Maand: maart 2017

Selectieve verontwaardiging

On door Gerardusinkinderleed, militarisme, politiekEen reactie plaatsen

Tevoren waren pamfletten door vliegtuigen gedropt. Wa’ad Ahmad al-Tai was een van de velen die ze had gelezen. Hij had ook geluisterd naar de radioberichten van het Irakese leger: in zijn wijk, in het oosten van Mosoel (Oost-Mosul), moesten de mensen voor hun veiligheid in hun huizen blijven. Samen met het gezin van een van zijn broers ging hij met zijn gezin schuilen bij een andere broer. Ze gingen er vanuit dat ze in de kelders van zijn huis van 2 verdiepingen het veiligst zouden zijn. “We zaten met 3 gezinnen – 18 mensen – samen in 1 kleine kamer. Toen het huis naast ons werd gebombardeerd stortte ook ons huis volledig in net boven de kamer waar wij zaten. Mijn zoon Yusef van 9, mijn dochter Shahad van 3 overleefden de aanval niet, evenals mijn broer Mahmoud, zijn vrouw Manaya en hun 9-jarige zoon Aws. Ook mijn nicht Hanan kwam om het leven, haar 5 maanden oude baby, die op haar schoot lag, overleefde godzijdank.”

Vooringenomenheid ondermijnt het morele gezag dat van elke beschuldiging kan uitgaan.

Zo zijn honderden burgers volgens Amnesty International (AI) omgekomen, aldus Amnesty’s senior crisis onderzoekster Donatella Rovera: op bevel van het Irakese leger ter plaatse waren ze in hun huizen gebleven in plaats van naar meer veilige delen van de stad te vluchten. Volgens Rovera/AI is dit ‘een flagrante schending van het internationaal humanitair recht’. “In sommige gevallen kunnen het oorlogsmisdaden zijn.”

Dat we hierover niets in kranten of via de tv vernemen schijnt te maken te hebben met de coalitie die actie onderneemt om IS te verdrijven. Onze media waren er als de kippen bij toen het Syrische leger en de Russische luchtmacht in Aleppo exact dezelfde oorlogsmisdaden begingen. Dagelijks werden we toen wel op de hoogte gehouden van het beulswerk. Nu gaat het om door de Verenigde Staten van Amerika gecoördineerde oorlogsmisdaden met onder meer Belgische en Nederlandse vliegtuigen en dan blijft het stil.

Rusland reageerde indertijd op de terechte aantijgingen overigens met dezelfde argumenten die nu in Mosoel door de Westerse coalitie worden aangewend:
het gaat om foutieve communicatie,
het gaat om terroristen die burgers als levend schild gebruiken,
het gaat om vergissingen,
…

Zo’n ‘vergissing’ is dan ‘met mortieren schieten op bewoonde stadsdelen’. Amnesty International is er echter – volgens mij ‘gelukkig’ – duidelijk over: elke coalitie is volledig verantwoordelijk voor de gevolgen van de eigen beslissingen.

Vooringenomenheid is overigens niet onschuldig. Het ondermijnt het morele gezag dat van elke beschuldiging kan uitgaan en staat de ene of de andere partij zelfs toe door te gaan met zijn misdaden.

Bronnen: “VS-coalitie met België vermoorden burgers in Mosoel” door Lode Vanoost op de website van ‘De wereld morgen’ en “Irak: burgers in hun huizen gedood door luchtaanvallen terwijl hen opgedragen werd om niet te vluchten”, persbericht van Amnesty International; beide op 28 maart 2017 en “Anti-IS-coalitie groeit” door ANP op 25 september 2014.

Onverdeelde aandacht

On door Gerardusincultuur, privé, waarnemingenEen reactie plaatsen

Een kennis van mij was op zoek naar een andere baan. Dat heb je soms in je leven. Vroeger niet, maar dat was ook wel saai: van je 17de tot je 65ste bij dezelfde werkgever zonder echt vooruit te komen om vervolgens van een schamel maar leefbaar pensioen de laatste dagen zonder verplichtingen door te brengen. Tot mijn vaders voorgeslacht hadden de mannen in mijn stamboom hun leven lang één ambacht.

Mijn kennis wist dat solliciteren alleen onvoldoende kansen op vernieuwing bood, dus hij voerde regelmatig netwerkgesprekken. Zo kwam hij bij een vroegere klant van hem in de werkkamer. Hij had zijn gesprek goed voorbereid en hij was een ervaren marketier dus netwerken was voor hem gewoon.

De telefoon ging en zijn gesprekspartner verontschuldigde zich om vervolgens een vraag van een van zijn cliënten te behandelen. Vervolgens zette de gesprekspartner en mijn kennis het gesprek voort.

De telefoon ging weer en zijn gesprekspartner verontschuldigde zich een tweede keer om vervolgens met zijn leidinggevende een prioritering voor een komende bestuursvergadering te bespreken. Vervolgens zette de gesprekspartner en mijn kennis het gesprek voort.

En weer ging de telefoon en weer verontschuldigde zijn gesprekspartner zich, maar nu was het mijn kennis:
“Met Jan Cornelissen, zou ik je even kunnen spreken?”
“Ja, natuurlijk, Jan, maar, uhhh, je zit hier toch bij mij? Waarom bel je mij?”
“Omdat ik even je onverdeelde aandacht wil.”
“(zucht) Oh ja. Ik begrijp het. Wacht, ik zet je even in de wacht want er komt net een ander gesprek binnen.”

Bron: Mijn kennis, die niet ‘Jan Cornelissen’ heet. Het eind is overigens een idee van een vriend van mij, met wie ik vanmorgen onder meer het imbeciele fair-, i- en smartphonegedrag in het openbaar van onze volksgenoten besprak. In werkelijkheid heeft de gesprekspartner, na de actie van mijn kennis, zijn secretaresse gebeld om nieuwe telefoontjes af te vangen.

De formatie kan beginnen, net als een diepgravende herbezinning op normen en waarden

On door Gerardusinpolitiek, steden en streken1 reactie

Zo. Het zit er weer op. Voor voorlopig dan. VVD, D66, CDA en CU kunnen zachies aan beginnen met formeren. Daar zullen ze wel uitkomen, want op de keper beschouwd zijn er nauwelijks verschillen. Stuk voor stuk omarmen ze de mondiale en Nederlandse status quo.

Wat ik aan deze uitslag zorgelijk vind, is dat daarmee het staatsgevaarlijke CETA zonder hindernissen geratificeerd gaat worden. Ook zal deze coalitie het zo mogelijk nog gevaarlijker TiSA accepteren. Wat deze bedreigingen voor respectievelijk onze democratie en vrijheid betreft zijn we nu voorlopig volledig aangewezen op ontwikkelingen in andere landen van de Europese Unie.

Als winst van deze uitslag zie ik de mogelijkheid voor PvdA en GL om zich vanuit de oppositiestoelen te bezinnen op wat van ons kapitalisme fnuikend is voor principes als gelijkheid, het mondiale milieu, natuurbehoud, sociale rechtvaardigheid, solidariteit en vrede. Voor zover dit nog relevante thema’s zijn voor deze partijen.

Verder viel mij op dat in Limburg veel en langs de Duitse grens enkele gemeenten in meerderheid voor PVV kozen, dat GL de meeste stemmen kreeg in de Noordelijke helften van het Friese en Groningse vasteland, terwijl Oost Groningse gemeenten de meeste stemmen aan SP toevertrouwden. Dat de Nederlandse kaart verder nagenoeg helemaal VVD-blauw kleurt had volgens mij in de vorige eeuw niemand als vooruitzicht over nu kunnen bedenken. Dit keer krijg ik er geen buikpijn meer van al bevreemdt het mij dat men zelfs op de door mij geliefde Waddeneilanden in meerderheid voor VVD stemde.

Bron: “VVD 33 zetels, PVV voorlopig tweede partij” door de redactie Politiek van de NOS op 16 maart 2017”

Een feestje over de ‘liefde’

On door Gerardusincultuur, wereldverhalenEen reactie plaatsen

Het is alweer even geleden dat Apollodorus het verhaal vertelde dat hij van Aristodemus hoorde over een symposium, een drinkgelag of feestmaal. Het werd indertijd ter ere van de tragedieschrijver Agathon gehouden. Socrates is bij die gelegenheid te laat gekomen, doordat hij in gedachten verzonken ergens in de stad tijdens gesprekken alle besef van tijd was kwijtgeraakt. Nadat ze klaar zijn met eten, herinnert Eryximachus iedereen aan Phaedrus‘ suggestie dat iedere aanwezige op zijn beurt een spreekbeurt zou geven: een verhaal ter ere van de god van de liefde.

Phaedrus steekt van wal en vertelt dat Liefde (Eros) een van de oudste goden is. Deze god bevordert volgens hem het best de deugd van mensen.

Pausanias volgt hem als spreker op. Hij maakt een onderscheid tussen ‘Gewone Liefde’, die draait om begeren, en ‘Hemelse Liefde’, die plaatsvindt tussen een man en een jongen. In het geval van de Hemelse Liefde verleent de geliefde, de jongen dus, seksueel genot aan de oudere man in ruil voor een intellectuele en morele opvoeding.

Eryximachus, de geneesheer, wijst erop dat ‘goede liefde’ aanzet tot matigheid (wijsheid) en orde. Ook zegt hij dat liefde zich niet beperkt tot relaties tussen mensen, maar net zo goed gevonden kan worden in geneeskunde, muziek en tal van andere zaken.

Aristophanes is de volgende spreker. Hij vertelt een mythe over hoe we als mensen eens als èèn tweeslachtig wezen op aarde rondliepen. Alle mensen waren ‘bolmensen’. Wegens de arrogantie en overmoed van onze voorouders werden ze bij wijze van straf door Zeus in tweeën verdeeld. Geslachtsdelen plaatste Zeus daarna van achter naar voren, zodat we in plaats van bolmensen mannen en vrouwen werden. Sindsdien zwerven mensen als gehalveerd bolmens over de aarde. Op straffe van Zeus voortdurend zoekend naar onze wederhelft, waar we ons mee willen verenigen om weer heel te zijn.

Agathon volgt Aristophanes op en geeft een retorisch uitgewerkte speech ten beste waarin Liefde voorgesteld wordt als gevoelig, jong, mooi en wijs. Hij schurkt aan tegen de opvatting van Phaedrus: Liefde is volgens hem verantwoordelijk voor de aanwezigheid van alle deugden in ons.

Socrates, die zich dus later bij dit gezelschap voegde, stelt een en ander op zijn eigen wijze in vragen [het Socratisch gesprek; GjH]. Hij vindt dat Agathons’ redevoering niet over de Liefde ging, maar over de objecten van de liefde.
Socrates vertelt vervolgens het verhaal van de wijze vrouw Diotima. Volgens haar was Liefde helemaal geen god, maar eerder een geest die bemiddelt tussen mensen en het object van hun begeren. Liefde zelf is noch mooi, noch wijs. Liefde is eerder het verlangen naar schoonheid en wijsheid. Liefde kan zich volgens Socrates op twee manieren uitdrukken: door de lichamelijke aspecten van seks, voortplanting en zwangerschap of door het delen en voortbrengen van ideeën.
De grootste wijsheid van al, vertrouwt Socrates de anderen toe, is ‘Kennis van de Vorm van Schoonheid’. Dat is dat we allen volgens hem zouden moeten nastreven.
Socrates beëindigt zijn toespraak met het inzicht dat het hoogste doel van de liefde ‘de liefde voor wijsheid’ is. Als het echt om de liefde zou gaan, zou iedereen volgens Socrates filosoof worden.

Aan het eind van Socrates’ toespraak komt een dronken Alcibiades naar voren, die op de grond valt. Hij prijst Socrates luidruchtig om zijn wijsheid. Ondanks Alcibiades’ pogingen om ook Socrates te laten proeven van zinnelijke geneugten, slaagt hij daar niet in. Socrates is helemaal niet geïnteresseerd in zinnelijk genot.

Het feest eindigt in chaos en een drinkpartij, waarbij Aristodemus in slaap valt. Als hij de volgende morgen wakker wordt, ziet hij hoe Socrates nog steeds energiek zit te discussiëren met Agathon en Aristophanes. Als uiteindelijk iedereen in slaap is gevallen, staat Socrates op en begint aan zijn nieuwe dag. Hij wandelt naar het Lykeion, een van de drie grote gymnasia buiten de stadsmuren van het oude Athene. Socrates brengt de rest van de dag door op zijn gewone manier, zonder te gaan slapen voor het donker wordt.

Het ‘Symposium’, waarin dit alles beschreven is, is een dialoog geschreven na 385 v.Chr. door de Griekse filosoof Plato. Het verschaft inzichten over de manier van leven van de Atheense intellectuele kringen uit die tijd en wellicht een antwoord op uw vraag wat liefde is.

Bronnen: “Symposium” via Wikipedia.org, Tros Nieuwsshow Radio 1, “Symposium” via Scheltema.nl en “Iedereen was er” via Bol.com; alle vier op 7 november 2015.

De strekking van dit blog verscheen eerder als blog 247 op een voorloper van deze website.

Treurnis

On door Gerardusinmedia, politiekEen reactie plaatsen

In de laatste campagnedagen kan de beslissende winst gehaald of verloren worden. Het spant er om vertellen de media ons: VVD en PVV zouden in een nek-aan-nekrace verwikkeld zijn. D66 hoopt als ‘derde hond’- naast ‘de twee erom vechtende’ er met ‘het been’ vandoor te gaan. Groenlinks draagt uit de grootste te kunnen worden. “En wat dan nog?”, vraag ik mij af. “Dan zitten ze 4 tot 2 jaar ìn de regering en hoe wordt de wereld daar beter van? Voor wie wordt het dan beter?”

Verdwijnt dan de noodzaak van Nederlandse voedselbanken als één van die partijen regeringsmacht heeft?
Hoe zit het straks dankzij hun regeringsmacht met de mensen die op allerlei vlakken al jaren het nakijken hebben?
Welke partijen zullen er daadwerkelijk zorg voor dragen dat bedrijven aan de Nederlandse fiscus gaan afdragen wat volgens wet- en regelgeving zou moeten? Dit in plaats van – zoals nu – op basis van ondoorzichtige afspraken en met gulle giften aan door ons verzameld belastinggeld inclusief commerciële voordelen zoals het privaat patenteren van wat met publiek geld als wetenschappelijke subsidies is onderzocht? Gaan de voor ons duistere afspraken tussen grootbedrijven en de Nedelandse belastingdienst transparant worden? Die afspraken, waarvan het nakomen door de Nederlandse belastingdienst al jaren nog eens niet gecontroleerd wordt ook? Nou ja, eens in de 30 (!) jaar. Dat weten we weer wèl. Gaat dat door deze partijen in een kabinet normaal worden?

Welke partij staat een economie voor, die de onrechtvaardige verdeling en steeds onrechtvaardiger verdeling van bestaansmiddelen niet terugdringt maar echt fundamenteel aanpakt zodat we volgens hun programma na hun regeerperiode op een verdeling kunnen hopen die we dan ‘rechtvaardig’ kunnen gaan noemen?
Welke partij belooft dat de rijken niet rijker worden terwijl de armen in dit relatief rijke land niet nog armer en rechtelozer worden?

En hoe zat het ook weer met ons aandeel in klimaatverandering, milieuverontreiniging en natuurbehoud op aarde door wat wij hier consumeren en uitvreten?
En hoe met de productie en productieomstandigheden van wat hier verkocht wordt?

Terwijl deze dagen politieke partijen in ‘wij’ en ‘zij’- termen zich op de borst kloppen het meest te doen aan dit en tegen dat, waarschuwde de Verenigde Naties vanmorgen vroeg bij monde van de coördinator noodhulp, Stephen O’Brien dat in 4 landen alleen al 20.000.000 mensen dreigen te verhongeren. Het dreigt de grootste humanitaire crisis te worden sinds de oprichting van de VN in 1945. De Europese Unie komt daarbij niet verder dan de mensen in die landen gevangen te houden en degenen die op de vlucht geslagen zijn onderweg op te sporen en in detentiecentra gevangen te zetten. En degenen die ondanks dat alles toch Europese bodem bereiken omdat ze niet verdronken zijn terug te sturen naar Turkije of Libië. Onze minister-president gaf hen – toen hij dacht namens alle Nederlanders te spreken – de boodschap vooral thuis te blijven.

Voor de preciezen onder u: de Verenigde Naties spreken van voedselgebrek als meer dan 30% van de kinderen tot 5 jaar lijdt aan ondervoeding en het sterftecijfer dagelijks hoger ligt dan 2 per 10.000 mensen.

Bouw een muur om vreemden tegen te houden!
De economie moet groeien want dan – hoewel de laatste 40 jaar nimmer aangetoond (sssst!) – krijgen we het allemaal beter en met ons programma groeit-i het hardst!
Laat kinderen het Wilhelmus zingen!
We hebben een Europees leger nodig!
Geen geld meer naar dit of dat…
…maar meer geld naar zus en zo! Over welke kwaliteit van samenleven beoogd wordt, wordt niet gesproken. Er zijn slechts twee vage argumenten: het is goed of de kiezer zou het willen. Maar wel fluisterend achter de hand: “Zolang het electoraat dat er toe doet maar terrasjes kan blijven pakken. Sssst!”

De kieswijzers moeten de politiek-verdwaalde Nederlanders, die de afgelopen 4 jaar niet verder keken dan het Nederlandse entertainment-nieuws, helpen aan de hand van 30 of 40 – volgens mij willekeurige – nagenoeg niet-essentiële stellingen om hun keus te bepalen. En op basis van de televisiedebatten die alleen over mannetjesmakerij gaan. Nog steeds letterlijk in 2017(!!!), maar ik bedoel het overdrachtelijk.

Ik vermoed dat geen enkel weldenkend èn welvoelend mens ergens ter wereld in spanning volgt wat er hier op 15 maart uit gaat komen. Wat een dom Nedercentrisme voor de korte termijn. Zeker degenen die ver uit ons zicht uitgebuit en geknecht worden door hier actieve multinationals zal het koud laten wat onze verkiezingsuitslag wordt. Zo ook de mensen die in slavernij onze producten helpen maken en degenen die verweest de wereld doorkruisen en zij die op sterven na dood zijn van armoede, honger, oorlog en ziekte waaronder die 20.000.000.

Weekblad De Groene Amsterdammer van 9 maart jl., dat deze week nagenoeg alleen over de achtergronden van de Nederlandse verkiezingscampagnes gaat, noemt het ‘Stemmen met de rug naar de toekomst’ en legt in ruim 100 pagina’s uit wat daarmee bedoeld wordt.

Wat wij hier politiek aan het doen zijn – een enkeling daargelaten – acht ik de beschaving voorbij. Er is een woord voor. Dat is ‘treurnis’.

Bron: “VN waarschuwt voor ‘grootste humanitaire crisis sinds 1945′” door ANP via de website van NU.nl en “VN: grootste humanitaire crisis sinds 1945 dreigt” via de website van NOS.nl; beide op 11 maart 2017.

Onze politiek; een gelopen race

On door Gerardusineconomie, media, politiekEen reactie plaatsen

Een buurman van mij spreekt het aan dat het CDA wil dat het Wilhelmus op scholen gezongen gaat worden. Ik verdiep me niet in politiek, vertelt-i er bij, hij heeft het druk zat. Een collega gaat gewoontegetrouw D’66 stemmen. Hij weet niet veel van politiek, zegt-i er bij, maar hij stemt altijd op die partij. Dat PVV en VVD erom strijden welke partij op 15 maart de grootste gaat worden; is volgens mij vergelijkbaar met de strijd tussen Clinton en Trump; een strijd zonder mogelijk goede afloop. En zo heeft 74% van de Nederlanders een goede reden het bij de vertrouwde politiek te houden, die ons steeds meer op schulden jaagt, die de verzorgingsstaat afgebroken heeft en die tot steeds meer onderlinge spanningen en voedselbanken lijdt.

Ik vind de verkiezingsuitslag op 15 maart aanstaande nu al niet meer spannend.

Dat heeft zeker ook met onze media* te maken, die in ‘verkiezingstijd’ weinig of geen aandacht schenkt aan het stemgedrag op cruciale dossiers van die vertrouwde politici gedurende de afgelopen 4 jaar. Laat staan de afgelopen 40 jaar. Het heeft ook te maken met telkens weer dat onberedeneerbare maar heilige geloof in verkiezingsprogramma’s. En met het ontbreken van aandacht voor de gelegaliseerde misdrijven tegen onze rechtstaat, zoals belastingontwijking, het opheffen van onze democratie achter de bühne, en het ontbreken van fiscale wetshandhaving voor grootbedrijven.

Nederland is de afgelopen 4 jaar een belastingparadijs gebleven voor multinationale ondernemingen. Op de lijst van belastingparadijzen die Oxfam Novib in december 2016 publiceerde staat Nederland – na Bermuda en de Kaaiman Eilanden – op de 3de plaats. De cafetaria bij u op de hoek moet het volle pond aan belasting betalen, maar McDonald’s hoeft aan de Nederlandse fiscus slechts een fractie daarvan af te dragen. En dat wordt nog eens niet gecontroleerd ook. Nou ja, naar verluid eens in de 30 jaar. In plaats van dat zij er op let dat belastingregels nageleefd worden streeft de Nederlandse fiscus naar een prettige samenwerking met bedrijven die zich op ons grondgebied vestigen. In plaats van dat zij er op let dat belastingregels nageleefd worden. Nagenoeg heel de Tweede Kamer knijpt telkens weer een oogje dicht als het om ondernemen van grootbedrijven gaat. De lobby van die bedrijven is te invloedrijk en het werken voor zo’n bedrijf is vaak het voorland voor veel spraakmakende politici nadat zij het in politiek ‘Den Haag’ gedwongen of vrijwillig voor gezien houden.

Terwijl veel mensen vinden dat Nederlandse uitgaven aan ontwikkelingssamenwerking best omlaag mogen – onze bijdragen aan de NAVO mogen best omhoog – verliezen ontwikkelingslanden mede dankzij Nederlandse regelgeving ook nog eens naar schatting jaarlijks $ 100.000.000.000 aan belastinginkomsten. Vergeleken met dat bedrag valt het mee dat de Nederlandse fiscus multinationals minimaal € 4.000.000.000 aan voordeeltjes gunt en dat in Nederland werkzame multinationals ook nog eens voor € 1.500.000.000 zelf de Nederlandse fiscus ontwijken. Met deze (bekende) bedragen loopt onze schatkist immers jaarlijks slechts 5,5 % mis van wat ontwikkelingslanden samen mislopen. Dat alles wèl met toestemming van haast al de vertrouwde politici in de Tweede Kamer. De Nederlandse constructies – ten nadele van de wel-belastingbetaler(s) en degenen die afhankelijk zijn van overheidsuitgaven aan welzijn en zorg – zijn zelfs in andere landen van de Europese Unie gepropageerd door onze PvdA-minister Bert Koenders.

Van de Nederlanders zal volgens de ‘Ipsos-politieke barometer’ 58 % stemmen op een partij die met CETA de democratie wil afschaffen ten gunste van multinationals uit Canada en de Europese Unie. Om nog maar niet te spreken van de rampen die ons met TiSA te wachten staan.

Met CETA worden winstverwachtingen van multinationale en andere grootbedrijven veilig gesteld mochten we ooit op het idee komen milieuregels aan te scherpen, het minimumloon flink te verhogen, de volksgezondheid te laten prevaleren boven patenten en E-nummers of wat dies meer zij als dat ten koste kan gaan van de verwachte winsten voor die bedrijven (die nergens ter wereld een gerechtvaardigde belasting betalen).

Natuurlijk zijn er mensen overtuigd van het CDA, CU, D66, GL, PvdA, PVV, SGP of VVD-ideeëngoed, maar ik vermoed dat veruit de meeste kiezers – als ze al gaan stemmen – stemmen op een partij waarvan zij de werkelijke achtergrond niet of nauwelijks kennen. Gezien de verschillende peilingen vind ik de verkiezingsuitslag op 15 maart aanstaande nu al niet meer spannend: We gaan het verkeerde pad, dat we rond de regering Ronald Reagan (1981 – 1989) in de Verenigde Staten van Amerika ingeslagen zijn, ook de komende 4 tot 2 jaar verder bewandelen.
________________________
* Gunstige uitzondering op het analyseren van verkiezingsbeloften en stemgedrag levert De correpondent, bijvoorbeeld te vinden via deze link.

Een keerzijde van ons verstand

On door Gerardusincultuur, economie, wereldverhalenEen reactie plaatsen

Wanneer leiders naar kennis streven, maar hun ethische opvattingen vergeten, raken allen die hen volgen verstrikt in verwarring. Hoe kan ik zeggen dat dit het geval is?

Veel kennis wordt toegepast voor het exploiteren van wat in de natuur is. Maar alles wat in de natuur is wordt erdoor verstoord.
Veel kennis wordt toegepast om winst te maken, maar de mensen moeten zich dan het schompus werken met weinig rechten en veel plichten en hebben steeds meer geld nodig om al die winsten voor enkelingen bij elkaar te schrapen.
Veel kennis wordt gebruikt om verzet van mensen te breken en om vreemde mensen te beletten naar hier of naar daar te komen, maar de levens van deze weerbarstige en wanhopige mensen worden er nog meer door verstoord dan ze al zijn.

Mensen eren hetgeen binnen het bereik van hun kennis ligt, maar beseffen niet hoe afhankelijk ze zijn van wat er buiten ligt.

Naarmate de kennis steeds knapper, veelzijdiger en ingenieuzer wordt, worden de mensen er alom door verstoord en geschaad. Dan proberen zij verwoed te begrijpen wat zij niet weten, maar doen geen poging te begrijpen wat ze al wel weten. Ze veroordelen de misvattingen van anderen, maar veroordelen de hunne niet. Daaruit ontstaat nog meer verwarring.

Als de zon en de maan hun licht verloren, de bergen en rivieren verloren hun levenskracht en de vier seizoenen kwamen tot stilstand, dan zou geen insect en geen plant zijn ware aard behouden. Toch is dat de toestand die wordt voortgebracht door mensen die geobsedeerd zijn door kennis. Eerlijkheid en eenvoud worden over het hoofd gezien en rusteloosheid oogst bewondering. Het kalme, moeiteloze handelen wordt vergeten en er weerklinken luide woordenwisselingen. Zo is de aard van de honger naar kennis. Het kabaal ervan stort de wereld in een chaos.

(…)

Mensen eren hetgeen binnen het bereik van hun kennis ligt, maar beseffen niet hoe afhankelijk ze zijn van wat er buiten ligt.

Dit is geen reactie op iets dat vandaag de dag speelt. Tsoeang-tse schreef woorden van gelijke strekking* 2.500 jaar geleden in de “Tao Te Tsjing”. Ik kwam bovenstaande fragmenten tegen in het boek “Teh van Knorretje”. In dat boek worden aspecten aan het Taoïsme luchtig uitgelegd aan de hand van de oorspronkelijke verhalen van Winnie de Poeh en de personages die in die 2 boeken opgevoerd worden.

Bron: “Teh van Knorretje” (1992) door Benjamin Hoff in het Nederlands vertaald door Hilde Bervoets, Uitgeverij Sirius en Siderius te Den Haag, ISBN 906441100X.

______________________________________
* In plaats van ‘ethische opvattingen’ schreef Tsoeang-tse ‘De weg’ en in plaats van mijn 2de alinea schreef hij:
Veel kennis wordt toegepast voor het maken van bogen, kruisbogen, pijlen en katapulten, maar de vogels in de lucht worden erdoor verstoord en gewond.
Veel kennis wordt gebruikt voor het maken van haken, netten en dergelijke, maar de vissen in het water worden erdoor verstoord en gewond.
Veel kennis wordt aangewend voor het maken en plaatsen van vallen, netten en klemmen, maar de schepselen van de grond worden erdoor verstoord en gewond.