Categorie: zorg

In wat voor wereld wil jij leven?

On door Gerardusincultuur, privé, zorgEen reactie plaatsen

Terugblikkend op mijn leven heb ik het goed getroffen. Ik ben gezond geboren in Nederland en mijn voorouders kwamen ook hier vandaan. Ik ben handig en slim genoeg om me waar ik ook kom te handhaven, en sommige plekken en situaties mijd ik. Mijn ouders waren blij met mij als ‘nakomertje’. Ik werd in de watten gelegd, totdat mij hetzelfde lot ten deel viel als mijn broers en zus: ik noem het maar ‘de generatiekloof’. Thuis was het voor mij met zulke ouders als de mijne niet aangenaam meer, en zo leerde ik om te gaan met een scala aan mensen, vriendschappen te onderhouden en te sluiten. Een tante en oom adopteerde ik als plaatsvervangende ouders. Omdat het mij het beste leek, ging ik na de nodige dwaalwegen naar een universiteit om daar als landschapsecoloog af te studeren. Ik hopte vervolgens van baan naar baan, want ik kon geen vast werk krijgen. Werkgevers waren personeel al als kostenpost gaan zien. Maar ik kon me met mijn achtergrond en bijzonderheden goed redden. Nu ben ik begonnen om cello te leren spelen en ik ben al even met pensioen. Ik geniet van culturele evenementen en dagwandelingen, van de wonderen in bossen en op de hei, van klompenpaden en de zee.

Hier betoog ik nog wel eens dat onze voorouders en mijn generatie er een potje van gemaakt hebben. Ik denk dan bijvoorbeeld aan de perspectieven voor mijn kinderen wanneer ik die vergelijk met mijn perspectieven op hun leeftijd. Toentertijd hadden onze ouders in Nederland een ‘verzorgingsstaat’ opgetuigd; iets dat mijn kinderen zich niet voor kunnen stellen: iets voor niets kunnen krijgen.

Het doorgeschoten marktdenken heeft veel kapot gemaakt, maar “in wat voor wereld zou ik dan wel willen leven?’ vraag ik me wel eens af. Gisteravond kreeg ik onverwacht een antwoord: in een cultuur waar welgemeende aandacht, belangeloze compassie en instinctieve zorg voor elkaar gewoon zijn. Waar mensen niet over één kam geschoren worden, waar vertrouwen een relationele basis is en waar vreemden gezien worden als gewone medemensen.

Ik ga hier overigens niet beweren dat alles vroeger beter was, want ook op Den Uyl, die ik nu als laatste PvdA-er op handen draag, had en heb ik kritiek, omdat de PvdA toen niet ver genoeg ging en er waren ook toen allerhande misstanden. Ook toen had ik mazzel met een Nederlandse achternaam, mijn gezondheid en met mijn witte huid. Maar met de markteconomie is het cement steeds meer uit onze samenleving verdwenen, zijn we elkaars dagelijkse concurrenten geworden en staan we langzaam maar zeker oog in oog met verschillende manieren waarop we het leven op aarde kunnen vernietigen.

De covid-boemerangen

On door Gerardusinwereldverhalen, zorgEen reactie plaatsen

In de 6 weken voorafgaand aan kerstmis’21 kochten de lidstaten van de Europese Unie, Groot-Brittannië en de Verenigde Staten van Amerika 513 miljoen doses anti-covid-19-vaccins. Dat is meer dan alle Afrikaanse landen in het hele voorbije jaar 2021 samen konden kopen, want dat waren er 500 miljoen.

Een onderzoek onder vooraanstaande epidemiologen waarschuwde 9 maanden geleden nog dat een aanhoudend lage vaccinatiegraad in grote delen van de wereld het risico vergroot dat vaccinresistente varianten binnen een jaar of minder de kop opsteken. Dat had overigens na Charles Darwin in 1859 ook iedere bioloog kunnen voorspellen, want dat zijn precies de trucs waarmee wat leeft – en zelfs visussen, die volgens biologen niet leven – voortbestaan. Grote delen van de wereld zijn toch aan hun lot overgelaten en nu overschaduwt de omikron-variant van het covid-19-virus dus in veel landen opnieuw het decemberseizoen. En dat zal door de eindeloze cyclus van boosters, lockdowns en varianten in 2022 weer het geval zijn, waarschuwen organisaties als Oxfam. De lage vaccinatiepercentages in bijvoorbeeld ontwikkelingslanden bieden nieuwe varianten immers een vrije ruimte om zich daar verder te ontwikkelen.

“Vergis je niet, de regeringen van de rijke landen zijn verantwoordelijk voor de onzekerheid en voor de angst die kerstmis opnieuw vertroebelt”, meldt Anna Marriott van Oxfam. “Door echte oplossingen voor de toegang tot vaccins in armere landen te blokkeren, verlengen zij de pandemie en al haar lijden voor ons allemaal.” Rijke landen rekenen op boosters om hun bevolking te beschermen tegen omikron en toekomstige varianten van covid-19, verduidelijkt ze, maar dat zijn geïmproviseerde, tijdelijke oplossingen. “Om de dreiging van varianten te stoppen en deze pandemie te beëindigen moet de hele wereld worden gevaccineerd. En dat betekent patenten voor vaccins delen en ontwikkelingslanden zelf de vaccins laten maken.”

“Als we ooit weer een normale kerst willen hebben”, zegt ook Nick Dearden, directeur van Global Justice Now, “moeten we de hele wereld vaccineren. Op dit moment houden Groot-Brittannië en de EU internationale inspanningen tegen om de productie- en distributiecapaciteit in lage- en middeninkomenslanden te gebruiken en uit te breiden. Dat is roekeloos en dreigt ons vast te houden in een eindeloze cyclus van varianten, boosters, restricties en lockdowns.”

Ik heb feitelijk – ook wanneer ik er diep over nadenk – geen idee wat ons bezield. Wellicht komt onze destructieve houding van wat Mariott ‘de rijke landen’ noemt voort uit ons doorgeschoten egocentrisch wereldbeeld, of angst voor het electoraat of zo. Maar wat ons ook bezield, we organiseren alwèèr een hoop haat en wantrouwen tegen alles wat Westers is. Dat is in ieder geval iets waar we geweldig goed in zijn. Ik vraag me af of de rest van deze eeuw nog wel genoeg tijd biedt om al dat wantrouwen tegen ons te herstellen en ik vermoed dat daar meer tijd voor nodig is. Daarvoor zal in elk geval de generatie, die we nu elders in de steek laten, al lang en breed uitgestorven moeten zijn.

Bron: “Rijke landen monopoliseren in zes weken voor kerst meer vaccins dan heel Afrika in heel 2021” door InterPressService via DeWereldMorgen op 24 december 2021.

Een ramp van historische proporties

On door Gerardusinpolitiek, wereldverhalen, zorgEen reactie plaatsen

“Er zijn genoeg [anti-covid-19; GjH] vaccins, maar die zijn allemaal opgekocht in het Westen”, zei Judith Sargentini, adjunct-directeur bij Artsen zonder Grenzen afgelopen donderdag tegen Nieuwsuur. “En om het nog erger te maken loopt het overdragen van vaccins naar Afrika enorme vertraging op, omdat er niks is geregeld rondom aansprakelijkheid.”

Volgens sommigen blijft de Afrikanen daarmee een humanitaire ramp bespaard, omdat de vaccins een groter gevaar voor de volksgezondheid zijn dan covid-19. Anderen, zoals ik, maken een verschil tussen het ene en het andere vaccin. Dat geldt ook voor de betrokken vaccinproducenten. Uit dit citaat blijkt in elk geval dat regeringen van Westerse landen de aansprakelijkheid op zich genomen hebben om farmaceuten van de voortvarend op de markt gebrachte vaccins financieel te vrijwaren van hun verantwoordelijkheid.

Het is een morele ramp van historische proporties die toekomstige generaties zal schokken

Toen de eerste coronavaccins op de markt kwamen, hadden landen haast om zo snel mogelijk te beginnen met vaccineren. “Daarom hebben individuele lidstaten van de Europese Unie erin toegestemd de aansprakelijkheid van de vaccins, die ze aanschaften, over te nemen van de ontwikkelaars”, zegt Sargentini. Zo liepen de farmaceutische bedrijven minder risico als er iets fout zou gaan met iemand die het vaccin had gekregen. Dat levert nu problemen op. Want als de gevolgen van toediening van een vaccin, dat eerst van land A is geweest, in land B toch desastreus blijken, zou land A daar verantwoordelijk voor zijn.

“In veel Westerse landen is het grootste deel van de bevolking al gevaccineerd, en er gaat heel weinig mis. Dat idee van die aansprakelijkheid is dus eigenlijk een beetje een gepasseerd station”, zegt Sargentini. “En nu moeten die verantwoordelijkheden van een land als Nederland overgedragen worden naar Covax [dat anti-coronavaccins voor de hele wereld toegankelijk moet maken; GjH], en van daar naar de landen in Afrika die een tekort aan vaccins hebben. En dat gebeurt niet.” (…) “Het is onduidelijk hoe Covax die aansprakelijkheid op zich kan nemen en dan weer door kan zetten naar een ander land. Dat is eenvoudig op te lossen, want de ontwikkelaars van de vaccins kunnen de aansprakelijkheid weer overnemen.” En dat gebeurt ook niet.

Bovendien zijn er maar een paar bedrijven die de anti-coronavaccins mogen produceren. “Westerse landen hebben die beperkte productie opgekocht, waardoor andere landen de kans niet kregen om te kopen”, vervolgt Sargentini. Als de patenten van de vaccins afgehaald zouden worden, zouden Afrikaanse landen de kans krijgen de vaccins zelf te produceren.

Volgens hulporganisatie Oxfam Novib is tot donderdag slechts 14% (260.000.000 doses) van de toegezegde 1.800.000.000 vaccindoses geleverd. Daardoor is nu pas 4% van de Afrikaanse bevolking gevaccineerd.

“Volgens schattingen zal het Westen in december 600.000.000 doses ongebruikte vaccins in opslag hebben en in februari bijna 1.000.000.000. Als die vanaf vandaag naar het zuiden worden gevlogen, zou dat levens redden”, zegt WHO-ambassadeur en voormalig premier van het Verenigd Koninkrijk Gordon Brown, die vindt dat farmaceuten en rijke landen zich aan hun beloften moeten houden, “Dat de vaccins in de ene helft van de wereld beschikbaar zijn maar aan de andere helft worden ontzegd, is een enorme blunder van het internationale beleid. Het is een morele ramp van historische proporties die toekomstige generaties zal schokken.”

Bron: “Artsen zonder Grenzen: ‘Er zijn genoeg vaccins, maar die zijn allemaal opgekocht in het Westen’” door   het Algemeen Nederlands Persbureau via NOS op 22 oktober 2010.

Een duvetje achter een vleugel, een violist in katzwijm en een joviale vriendin

On door Gerardusincultuur, steden en streken, zorgEen reactie plaatsen

Bekendheid kreeg Katrien Verfaillie pas tijdens de eerste corona-lockdown. In de ‘roare tieden van Corona’ brak ze menig Vlaams hart met haar eigen versie van een nummer van Jean Ferrat, dat ons beter bekend is als “Het Dorp” van Wim Sonneveld. Met “Kunnik Nemi Na Joen Komn” raakte zij bij velen een gevoelige snaar. Niet bij mij, want dat alles was me – zoals zoveel – ontgaan.

Nee, door het toeristenbureau naar een website verwezen, reserveerden wij kaartjes voor een Concert met West-Vlaamse liedjes in de tuinen van het Gents museum Dr. Guislain. Zelden zo’n mooi, warm en zacht West-Vlaams gehoord, stond op de site. Dat wilden wij wel eens meemaken.

De tuin was zonovergoten en in de zon was het zo warm dat we een plaats in de schaduw, dus pontificaal voor de witte vleugel zochten. Verfaillie nam er achter plaats, begon en stal direct ons hart.

Tussen instrumentale nummers en eigen geschreven liedjes door vertelde ze hoe ze als kind gestopt was met piano te leren spelen. Ze deed volgens haar pianoleraar nooit iets goed en zag steeds meer tegen de lessen op. En dat ze decennia later in 2008, nu dertien jaar geleden, op de dag dat haar vader stierf, achter haar piano was gaan zitten om daar troost te vinden. Dat ze er niet meer achter vandaan gekomen is. Ze speelt dan uit het hoofd een thema. Herhaalt dat en breidt het uit. Herhaalt dat en breidt het verder uit en zo componeert ze haar melodieën, die ze honderden keren speelt voordat ze af zijn. Vanwege covid-19 was ze zoals alle Belgen lange tijd opgesloten in haar ‘kot’ en ze had zo’n bewondering, zo’n eerbied, zoveel waardering voor alle mensen die in de zorg werken, dat ze haar klanken, eerst dus op La Montagne van Jean Ferrat, voorzag van een bij coronaleed passende tekst. Ze liet ons weten dat het op die melodie makkelijk rijmen is. Veel mensen herkenden er het gemis aan fysiek contact in, de onmogelijkheid er gewoon voor elkaar te kunnen zijn en het tekort elkaar onbezorgd te kunnen ontmoeten.

“Kunnik Nemi Na Joen Komn” maakte furore en ging, zoals dat heet, viraal op social media. Binnen de kortste keren waren bijna een half miljoen views op YouTube het resultaat. Door dit eerste gezongen lied, en dus geen pianostuk, werd de muziek bekend, die Verfaillie al jaren onder de naam ‘Pigeon on Piano’ speelde, omdat haar vader haar altijd ‘duvetje’ noemde, Westhoeks voor ‘duif’. En door dat succes aangespoord schreef ze op haar eigen composities een ode aan de zorg. Elegant, grappig, kwetsbaar en ontroerend in hun eenvoud, verhalend zover ik ze volgen kon en zuiver.

Zo onthaalde Katrien Verfaillie ons onlangs op de eerste dag van een paar dagen in Gent, die eigenzinnige, rebelse en trotse Vlaamse stad, waar ik al jaren graag even vertoef. Na dit concert kòn ook onze stadsvakantie al niet meer stuk.

Maar de volgende dag streelde de Russische componist, violinist en violist Mikhail Bezverkhni onze oren. Hij speelde tussen de handelaars en marktkramers van “Bij Sint-Jacobs” onze oren; een andere musicus pur sang. Eenmaal het symfonisch intermezzo van de opera ‘Thaïs’ van de Franse componist Jules Massenet “Méditation” uitgespeeld, ontwaakte hij met ons uit zijn roes. Zowel hij als wij stonden te kijken van zoveel applaus en enthousiast publiek.

Wat later ontmoetten we een vriendin van deze Bezverkhni. Zij bood ons een spontane rondwandeling aan om ons wat achtergrond te verschaffen bij de omgeving van het Groot kanonplein, de Vrijdagmarkt met het Toreken van hèt Nederlandstalig Poëziecentrum en het Walter de Buckplein. Ja, het kon niet op…

Desastreus korte termijndenken

On door Gerardusinklimaat, politiek, zorgEen reactie plaatsen

Ik zie hem nog staan in de Zwolse schouwburg Odeon. Fons Jansen, alsof hij een klein kind is. Hij speelt de baas over zoveel speelgoed dat de ballen en opblaasbeesten van het podium afrollen. Dit is van mij. Niemand, ook jullie niet, mag er mee spelen, want dit is allemaal van mij!

Zou ik bij de corona-crisis gegaan zijn voor 0 besmettingen per regio, degenen die deze website volgen weten dat (zie bijvoorbeeld dit blog van mij), in de Westerse wereld zijn minimale veiligheidsmaatregels de norm. Zo lang mogelijk niets doen en dan een beetje of ietwat strenger. Er wordt een willekeurige norm gehandhaafd. Een, die gebaseerd is op de capaciteit van de door 40 jaar neoliberale uitkleding getergde zorg en dan met name de in die tijd afgeslankte intensive care-afdelingen daarbinnen. Een aantal bedden met bijbehorend gespecialiseerd personeel dat absoluut niet toereikend was om een voorziene pandemie als Covid-19 op te vangen. Lang leven de lol. Geen impulscontrole; onmiddellijke bevrediging.

Om de haverklap werd het einde van de pandemie voorspeld. Voorbarige versoepelingen in de herfst en in de kerstperiode vorig jaar hebben tot nieuwe besmettingsgolven geleid, met tientallen duizenden te vermijden doden als gevolg. En hoeveel zwaar zieken?

Datzelfde korte termijndenken komt tot uiting in het gebrek aan preventie tegen de huidige Covid-19-crisis. Sinds de uitbraken van 2 andere coronavirussen, MERS in 2012 en SARS in 2002, hebben wetenschappers ons herhaaldelijk gewaarschuwd voor een nieuwe coronapandemie. Om dat te voorkomen was een pakket maatregelen nodig geweest van naar schatting $ 20.000.000.000; 800 keer minder dan wat de Covid-19-crisis ons tot nog toe gekost heeft. En dan hebben we het nog niet over de menselijke tragedie van de minstens 10.000.000 extra doden als gevolg van Covid-19 en haar mutaties. Toch doen de Westerse regeringen niets en dat laten wij ons welgevallen.

Een andere neiging van kinderen is dat ze alles voor zichzelf willen houden, zoals Fons Jansen in de ’70er jaren speelde. Daar is de wereldwijde vaccinatiecampagne een wrange illustratie van. Tot nog toe werd – in strijd met binnen de World Health Organisation (WHO) gemaakte afspraken – 84% van de anti-coronavaccins in de rijke landen toegediend. De lage-inkomenslanden moeten het stellen met 0,3% van de doses. En terwijl de rijke landen een gezamenlijk overschot hebben van 2.500.000.000 vaccins en plannen maken voor herhalings-vaccinaties, zal tegen eind 2021 in de 70 armste landen slechts 1 op de 10 mensen tegen corona gevaccineerd zijn.

In deze wereld zal de coronapandemie nergens overwonnen zijn totdat hij overal overwonnen is

Binnen de WHO werden en worden afspraken gemaakt, waarna de Westerse landen en wellicht ook andere landen als China en Rusland, geheel los van de WHO-afspraken hun eigen anti-coronabeleid bepalen en uitvoeren. Dat begon al bij het treffen van voorzorgsmaatregels, toen het virus alleen nog in Azië rondwaarde. De overheden van Westerse landen gingen er vanuit dat zij net als bij MERS en SARS de dans wel weer zouden ontspringen en vertikten het de afgesproken maatregels te treffen. Tijdens de eerste persconferentie van onze premier en zijn minister van Volksgezondheid, toen nog niets over het virus bekend was, gingen we in Nederland al voor ‘groepsimmuniteit’.

Deskundigen waarschuwen nu dat we slechts enkele mutaties verwijderd zijn van een virus dat resistent is tegen anti-coronavaccins. Als dat zou gebeuren, zijn we helemaal ‘terug bij af’. Groepsimmuniteit in één land bereiken is een illusie. Edward Luce van de Financial Times verwoordt het zo: “De test van het Westen is of het zal handelen op basis van de wetenschap dat dit virus geen grenzen kent.” In deze wereld, met veel verkeer tussen landen onderling, zal de pandemie nergens overwonnen zijn totdat hij overal overwonnen is.

De onvolwassen neigingen van de Westerse democratieën voorspellen weinig goeds voor de uitdagingen van vandaag: de aanpak van de klimaatontaarding, waar ook al sinds 1972 door deskundigen voor gewaarschuwd wordt, voor deze pandemie en een volgende of voor wat voor andere ramp ook.

Het World Weather Attribution initiatief, bijvoorbeeld, is een team van topdeskundigen, dat sinds 2015 de verbanden onderzoekt tussen de uitstoot van broeikasgassen en impactvolle extreme weersomstandigheden. Wist u dat dit initiatief al jaren door geen enkele overheid gefinancierd wordt? Net als VN-projecten en de standpunten van de WHO kiezen regeringen in Westerse landen kennelijk liever voor electorale winst en maximale winsten voor grootbedrijven, dan voor zorgzame overheden.

Bron: “De coronacrisis heeft de kinderlijke neigingen van de Westerse democratie pijnlijk blootgelegd” door Marc Vandepitte via DeWereldMorgen op 7 augustus 2021.

Een beschamende geste

On door Gerardusinpolitiek, wereldverhalen, zorgEen reactie plaatsen

De 10 rijkste landen bezitten ongeveer 80% van alle covid-vaccins. Door het onwaarschijnlijke hamstergedrag van de rijke landen – in strijd met afspraken die binnen de WHO gemaakt zijn voordat er vaccins waren – hebben wij op dit moment een gezamenlijk overschot (!) van liefst 2.500.000.000 vaccins.

De doelstelling van de Wereldgezondheidsorganisatie WHO is om binnen het jaar tenminste 70% van de wereldbevolking te vaccineren. Om dat doel te bereiken zijn 11.000.000.000 vaccins nodig. “We gaan de wereld helpen om uit deze pandemie te komen door samen te werken met onze wereldwijde partners”, zei de president van de Verenigde Staten van Amerika Joe Biden bij de start van de driedaagse bijeenkomst van de G7. De 7 landen beloofden 1/11 van de benodigde vaccins aan de armste landen te schenken en deden alsof dat een groots gebaar is. Secretaris-generaal van de Verenigde Naties Antonio Guterres reageerde dat als mensen in ontwikkelingslanden niet snel worden ingeënt, het virus verder kan muteren en resistent kan worden tegen de nieuwe vaccins. “We hebben een globaal vaccinatieplan nodig. We moeten handelen met een logica, met een gevoel van urgentie en met de prioriteiten van een oorlogseconomie, en daar zijn we nog ver van verwijderd.”

Patenten en geopolitiek

Om de mensen in de armere landen voldoende snel te kunnen vaccineren is dit jaar amper $ 38.000.000.000 nodig, maar zelfs dat krijgen we niet bij elkaar. De G7-leiders zijn niet bekommerd om het lot van de mensen in arme landen. Op dit moment is nog maar de helft van het bedrag geleverd. Dat is amper 0,3% van de $ 5.600.000.000.000 die de rijke landen naar aanleiding van covid-19 in hun eigen economieën pompten.

Vooreerst is dit besluit een afleidingsmanoeuvre om de fundamentele en belangrijke discussie over de patenten onder de mat te vegen. Een tweede motief is van geopolitiek aard. Met lede ogen ziet het Westen dat China, Cuba en Rusland als winnaars uit de bus komen bij de verspreiding van vaccins. Ten minste 70 landen of regio’s hebben de Chinese vaccins goedgekeurd of overeenkomsten gesloten om vaccins uit China te ontvangen. Meer dan 30 landen kwamen overeen om het Russische vaccin Spoetnik V te kopen of te produceren. De beschamende geste van de G7 om 40% van hun overschot te leveren moet dus naast het verzekeren van winsten voor de farmaciereuzen dienen om een beetje mee te doen met die ‘vaccinatiediplomatie’.

Bron: “Wist je dat de vaccinbelofte van de G7 de farce van het jaar is?” door Marc Vandepitte via DeWereldMorgen op 14 juni 2021.

Een nieuwe religie

On door Gerardusinprivé, wetenschap, zorgEen reactie plaatsen

Hoe verwacht jij dat het nu verder gaat met corona in de samenleving, werd mij vandaag gevraagd. Rampzalig, antwoordde ik, maar ik kreeg geen ruimte om dit toe te lichten.

Nee, de vraag bleek de opmaat voor een emotioneel relaas van zeker een half uur. Dit is al de zoveelste in een paar maanden, ging even door mij heen, en steeds wordt eenzelfde patroon gevolgd. De kritische denkers over de aanpak van corona, die ik meemaak, zijn geëmotioneerd betrokken bij hun onderwerp. Enige distantie of wat humor omtrent wat ze denken te weten, zijn ver te zoeken. Hoe onsamenhangend of samenhangend hun betoog ook is (het betoog wordt voor mij naarmate het verhaal vordert steeds minder navolgbaar), zij moeten hun ideeën zonder interrupties of vragen uiteen kunnen zetten. De kern van al die gedreven monologen is, als ik het goed samenvat: ik heb het licht gezien. Op websites, waar mensen met kennis hun inzichten delen, heb ik gezien hoe het zit. Het corona-probleem wordt schromelijk overdreven. Mensen worden bang gemaakt en iedereen laat zich bang maken. Dit dient een onvermoed ander doel dan de volksgezondheid. De farmaceutische industrie is de lachende derde. We hadden gewoon kwetsbare mensen moeten beschermen en het covid-19-virus onder het niet-kwetsbare bevolkingsdeel moeten laten rondwaren, zodat we groepsimmuniteit tegen deze voor hen betrekkelijk milde griep gekweekt hadden. Dood gaan hoort bij het leven. Nu zijn de gevolgen erger dan de kwaal. Vervolgens wordt er met cijfers gestrooid.

Het lijkt mij een nieuwe religie, waar net zo min òver gesproken kan worden als over andere religies: er zijn teksten, die ons gegeven zijn om ons leven naar in te richten. De teksten kunnen door ingewijden uitgelegd worden, maar zij mogen niet ter discussie gesteld worden. Kortom, er is een voor sommigen toegankelijke waarheid, waarmee iedereen het zou moeten doen, maar zij zijn groot (gevaarlijk en machtig) en ik is klein, en dat is niet eerlijk.

Ik neem voor lief dat ik risico’s loop een verkeerd besluit te hebben genomen

Met betrokkene deel ik de kritiek op de berichtgeving in de media. Het nieuws dient niet ‘de waarheid’, maar commercie, kijkcijfers. Daardoor verontrusten nieuwsbrengers zelden en bevestigen zij een vrijwel altijd onrechtvaardige status quo.

Na dat relaas kwam het gesprek telkens terug op corona, waarvan betrokkene vol zat, zoals ik ooit – als puber – altijd over paarden wilde praten en het wel en wee van deze beesten in elk gesprek ter sprake wist te brengen. Ook dat deel van het coronapatroon herken ik inmiddels.

Ik probeer ieders mening te respecteren, maar verwacht tegen beter weten in ook eenzelfde interesse in en respect voor mijn mening, die ik weer op andere verhalen baseer en waarover ik twijfel. Daarom lijkt bij het coronapatroon te horen dat ik uiteindelijk toch tot de afvalligen behoor, ook al wordt daar vaak bij gezegd dat er wel een beetje sympathie voor mijn afvalligheid opgebracht kan worden. Vandaag werd ik zelfs meermaals bedankt voor mijn wil om het relaas over de coronawaarheid aan te horen.

En wat mijn ideeën omtrent corona zijn? De beste uitkomst is altijd dat ik mijzelf dupeer, in plaats van dat anderen mij schade berokkenen. Ik neem dus onafhankelijk van wat wie ook zegt binnen mijn mogelijkheden de volledige verantwoordelijkheid voor mijn eigen gezondheid en neem voor lief dat ik risico’s loop een verkeerd besluit te hebben genomen. Ik desinfecteer waar ik desinfecteren kan, draag vanwege aerosolen gemotiveerd zonder enige tegenzin een mondkapje, houd (vaak) afstand, vermijd (zoveel mogelijk) lichamelijk contact en ik mijd drukte. Onlangs ontving ik de tweede 0,3 ml van het BioNTech/Pfizer-vaccin en verwonderde mij erover dat lichaamsgewicht de dosering niet beïnvloedde. Ik hoop daarmee te maken te krijgen – als ik ondanks mijn voorzichtigheid toch covid-19 oploop – met mildere symptomen dan zonder dat vaccin. Verder blijf ik graag maatregels treffen om niet besmet te raken, totdat we meer over covid-19 en de werking van Pfizer te weten zijn gekomen.

Dat ik de gevolgen van ons coronabeleid als rampzalig inschat, komt eruit voort dat we volgens mij van meet af aan het virus hadden moeten isoleren, zoals dat in veel Aziatische landen is gedaan. Doordat we dat hebben nagelaten zullen we steeds weer met besmettingsgolven en oversterfte te maken krijgen. De 1607 besmettingen van vandaag zijn er wat mij betreft precies 1607 teveel; elke ernstig zieke coronapatiënt en elke coronadode waar ook ter wereld is er mij een teveel, en de kwalijke gevolgen van anti-coronavaccins zouden oprecht geminimaliseerd moeten worden. Kom daar in deze door geld en private belangen geregeerde wereld maar eens om.

Gemis aan context

On door Gerardusinmedia, politiek, zorgEen reactie plaatsen

Het zal wel ergens mee te maken hebben, maar wanneer ik me op de hoogte stel van het Europese, Nederlandse, mondiale of regionale wereldgebeuren, ben ik een kritische volger. Wat is voor mij de nieuwswaarde van al deze nieuwsberichten (bijvoorbeeld omtrent het verloop van de formatie), vraag ik mij af. Wat wordt verzwegen of weggelaten (rondom chroom-6-verf)? Met welk doel kan dit nieuws de wereld zijn ingestuurd (rondom de spionagezaak waar Denemarken bij betrokken zou zijn)? Welke onderbuikgevoelens worden aangesproken (rondom de Chinese geboortepolitiek)? En wanneer ik al die onderwerpen nog eens langsga en vergelijk met wat ik elders aan nieuws gevonden heb: waarover worden we onwetend gehouden (rondom covid-19)? De ‘rondoms’ zijn maar voorbeelden, want mijn vragen zijn talrijk.

Een tijdje geleden lagen de Europese Unie en Groot-Brittannië op kop, maar nu zou de dodentol van covid-19 volgens de media in Brazilië, India en de Verenigde Staten van Amerika het hoogst zijn. Dat herhalen de media telkens weer. Maar waarom mis ik hierbij de relatieve cijfers; de covid-19-doden per 100.000 inwoners, zodat we de cijfers onderling kunnen vergelijken? En hoe zit het in zogenaamde ontwikkelingslanden en al die andere landen waar we niets over horen? Hier heb ik op 15 maart 2021 onder het kopje ‘Oversterfte’ een staatje gepresenteerd van het relatieve aantal covid-19-doden van een paar West-Europese en wat Aziatische landen na één jaar covid-19-pandemie, met een link naar dezelfde gegevens betreffende covid-19-doden in alle landen ter wereld. In de reguliere media is dat staatje nergens besproken, terwijl we tuk lijken te zijn op herdenkingen als ‘een jaar na…’.

Welke covid-19-doden worden eigenlijk geteld? Ook die, die niet getest zijn? Waar op deze wereld kunnen mensen zich eigelijk laten testen zonder daarvoor een week- of maandloon te moeten betalen? Is het geven van context bij nieuwsberichten over covid-19-doden werkelijk teveel gevraagd? Dezelfde vraag heb ik over het aantal met covid-19 besmette en gevaccineerde mensen en (ernstig) zieke covid-19-slachtoffers. We doen alsof covid-19 hier overwonnen is, maar zijn 2.134 besmettingen er niet 2.134 teveel in plaats van ‘623 minder dan gisteren’? Wat zijn de verhalen van deze besmette mensen? En hoe zou dat nu werkelijk zitten: welke harde relatieve cijfers zijn er per 100.000 inwoners en – al naar gelang het testen praktisch onmogelijk is – hoeveel geschatte covid-19-slachtoffers zijn er hier en overal ter wereld te tellen?

Kijk, we kunnen ons hier wel focussen op middelbare scholen, musea, restaurants en terrassen, die weer open mogen gaan, maar wat is inmiddels bekend over de impact van zoiets als corona over heel de wereld; en welke landen hebben dusdanig geanticipeerd op de covid-19-pandemie, zodat er relatief weinig slachtoffers te betreuren zijn en hoe deden wij dat vergeleken bij de landen met die adequate aanpak? Wat kunnen we daarvan leren voor een volgende keer?

Al dan niet geven van context om cijfers correct te kunnen interpreteren vind ik een politieke keuze

Het Mexicaanse Institute for Health Metrics and Evaluation (IHME) schat dat de pandemie wereldwijd al aan 6.900.000 mensen het leven heeft gekost, meer dan het dubbele van de officiële cijfers. Het instituut merkt op dat de officiële covid-19-sterftecijfers “in bijna alle landen significant lager zijn dan de reële cijfers”.

De onderzoekers schatten dat in Groot-Brittannië het reële dodental maar een fractie hoger zou liggen dan de officiële cijfers. In India zouden meer dan 654.000 mensen rechtstreeks aan covid-19 gestorven zijn (49 per 100.000 inwoners), dus ongeveer 3x meer dan het officiële Indiase dodenaantal van 221.181. In Rusland zou het totale dodenaantal 5x hoger liggen dan de officiële cijfers en in Kazachstan zelfs 16x hoger.

Uitgaande van het oversterftecijfer – dus niet van de officiële covid-cijfers – bevinden Bulgarije, Ecuador, Mexico, Peru en Zuid-Afrika zich onder de landen met het hoogste aantal doden per hoofd van de bevolking. Dit zijn landen waar bijna niet getest wordt en waar veel te weinig vaccins te verkrijgen zijn. Echter, voor veel landen zijn helaas ook geen oversterftecijfers beschikbaar.

Het al dan niet geven van context om cijfers correct te kunnen interpreteren vind ik een politieke keuze. Media kunnen de impact van de pandemie in bijvoorbeeld ontwikkelingslanden blijven bagatelliseren en ze kunnen er ook voor kiezen ons (een minimum aan) inzicht te verschaffen.

En precies zo kunnen media omgaan met armoede, met drenkelingen op de Middellandse Zee, met institutioneel racisme en klimaatrampspoed. Om maar wat te noemen. Ja, het zal wel ergens mee te maken hebben en ik weet op dit vlak van geen ophouden. Dat komt zo; ik weet liever in welke wereld ik werkelijk leef, dan dat ik mij onterecht veilig waan.

Bronnen: “: “RIVM: 2134 nieuwe coronabesmettingen; nauwelijks nog IC-opnames” door de binnenlandredactie van NOS op 31 mei 2021 en “The Missing Dead: media onderschatten COVID-dodentol armere landen” door Tamara Pearson op Counterpunch, vertaald door Ronald Decelle via DeWereldMorgen op 26 mei 2021.

Communicatie via sms

On door Gerardusinprivé, zorgEen reactie plaatsen

donderdag 22 april 10:05

Hallo Gerardus. Je kunt vanaf

gisteren, online via DigiD, een

COVID-19 Vaccinatie afspraak

maken . Zie site ggdru.nl of

ggdghor.nl . Succes, Hoop

dat alles ok is met jou, Smiley met zonnebril

hartelijke groeten, Sam #

Nadat ik dit bericht via de zg. ‘short message service’ gelezen had, ging ik zoals gepland aan de wandel, want ik las het met mijn jas aan vlak voordat ik zou vertrekken. Ik ken geen Sam; ja, tijdens mijn studie woonde een Sam in een woongroep, waar ik ook deel van uitmaakte; daar heb ik al 35 jaar geen contact meer mee.

Ik keek er wel voor uit om een van de linken te openen. Maar bedankte de mysterieuze Sam #, die kennelijk beter dan ik ervan op de hoogte was dat ik een anti-corona-vaccinatie-afspraak kon maken.

Degene die me later die dag namens de GGD te woord stond, en twee vaccinatie-afspraken met me maakte, vroeg of ik een uitnodiging ontvangen had. Ik vertelde over bovenstaand sms-je. Zij waarschuwde me niets met dat bericht te doen, omdat er ook criminelen uitnodigingen zouden versturen. Ik besloot de mysterieuze Sam # een bericht terug te sturen:

En wie bent u? Sam #

Omdat ik aan het eind van de volgende dag geen reactie van Sam # ontvangen had, stuurde ik haar/hem/het nog een bericht:

Wat een akelig mens moet u

zijn om net te doen of u het

beste met mij voor heeft terwijl

u mij in werkelijkheid wilt

ruïneren.

Ook hier ontving ik geen reactie op, maar daarmee leek voor mij de kous af. Dat was niet zo. Gisteren bezocht ik een goede vriend van mij en we praatten onder andere over een boek “De tirannie van verdienste; over de toekomst van de democratie” van Michael Sandel. Op een gegeven moment vroeg hij of ik nog iets van Sam gehoord had. Nee, antwoordde ik, sinds de Tulek Market weg is, kom ik hem niet meer tegen. Deze Sam is een attente vriend van mijn vriend, die ongeveer alles weet te onthouden wat ik hem ooit verteld heb.

Ineens drong tot mij door, wat u nu ook begrijpt. Bel hem direct, adviseerde mijn vriend, want hij zit er vreselijk mee in zijn maag. Ik belde en sprak mijn boodschap in op zijn antwoordapparaat. Op mijn telefoon veranderde ik de naam ‘Wolf in GGD-kleding’ in ‘Sam 06’.

Eenmaal thuis gekomen probeerde ik het nog eens. Nadat Sam, in plaats van een bedankje, mijn bericht En wie bent u? Sam # ontving, vermoedde hij dat mijn telefoon of mijn telefoonnummer in andere handen gekomen was. Wij kennen elkaar immers al meer dan 15 jaar en ik zou zeker weten dat hij zijn berichten vaker afsluit met ‘Sam #’. Nou, dat laatste was dus niet zo. Als ik maar het kleinste vermoeden had gehad dat deze Sam het bericht misschien gestuurd had, had ik hem zeker op zijn vaste nummer gebeld. Dat heb ik. Na mijn tweede bericht waren de rapen gaar. Dat hij met zulke attente, goede bedoelingen via sms van mij de wind van voren kreeg, ontketende een intensief overleg van hem met onze gezamenlijke goede vriend. Gelukkig kwam daar gisteren een einde aan, toen Sam en ik elkaar aan de telefoon hadden. Na dit gesprek hebben we, elk in ons eigen huis, op elkaars gezondheid-in-coronatijden een toast uitgebracht.

De naam ‘Sam’ is gefingeerd.

Na een midweek op Terschelling

On door Gerardusinpolitiek, wereldverhalen, zorgEen reactie plaatsen

Vanaf de boot leek het of Harlingen begon te bewegen. Het gleed naar achteren. Na wat bochtjes werden de huizen en monumentale gebouwen, waartussen we eerder bij een bakkerij nog koffie met wat lekkers genoten hadden, kleiner en kleiner. Bijna twee uur later werden de huizen en de Brandaris van West-Terschelling als in een omgekeerde film groter en groter. Wat later fietsten we langs de Waddenzee naar Lies voor een midweek op dit eiland.

Heerlijk uitgebreide ontbijtjes vielen ons elke ochtend ten deel, vervolgens bespeelde ik mijn cello en daarna maakten we rustig aanstalten om ergens op het eiland iets te gaan meemaken. Ik koos steeds voor de richting Boschplaat om in de duinen, over de kwelders, op het strand en langs de wadden te struinen. Ik zag kloekende ganzen en een heremietkreeft. Ik zag een strand bedekt met mesheften, een lepelaar, ik zag en hoorde schreeuwende meeuwen. Ik zag massa’s oesters, strandlopertjes die in formatie trachtten de kou te trotseren, een woeste zee en een zeester en ik genoot van de vele uitzichten en vondsten die ik liet liggen. En van de avonden samen, te beginnen met koken en een lekkere maaltijd. Mijn gezelschap koos overdag voor meer variatie.

Heerlijke dagen waarop de tijd stil leek te staan. Eenmaal weer thuis lees ik dat België en Nederland behoren tot de grootste importeurs van hout uit tropische bossen, Joe Bidens buitenlandbeleid nauwelijks valt te onderscheiden van dat van Donald Trump, in Braziliaanse sloppenwijken vrijwilligers de doden als gevolg van corona tellen alsof er een oorlog gaande was, de Europese Unie nog steeds geld pompt in de promotie van rood vlees, en niet in de promotie van fruit & groenten, de Nakba herinneren hand in hand gaat met het vieren van onafhankelijkheidsdag in Israël, we na de pandemie maar beter niet terug gaan slapen in het oude normaal, het vaccinatie internationalisme van China correcte berichtgeving verdient, de helft van de vrouwen in arme landen geen bazin is over hun eigen lichaam, de Wereldbank haar eigen aanbevelingen tegen discriminatie en intimidatie overtreedt, en dat Zweden in vaccins voor de armste landen investeert.

Kortom, ik heb naast mijn nieuwe Groene Amsterdammer weer heel wat te lezen…