeft mijn strijkbout het begeven. Eerst een haperende functie, toen een kapotte knop en vervolgens vertikte het apparaat al zijn werk. Onlangs kocht ik vervanger.
“Hoe lang heeft de vorige het gedaan?” vroeg het vrolijke jonkie.
“7 jaar”, antwoordde ik.
“Oh, dat is best lang.”
“Dat is beschamend kort, jij kùnt dat haast niet weten, maar hoewel alle bedrijven de mond vol hebben van duurzaamheid, werden zo’n 40 jaar geleden dit soort apparaten gemaakt opdat ze niet vervangen hoefde te worden en nu opdat ze het zo snel mogelijk na afloop van de garantietermijn begeven. Ik heb nog een radio, versterker, en zo die ik in mijn studententijd gekocht heb. Mijn kinderen zijn al aan hun derde of vierde toe!”
Met mijn nieuwe aankoop liep ik de zaak uit een verbouwereerd jonkie achterlatend. Ik dacht clichématig: “Vroeger ging een fiets een heel huwelijk mee, en nu nog steeds.”

De mond vol van duurzaamheid en elke 11 maanden vervangen we onze gsm. Tegelijk neemt het aantal gorilla’s op de aarde af en is er nog maar één Indonesische neushoorn. Raar om dit in één alinea te schrijven? Helemaal niet!

In haar breedste betekenis staat ‘biodiversiteit’, de verscheidenheid aan planten en dieren op onze planeet, synoniem voor ‘leven op aarde’. Echter, de snelheid waarmee dier- en plantesoorten uitsterven is heel groot. Dat heeft te maken met biodiversiteitsverlies. En doordat de 31 mineralen, die nodig zijn om een gsm te produceren, waarvan vele uit natuurgebieden gehaald worden waar gorilla’s leven, hebben vermeerdering van het aantal gsm’s en vermindering van het aantal gorilla’s direct met elkaar te maken. Dit gaat over ons productie- en koopgedrag. Geen enkele aankoop is onschuldig.

De Belgische FOD Volksgezondheid, Veiligheid van de Voedselketen en Leefmilieu is vanwege bovenstaande begonnen met een #BeBiodiversity-campagne. Zo doen we dat tegenwoordig en voordat #metoo uitgedoofd is kan de volgende #hype de lucht in. De verantwoordelijkheid wordt door de FOD Volksgezondheid zo laag gelegd en wel bij degenen die dat haast niet of helemaal niet kunnen dragen. Zoals het bevreemdend is voor marsmannetjes dat in onze steden gewone en fairtrade-winkels zijn, moeten ‘we’ van de FOD Volksgezondheid ons aankoopgedrag veranderen. Prijsvechters bieden spotgoedkope vliegreizen aan en ‘we’ moeten ‘nee’ zeggen want vliegen is slecht voor het milieu; bevordert klimaatopwarming. De voedselindustrie biedt spotgoedkope importproducten aan en ‘we’ moeten ‘nee’ zeggen want de stookolie waarmee gestolen voedsel uit ontwikkelingslanden hierheen getransporteerd wordt is slecht voor het milieu; bevordert klimaatopwarming. Dit jaar richt de FOD Volksgezondheid zich op de consument, en volgend jaar – nadat CETA van kracht geworden is – op de bedrijfskant. Dan gaat de FOD Volksgezondheid vriendelijk vragen of de heren ietsje minder rommel willen maken. En elke heel klein beetje minder toename van rotzooi zal gevierd worden alsof we de aarde op de multinationals heroverd hebben.

De 5 grootste biodiversiteitsbedreigingen zijn:
invasieve soorten die een bedreiging vormen voor het voortbestaan van inheemse soorten,
klimaatverandering,
overexploitatie,
vernietiging van habitats en
verontreiniging.

Om een beeld te geven enkele statistieken:
In België worden 101 dieren, micro-organismen en planten geteld, die door menselijk handelen in een nieuw gebied terechtkomen (zoals ‘België’ of ‘Nederland’) en die door verspreiding en vestiging schade kunnen veroorzaken en de biodiversiteit van inheemse soorten bedreigen.
Tussen 1990 en 2010 zijn wereldwijd minstens 3.500.000 hectaren natuurlijke bossen omgevormd tot palmolieplantages. Ongeveer 20 % van de palmolieproductie wordt gebruikt door de cosmetica-industrie.
Illegale exploitatie van bedreigde bossen vormt een markt die tussen de € 50 en 150.000.000.000 geschat wordt. Na drugshandel is het de grootste misdaadmarkt ter wereld.
40 % van de cacao komt van Ivoorkust, waar de bossen sinds 1960 80 % van hun oppervlakte kwijt zijn geraakt. En,
meer dan 90.000 containerschepen varen over de oceanen en zeeën en storten samen evenveel kankerverwekkende verontreinigde stoffen uit als 4.500.000.000.000 auto’s in een jaar.

Ofwel ‘we’ moeten meer fietsen en wandelen of met het openbaar vervoer, en als u dat dan doet dan resteert de vervuiling van nog maar 4.499.999.999.999 auto’s per jaar.

Om de idiotie van deze campagne te verduidelijken een ander voorbeeld.
‘Let ook op micro-plastic’, waarschuwt de FOD Volksgezondheid ‘ons’. Dat zijn kleine plastic bolletjes die zitten in douchegel, tandpasta, shampoos en andere verzorgingsproducten. Die micro-plastics spoelen het riool in en verdwijnen – uiteindelijk – in de zee, waar zeedieren ze binnen krijgen. Die worden daar ziek van, worden opgegeten door andere zeedieren en die worden enzovoort. Veel mensen zijn hier niet van op de hoogte en vanaf deze campagne dus wel. Maar hoezo zouden ‘wij’ daarop moeten letten?
Een streng gehandhaafd verbod op productie en import van micro-plastics in douchegel, tandpasta, shampoo en andere verzorgingsproducten is volgens mij het enig werkende remedie, net als een afgedwongen beperking van koopvaardij en vliegverkeer en nog zo’n 197 adequate maatregels waaronder de productie van apparaten die weer een mensenleven lang meegaan.

Maar in Midden-Nederland gaan we vrolijk een vliegveld uitbreiden. Echter, op het hoogst volume:

Burger, weest ù zich dan bewust en dat ù ùw gedrag aanpast want het is echt slecht gesteld met de aarde, de gorilla’s, het milieu en die ene neushoorn.

Bron: “Wat een gsm en een gorilla met elkaar te maken hebben én met ons koopgedrag” door Helenka Spanjer via DeWereldMorgen op 18 december 2017.

Europese beschaving VIII

On door Gerardusineconomie, politiek, steden en strekenEen reactie plaatsen

Wetten of geen wetten, het bestuur van het Griekse privatiseringsfonds is immuun voor vervolging. Dat heeft de trojka van ECB, EU en IMF met terugwerkende kracht geregeld, verstopt in een dik dossier met talloze aan te nemen wetten, getiteld:
‘Maatregelen voor groei van de Griekse economie’.
De aanklager verlegde daarom de aandacht naar 6 adviseurs, onder wie 3 leden van de eurowerkgroep: een Italiaan, een Slowaak en een Spanjaard. De rechtszaak ving aan, maar op 24 mei 2016 kwam de Eurogroep bijeen, waarbij de voorzitter van de Eurogroep, de zelfbenoemd sociaal-democraat Jeroen Dijsselbloem – volgens de krant ‘Kathimerini’ – tegen de Griekse minister riep: “Dit vind ik onacceptabel!” Een week later dreigde de Europese Commissie achter de schermen een miljardentranche tegen te houden als de Italiaan, Slowaak en Spanjaard niet vrijuit gingen. Diezelfde dag nog volgde er een voorlopige vrijspraak.

Een maand nadien, ontdekte journalist Leontopoulos, voegde de trojka een paar zinnen toe aan een wet over cybermisdaad, alweer goed in teksten verborgen: ‘geen adviseur of expert is voortaan aansprakelijk’. “Aan geen parlement is de trojka verantwoording schuldig”, zegt Leontopoulos in een café, “en aan enige rechtbank evenmin.”

‘We verkleinen de ongelijkheid’, schrijft de trojka. In 2015 publiceerde het Duitse Instituut voor het Midden- en Kleinbedrijf dat in de vroegste crisisjaren de belasting van de laagste Griekse inkomens met 337% was gestegen, tegen 9% voor de hoogste. Sindsdien kwam er 11% btw bij en nu moeten zelfs alle eenmansbedrijfjes hun belasting vóóruit betalen.

€ 90.000.000.000 bedraagt de belastingachterstand. Bijna één op de twee Grieken staat voor minder dan € 5.000 bij de fiscus in het krijt, “wat hoog genoeg is om hun leven te verwoesten”, zegt Nadia Valavani, die er als Varoufakis’ onderminister over ging. “Duizenden zijn erom in de cel beland. Die regel schafte ik snel af.” Om de afbetaling draaglijk te maken, had ze honderd termijnen ingesteld: € 20, € 30 per maand was soms doenlijk, soms al te veel, maar “de trojka had een afkeer van termijnen. Ze hamerde op ‘belastingbewustzijn’; betaal je niet alles ineens, dan verlies je ook je huis, zulke dreigementen. Pragmatisme kent ze niet.” Valavani hield zich doof, zette door en een miljoen mensen sloten zich erbij aan: € 7.500.000.000 bedroeg het aflosschema. “Zij konden weer ademen, zeiden ze me. Eventjes… Met het 3de ‘akkoord’ schafte de trojka de regeling af.”

De bovenklasse mag voor haar ‘belastingzonden’ wel op de trojka’s coulance rekenen. Op 1 januari 2017 werd de Onafhankelijke Autoriteit voor Publieke Inkomsten opgetuigd, met een lid van de Europese Commissie in het bestuur. Als er tweedracht is over belastingwetgeving, dan beslist de Autoriteit, niet langer de minister. Toezicht door de regering is verboden. “Stapsgewijs wordt iedere vorm van Griekse zeggenschap weggenomen”, treurt Valavani. Zij noemt deze Autoriteit een ‘Witwasmachine voor miljardenfraude’. Niet langer Nea Dimokratia, maar de trojka is nu volgens haar de beschermheer van de rijken. “Varoufakis en ik stelden een nieuwe chef aan bij de opsporingsdienst Sdoë en we begonnen voortvarend – wat de tycoons angst aanjoeg. Dus werd in het 3de memorandum de Sdoë door de trojka nagenoeg ontbonden.” 2/3 van de 730 inspecteurs verkaste naar de Autoriteit, die het alleenrecht kreeg op bestraffing van fraude. “Meer dan 30.000 grote belastingzaken zijn komen te vervallen”, stelt Valavani, “de Autoriteit laat ze lopen, dat is de bedoeling. De belastingontduiking van de zakenelite bedraagt miljarden! We hadden alles in het vizier. Maar ‘vroegere jaren moeten we niet onderzoeken’, zei de trojka, ‘dat heeft geen zin’. Een doorzichtig excuus… En niemand mag de Autoriteit er zelfs maar naar vragen, want die is ‘onafhankelijk’. 600 Sdoë-dossiers waren al afgerond, de fiscus kon ze innen, maar de trojka verklaarde ze ongeldig.”

Dit was het 8ste en is het laatste deel van een serie over Europese beschaving, die verre van beschaafd blijkt. Hier ging het over het Griekenland van 7 jaar onder de trojka. Dat is een neergang zonder einde, met dramatische gevolgen – duizenden stierven een onnodige dood, die terug te voeren valt op de afgedwongen besparingspolitiek.
En was dit maar de enige misdaad tegen de menselijkheid die uit ons aller EU-naam gepleegd wordt, met in het kielzog van de Europese Unie andere instituten die vaak zelfs ook (uiteindelijk) met publieke gelden gefinancierd worden.
Helaas, ik moet mijzelf en u daarin teleurstellen. Dit is een pars pro toto, slechts één voorbeeld van het nieuwe politieke normaal.

Lees het hele artikel over Griekenland na 7 jaren trojka-beleid via deze link.

Bron: “Een verkapte Europese coup; onderzoek: De trojka in Athene” door Edward Geelhoed in DeGroeneAmsterdammer op 29 november 2017.

Europese beschaving VII

On door Gerardusineconomie, politiek, steden en strekenEen reactie plaatsen

“Als je een wandaad wilt verhullen, bewees Shakespeare al, moet je er nog één plegen, en nog één… tot je een absurd, verward web hebt geweven”, vertelt de Griekse oud-minister van Financiën Yanis Varoufakis. “Zo begon ook dit debacle. Berlijn en Parijs stelden via de lening [aan Griekenland; GjH] hun [eigen; GjH] banken veilig – zonder aan later te denken. Maar voor het akkoord van de parlementen, ontdekten ze, was hardheid richting de Grieken nodig. Dus bracht Berlijn het IMF aan boord, de dwingeland van noodlijdende landen, om ons ’s werelds grootste besparingen ooit op te leggen. Toen IMF-analisten hun chefs inlichtten dat er een mislukte staat zou ontstaan, werd hun gezegd te zwijgen en de ‘juiste’ uitslag op schrift te voorspellen.”

De economie was in 2012 al bijna met 25% gekrompen. “De trojka [van ECB, EU en IMF; GjH] raakte in paniek”, zegt Varoufakis. “Om de fouten te maskeren, schreef ze een 2de lening uit en creëerde ze een kleine speculatiegolf die ze tot ‘het Griekse succes’ doopte, om te veinzen dat het programma deugde. Waagde je het een fiasco te noemen, dan zei de trojka dat Athene het niet goed doorvoerde, wees ze met moraliserende vinger naar de Griekse pensioenen, de onwaardige werkers, de omkoperij en andere Griekse gebreken die uiteraard bestaan, maar er in dit geval niet toe doen.”

Toen het journaal de ‘Griekse redding’ meldde, begreep de Duitse onderzoeksjournalist Harald Schumann dat er méér speelde. Schumann had voor dagblad Der Tagesspiegel sinds de val van Lehman Brothers over het geldsysteem geschreven. Hij wist zodoende van de Duitse miljarden in Griekenland, die gevaar liepen; de bankenredding werd verbloemd door hem te framen als ‘Redding van Griekenland’. De machtsgreep in Griekenland wordt door geen enkel EU-verdrag ondersteund, weet Schumann. “Het is“, volgens hem, “een volstrekte verachting van democratie.”

Het Griekenland van vóór de trojka was mogelijk een halve oligarchie, sinds mei 2016 is in de bakermat van de democratie ‘olicharchie’ dè staatsvorm geworden. Het parlement nam toen – na de gangbare chantage – een wetsvoorstel van 7.000 pagina’s aan en richtte zo het door Schäuble verlangde ‘Superfonds’ op, dat bijna al het staatsbezit onder de hamer brengt. Wie door het digitale portfolio bladert, komt langs eilanden, gasbedrijven, gokkantoren, jachthavens, kastelen, postkantoren, spoorwegen, stadions, stranden, viaducten, villa’s, vliegtuigen, warmwaterbronnen en waterbedrijven; alles ging in de uitverkoop. Slechts op papier is het oogmerk van het privatiseringsfonds nobel: ‘Een zo hoog mogelijke opbrengst voor de Helleense Republiek.’ In de memoranda staat dat ‘vlugge verkoop tegen dumpprijzen’ onwenselijk is, maar precies dàt is gaande. En hoewel de Griekse premier Alexis Tsipras bedong dat 25% van de opbrengst naar Griekse investeringen zou gaan, is dat in een latere versie verwijderd.

Een Grieks primair begrotingsoverschot (vóór rentebetaling) is voor de trojka bovenal van belang, schrijft de Amerikaans auteur en econoom Joseph Stiglitz in ‘De euro’, want “crediteurlanden als Duitsland willen hun geld terugzien”. Alleen door dat overschot kan Athene steeds aflossen. De trojka verlangt dan ook 3,5% meer inkomsten dan uitgaven, wat nu een ongekend hoog percentage is. Onvermijdelijk verstikt dat de Griekse economie, maar Berlijn, Den Haag, Parijs en Washington zijn er tevreden mee.

Intussen belandde de haven van Piraeus voor een schijntje in handen van een Chinees staatsbedrijf,
de spoorwegen zijn nu, eveneens voor een schijntje, van de Italiaanse overheid.
Ook Duitsland vaart er wel bij: staatsonderneming Fraport nam 14 regionale vliegvelden over. Syriza hield de verkoop tegen, maar Berlijn nam hem op in het 3de memorandum en dus was de overdracht bezegeld. Fraport en de Duitse staat als aandeelhouder verdienen er miljarden aan.
Zo gingen Piraeus, de Griekse spoorwegen en 14 Griekse vliegvelden van overheidshanden in andere overheidshanden.
De grootste voordelen gaan naar de oligarchen. Dimitris Melissanidis, bijvoorbeeld, nam met een Grieks-Tsjechisch consortium het staatsgokkantoor Opap over voor 2/3e van de marktwaarde. Reden voor verkoop was er niet; Opap draaide winst.
Anderhalf jaar verzette Syriza zich tegen de verkoop van het oude vliegveld van Athene aan Spyros Latsis, ’s lands grootste zakentycoon, die onder meer de Eurobank bezat. De herkapitalisatie van die bank had de Griekse staat al eens € 13.300.000.000 gekost. De luchthaven wil Latsis omvormen tot een privé-stad van weelde, met een zevensterrenhotel. Ook ditmaal dreigde de trojka een tranche van € 7.500.000.000 niet uit te keren als Elliniko niet vlug werd geprivatiseerd. Dus zette Tsipras zijn handtekening, wat € 915.000.000 opleverde – ongeveer 1/3 van de waarde.
Een dubieuze rol speelde de trojka ook bij de verkoop van 28 staatsgebouwen, zoals belastingkantoren, ministeries, politiebureaus aan onder andere dezelfde Eurobank van diezelfde Latsis. De Griekse overheid ontving er € 260.000.000 voor en huurt de panden 20 jaar lang terug voor een veelvoud daarvan. De schade, volgens een officier van justitie: € 600.000.000.

Dit is het Griekenland van 7 jaar onder de trojka. Het is een neergang zonder einde, met dramatische gevolgen – duizenden stierven een onnodige dood, die terug te voeren valt op de afgedwongen besparingspolitiek.

Rond 1600, in de tijd dat William Shakespeare leefde en schreef, was de wereld ietsje anders. Inmiddels hoef je een misdrijf niet meer te verhullen door een ander misdrijf te plegen. Inmiddels, met de huidige massamedia tot je beschikking en een immens gebrek aan interesse, kennis en kunde bij de buitenwacht kun je met wat macht de door jou gepleegde misdrijven voor de bühne doen verheffen tot een daad van liefde; liefde uit mededogen voor het Helleense volk. Aan de rijken en grootbedrijven het leven en alle rest van de mensheid in de schuldenslavernij is de norm geworden binnen het beschaafde Europa. Zo’n 60% van de gehele mensheid moet eraan geloven; dit is de norm.

Lees het hele artikel via deze link.

Bron: “Een verkapte Europese coup; onderzoek: De trojka in Athene” door Edward Geelhoed in DeGroeneAmsterdammer op 29 november 2017.

Europese beschaving VI

On door Gerardusineconomie, politiek, steden en strekenEen reactie plaatsen

Om middernacht is het koffiehuis aan de avenue Alexandras hel verlicht, voor het laatst. Met een bezem veegt Thodoris de vloer schoon. Hij verhangt de stroomdraden. De zaak is leeg, alles is weggeruimd, het bankroet is bezegeld. De vijftiger kijkt er lijdzaam bij. Hij loopt 8 maanden huur achter. Het was wachten op dit einde.

Acht maanden staan voor € 24.000 aan elektriciteit en huur. “Terwijl ik op een dag € 100 omzet draai”, zegt Thodoris, “waarvan ik een serveerster inhuur en inkopen doe. Voor mijzelf blijft er € 5 over, na 11 werkuren. Voor velen is een kopje koffie al tijden te duur.” Op de 3 panden ernaast prijkt al het welbekende enikiazete-biljet: te huur. Hij is cultureel antropoloog, spreekt 4 talen, maar wie wil hem? Men vraagt hooguit om souvlaki-koeriers, niet om academici; een economie in overlevingsmodus, niemand investeert. “Was ik jong, dan nam ik ook deel aan de grote Griekse exodus. In het Noorden [van Europa; GjH] is er leven.”

‘We verbeteren het zakenklimaat’, schreef de Europese Commissie, terwijl in elke straat verweesde winkels te vinden zijn, bestoft en in verval – in trojkatijd gingen meer dan 200.000 rolluiken neer. In de nog geopende boetiekjes is het altijd uitverkoop, wat niet wil zeggen dat er klanten komen. Alleen de goudwinkels die tegen spotprijzen het familiezilver opkopen doen goede zaken.

De trojka van ECB, EU en IMF kwam, zag en veranderde alles. Ze wilde de economie omvormen, tot wedijver aansporen, en in zekere zin is dat gelukt. De collectieve afspraken zijn van 140 teruggebracht tot 8, de baas bepaalt:
vindt hij het verlaagde minimumloon te hoog, dan biedt hij € 15 per dag aan, zonder betaalde overuren of verzekering. Salaris keert hij maanden later uit, soms vervangen door tegoedbonnen. Op een vacature bellen honderden mensen. ‘Houd je van hard werken?’ horen ze. ‘Bewijs het maar!’ De inschikkelijkste wint.

In de herfst van 2010 begon Louka Katseli als minister van Arbeid en als erfenis trof ze een ontmanteld cao-systeem aan, weggegeven door haar voorganger. “Het duurde maanden om de trojka ervan te overtuigen de collectieve afspraken deels in ere te herstellen”, vertelt ze. “Maar het kon: in het eerste jaar was ze nog voor rede vatbaar.”

In 2011 verhardde de trojka; ze nam de agenda over van de banken, de grote hotelketens, de industrie en de massamedia en verordonneerde een extreem flexibele arbeidswet. “Volgens de trojka belemmerde mijn wetsrevisie de concurrentie”, vertelt Katseli. “Ik moest het voorstel intrekken, maar dat weigerde ik.” Een maand later was er ineens een herschikking van het kabinet: Katseli werd eruit gezet en werd weer parlementariër. En toen ze tegen de terugkeer van de trojkawet stemde, volgde verbanning uit de Pasok-partij. “Sindsdien”, zegt ze, “is de trojka’s opstelling helder: een open oor voor het grootbedrijf, doof voor ministers en vakbonden.”

In 2014 was er een vreemd melkdispuut, waarover de regering bijna viel. De trojka gebood de omschrijving van verse melk van 5 naar 11 dagen op te rekken, waardoor import mogelijk werd en de prijs zou dalen. Volgens Joseph Stiglitz was dit een cadeau aan de Hollandse zuivelbranche als dank voor Den Haags (Jeroen Dijsselbloems) trouwe bijstand aan Berlijn. Ook de melkwet was een voorwaarde voor uitkering van de lening. De onderminister van Landbouw stemde niet tegen, maar stapte op. “Mijn ethiek”, zei hij erbij, “staat me niet toe de financiering van mijn land in de waagschaal te stellen.” En inderdaad: in de jaren na het besluit steeg de uitvoer van Nederlandse melk naar Griekenland – en gingen Griekse boeren failliet.

Dit is het Griekenland van 7 jaar onder de trojka. Het is een neergang zonder einde, met dramatische gevolgen – duizenden stierven een onnodige dood, die terug te voeren valt op de afgedwongen besparingspolitiek.

Lees het hele artikel via deze link.

Bron: “Een verkapte Europese coup; onderzoek: De trojka in Athene” door Edward Geelhoed in DeGroeneAmsterdammer op 29 november 2017.

Europese beschaving V

On door Gerardusinpolitiek, wereldverhalenEen reactie plaatsen

In het vroege voorjaar van 2015 trokken Grieks premier Alexis Tsipras en zijn minister van financiën Yanis Varoufakis met een Grieks mandaat voor een ommezwaai door Europa. Ze waren vol optimisme: praktijk en theorie toonden Syriza’s gelijk, de besparingspolitiek was een mislukking – de argumentatie zou de eurogroep overreden.
En toen zei Schäuble: “Verkiezingen veranderen niets” en “Regels zijn regels.”

In Brussel bleef Varoufakis de weeffouten blootleggen, waarop altijd een stilte volgde, vertelt hij. Na elke vergadering verklaarden ministers dat Athene ‘niet serieus’ was en ‘niet leverde’, dat Varoufakis een ‘amateur’, gokker en tijdverspiller was. “Zelfs in de eurogroep spreekt de Europese Commissie steeds eerst, daarna de ECB en het IMF, dan is het klimaat al gecreëerd”, vertelt Varoufakis. “De ministers – op de Duitse na – zijn bijna decoratief.”

Aan de telefoon klonk Dijsselbloem nog inschikkelijk, zegt Varoufakis. Het was eind januari, hun kennismaking.
“Wat wil je met het memorandum doen?” vroeg de Nederlandse zelfbenoemde sociaal-democraat.
“Het wijzigen”, zei de Griek. “Laten we gedeelde grond vinden.”
Dijsselbloem zei: “Dat is goed”, en stelde voor langs te komen. Daags daarna, in Athene, had Dijsselbloem zich bedacht: wilde Varoufakis heronderhandelen, dan zou de trojka een maand later de Griekse banken sluiten, op 28 februari.

Wat is politieker dan de weigering om wijdverspreide abjecte armoede, honger en een suïcidegolf als humanitaire crisis te benoemen?

“Jeroen wilde een vlugge, vroege zege boeken”, vermoedt Varoufakis, “maar dat ging zo niet.” Op de persconferentie, na afloop, had Varoufakis de trojka de wacht aangezegd.
“Je hebt zojuist de trojka vermoord”, zei Dijsselbloem en hij liep weg.
Varoufakis: “Sinds die dag droeg Dijsselbloem de afgang naar iedere vergadering mee, op onhebbelijke wijze.”
Zoals op 11 februari, bij de eurogroep in Brussel: “Driemaal zei Dijsselbloem me dat de tijd op was”, herinnert Varoufakis zich, “als ik tóen niet tekende voor verlenging: ‘De trein vertrekt vanavond.’ Het akkoord liep tweeënhalve week later pas af, we konden onderhandelen, maar Jeroen zei dat het Finse parlement met reces ging en erover moest debatteren…”
Varoufakis belde Tsipras, die zei: “Teken niet.”
De dag erna liep Varoufakis in een hotelgang Dijsselbloem tegen het lijf en bleek het ultimatum niet te bestaan.
“De trein is teruggekeerd?” vroeg de Griek spottend. Welnu: “De voorzitter van de eurogroep loog, opzettelijk, tegen een minister – bij diens eerste vergadering!”

“Op 25 juni”, vervolgt Varoufakis, “vijf dagen voor de trojka onze banken sloot, legde ze mij in Brussel een akkoord voor. Zwaardere besparingen dan ooit tevoren, plus een analyse over de staatsschuld; zo pover en verkeerd dat zelfs het IMF die verwierp. Toen ik uitlegde waarom het waardeloos was, onderbrak Jeroen me: ‘Je moet nú zeggen of je het aanvaardt.’”
Zo niet, dan was dat volgens hem een casus belli: aanleiding tot oorlog.

Tsipras besloot een referendum over het eindbod uit te schrijven. Vlug kwam de eurogroep weer bijeen. Op 30 juni liep het oude akkoord af, maar de volkspeiling vond pas 5 juli plaats, dus Varoufakis vroeg een korte verlenging aan. “Dan kon men stemmen zonder vrees”, zegt hij, “zonder dichte banken. Maar op vrees zinde de eurogroep juist, voor de ‘ja’-stem, en ze weigerde.”

Griekenland bleef op 30 juni bij het IMF in gebreke en voegde zich als wanbetaler bij Soedan en Somalië. Van de trojka ontving Varoufakis een e-mail, ter herinnering dat ze per direct alle miljarden kon vorderen.
Hij stuurde een citaat van een Spartaanse koning terug: “Kom ze maar halen.”

Naderend onheil was bijna tastbaar, rondom het referendum. Gesloten banken, een tweespalt tussen families en vrienden over ‘ja’ en ‘nee’, en de trojka deed alsof de keuze over de euro ging – en alsnog stemde bijna 2/3 tégen verlengde versoberingen. Toen Varoufakis naar de regeringsvilla toog, trof hij Tsipras niet in vervoering, maar verontrust: hij wist dat de trojka de uitslag zou wegwuiven. Varoufakis wilde doorduwen, maar de premier was moegestreden. De ochtend daarop diende Varoufakis zijn ontslagbrief in.

Tsipras bezweek 1 week later, in een Brussels overleg dat 17 uur duurde. Ieder uur bedong Schäuble méér. Toen is Tsipras ‘gekruisigd’, zei een ingewijde; in een ‘Theater van wreedheid’, volgens een ander. Varoufakis keek televisie en zag de Spaanse premier Rajoy voor de lens verschijnen. Hij zwaaide met het ‘document van overgave’, zeggend: “Dit overkomt je als je stemt op het Syriza van Spanje”, oftewel Podemos.

Die dag raasde “Dit is een coup!” over het internet en schreef Paul Krugman in The New York Times: “De lijst met eisen is krankzinnig. Dit is puur ressentiment, vernietiging van soevereiniteit, zonder hoop op verlichting. Het is een grotesk verraad van alles waar het Europese project voor stond.” Vanuit de verte is het zicht soms helderder.

In Den Haag vergaderde Jeroen Dijsselbloem erover met Kamerleden en VVD’s financieel woordvoerder Mark Harbers wilde weten of het akkoord wel ‘streng, strenger, strengst’ was. De PvdA, bij monde van Marit Maij, wist het dictaat op te doffen tot ‘solidariteit met het Griekse volk’.
En Dijsselbloem zei: “De democratie is niet geschaad door dit akkoord. [Vandaar dat GjH hierboven schreef ‘de zelfbenoemd’ sociaal democraat] En Dijsselbloem zei: “Ik heb 6 maanden met Griekse politici aan tafel gezeten bij wie elke zin ideologisch was. (…) Waar ik iets mee heb, is perspectief bieden aan Griekenland.”

Varoufakis is er nog steeds boos over. “Er is niets ideologischer”, zegt hij, “dan de pretentie dat dit program enkel een technische kwestie is. Toen ik verwees naar de humanitaire crisis, die voortvloeit uit de economische, kastijdde Dijsselbloem me om ‘te politieke’ taal. Maar wat is politieker dan de weigering om wijdverspreide abjecte armoede, honger en een suïcidegolf als humanitaire crisis te benoemen?”

Vandaar het verstomde en zuchtende Griekenland van nu, al 7 jaar onder de trojka. Het is een neergang zonder einde, met dramatische gevolgen – duizenden stierven een onnodige dood, die terug te voeren valt op de afgedwongen besparingspolitiek.

Lees het hele artikel via deze link.

Bron: “Een verkapte Europese coup; onderzoek: De trojka in Athene” door Edward Geelhoed in DeGroeneAmsterdammer op 29 november 2017.

Europese beschaving IV

On door Gerardusingeld, politiek, wereldverhalenEen reactie plaatsen

De trojka van Europese Centrale Bank, Europese Unie en Internationaal Monetair Fonds goot het beleid tot in het kleinste detail in 3 ‘Memoranda van overeenstemming’, alles in het Engels, die de Griekse regering sinds 2009 in de praktijk overbodig verklaren. In 2010 gaven Griekse ministers toe dat ze geen tijd hadden gekregen het eerste dikke document te lezen voordat ze het moesten ondertekenen. Bij het 3de akkoord, in 2015, moest het parlement binnen anderhalve dag 977 pagina’s aan wetgeving accepteren, zonder een woord te wijzigen.

Het Griekse parlement kent geen autonomie meer; beslist het zelf, dan heet dat ‘eenzijdig handelen’, wat verboden is. Zo wilde Syriza voedselbonnen en stroom aan de allerarmsten geven. De trojka hoorde erover en stuurde een e-mailtje: ‘Doe het niet.’ Leeft de regering niet elke trojkawens na, dan blijft de lening uit – dát is de stille staatsgreep, de onderwerping van Syriza is een kleinere coup daarbinnen.

We zullen ze vermorzelen

De trojka en de eurolanden vormen een mozaïek van motieven. Het draait om banken en geldelijk gewin, maar ook om gezag over Zuid-Europa, ideologie en het niet willen toegeven van misgrepen. En wraakzucht.

Eerder schreef voormalig minister van financiën Yannis Varoufakis over een bekentenis van Wolfgang Schäuble, de Duitse oud-minister van Financiën, die hij vroeg:
“Zou jíj dit akkoord aangaan?”
Na een stilte zei Schäuble: “Nee, het is vreselijk voor je mensen.”
Varoufakis: “Waarom dwing je mij dan ertoe?”
Schäuble: “Begrijp je het niet? Dit deed ik in Ierland, in Portugal, in het Balticum. We letten op de discipline en ik wil de trojka naar Parijs brengen.”
Dat idee hoorde Varoufakis vaker: alles draait om Parijs en Rome. Griekenland dient als afschrikking, als een ‘laboratorium van een pessimistische visie op de samenleving en wantrouwen in mensen’.

In 2010 dineerde Timothy Geithner, destijds Amerika’s minister van Financiën, met de Europese leiders. Hij legde zijn oor te luisteren: “We leren die Grieken een lesje”, citeert hij in zijn memoires. “Ze logen ons voor; we zullen ze vermorzelen.”

Vandaar nu een Griekenland van 7 jaar onder de trojka. Het is een neergang zonder einde, met dramatische gevolgen – duizenden stierven een onnodige dood, die terug te voeren valt op de afgedwongen besparingspolitiek.

Lees het hele artikel via deze link.

Bron: “Een verkapte Europese coup; onderzoek: De trojka in Athene” door Edward Geelhoed in DeGroeneAmsterdammer op 29 november 2017.

Europese beschaving III

On door Gerardusineconomie, politiek, steden en strekenEen reactie plaatsen

Het begon eind 2009. De Pasok-regering kwam in het nauw door een van Nea Dimokratia geërfd begrotingstekort van 13%. De financiële markten vroegen woekerrentes voor de leningen die de Griekse staat nodig had om aan betalingsverplichtingen te voldoen. Een faillissement dreigde en Angela Merkel weigerde bij te springen. Pas toen Duitse en Franse banken bijna omvielen, omdat er tientallen miljarden uitstonden in Griekenland, besloten Berlijn en Parijs in te grijpen.

Een 2de steunronde voor banken met Duits en Frans belastinggeld viel niet te verkopen en zo was de trojka geboren: de Europese Centrale Bank, de Europese Commissie en het Internationaal Monetair Fonds zouden Griekenland ‘redden’. Zij stelden een procedé op – in “akkoorden” verankerd – waarbij de miljarden op een Griekse rekening verschijnen en per ommegaande terugvloeien naar de crediteuren. Zo worden private leningen afbetaald met ‘ons’ belastinggeld. Tegelijkertijd werd het narratief opgetuigd van de ‘spilzieke Grieken’, wat niet geheel onwaar is, maar wat verhult dat de banken werden gered en niet De Grieken of Griekenland.

Onderzoek van de Duitse ESMT-universiteit toont dat 95 % van de € 216.000.000.000 uit de eerste 2 noodpakketten tot 2015 naar Duitse, Franse en Griekse banken ging als rente- en schuldbetaling, naar het IMF en haast niets naar de Griekse staat. Het 3de “akkoord” verloopt eender: de € 8,500.000.000, die de trojka in juni vrijgaf, belandde niet bij ‘de Grieken’, maar met name bij de ECB en het IMF. Om dat ‘te verdienen’ moest Athene voor de 13de maal de pensioenen verlagen. Om maar wat te noemen.

Tegelijk bespaarde Berlijn tot 2015, naar schatting van het Leibniz Instituut voor Economisch Onderzoek, zo’n € 100.000.000.000 euro op staatsobligaties doordat investeerders in Duitsland en Nederland een veilige haven zochten en hun geld er tegen zeer lage rente onderbrachten. De ECB verdiende ruim € 8.000.000.000 aan Griekse rente, het IMF ruim € 3.000.000.000.

Steeds wordt Griekenland gedwongen met besparingen akkoord te gaan door – zoals oud-minister Yanis Varoufakis het noemt – ‘financiële waterboarding’. Deze chantage gaat als volgt te werk: Athene moet aflossen en poogt de trojka’s al te strenge wensen te verzachten. De trojka weigert, tijd verstrijkt, bankroet nadert en ten slotte accepteert Athene alle eisen, hoe onmogelijk ook, waarna de trojka een deel van het geld uitbetaalt.

Dat gebeurde bijvoorbeeld in juli 2013, toen Jeroen Dijsselbloem als eurogroepvoorzitter een tranche van een paar miljard euro tegenhield omdat Athene aan 21 in plaats van alle 22 “mijlpalen” had voldaan. Die ene doelstelling ging over het ontslag van 4.200 ambtenaren, maar de aangeleverde lijst telde 4.120 namen. De Griekse onderwijsminister wilde leraren met mastertitels vrijwaren. Nadat ook zij hun congé hadden gekregen, keerde de trojka de lening uit.

Dit is Europese beschaving dat het Griekenland van 7 jaar onder de trojka tot gevolg heeft. Het is voor de Grieken een neergang zonder einde, met dramatische gevolgen – duizenden stierven een onnodige dood, die terug te voeren valt op de afgedwongen besparingspolitiek.

Lees het hele artikel via deze link.

Bron: “Een verkapte Europese coup; onderzoek: De trojka in Athene” door Edward Geelhoed in DeGroeneAmsterdammer op 29 november 2017.

Europese beschaving II

On door Gerardusinpolitiek, steden en strekenEen reactie plaatsen

Welke belangen spelen er, welke drijfveren? Hoe kijkt de trojka (van ECB, EU en IMF) terug op haar handelwijze inzake de Griekse schuldenkwestie? Op deze vragen bleven de antwoorden van de trojka uit.
Alle verzoeken om een gesprek of toelichting werden afgewezen door de ECB, het IMF, Jeroen Dijsselbloem en de Taakgroep.
Alleen Matthias Mors, jarenlang de man van de Commissie in Athene, zegde toe. Hoewel hij uit dienst is getreden moest hij ‘Brussel’ om permissie vragen, en het is hem verboden.

De trojka werkt het liefst achter de schermen, zo blijkt. Ze is het publiek geen verantwoording verschuldigd. Haar macht is immens en ongecontroleerd.

De situatie in Griekenland van 7 jaar onder de trojka is een neergang zonder einde, met dramatische gevolgen – duizenden stierven een onnodige dood, die terug te voeren valt op de afgedwongen besparingspolitiek.

Lees het hele artikel via deze link.

Bron: “Een verkapte Europese coup; onderzoek: De trojka in Athene” door Edward Geelhoed in DeGroeneAmsterdammer op 29 november 2017.