Maand: december 2018

Brexit

On door Gerardusinpolitiek, wereldverhalenEen reactie plaatsen

Het lijkt mij voor de Britten zo gek nog niet dat ze ontslagen worden van meedoen aan CETA, TiSA, TTIP en zo meer. Ik ben van mening dat we over ingrijpende politieke veranderingen beter maar zelf bij monde van de door ons verkozen regering en Tweede Kamer kunnen beslissen. In plaats van, zoals nu, na een formeel debat de regering haar handtekening te laten zetten onder wat de invloedrijke jongens en meisjes binnen de Europese Unie met andere sterke jongens, en wellicht ook meisjes, volstrekt ontransparant in achterkamertjes zijn overeengekomen. Zelfs het door ons gekozen Europarlement staat in die verdragen uiteindelijk geheel buiten spel.

Ik begrijp de weerzin tegen de huidige Brexit-overeenkomst ook goed. Geen weldenkend mens daar wil na de Brexit toch nog aan de leiband van de Europese Unie blijven lopen? Als een paard in de dressuur geen invloed, maar wel moeten volgen.

In Nederland komen we met alle Brexit-nieuws niet veel verder dan hoeveel het de Nederlandse schatkist gaat kosten wanneer er geen overeenkomst met Groot-Brittannië komt. Voor mij ook al zo onsmakelijk al was het alleen al omdat niet vermeld wordt hoeveel de voorliggende overeenkomst de Nederlandse schatkist kost; stemmingmakerij dus. Onze premier heeft vandaag over zijn onderhoud met premier Theresa May laten weten dat het een goed gesprek geweest is; nuttig zelfs. Daar mogen we het niet alleen mee doen, maar daar doen we het waarschijnlijk ook mee.

Nu lijkt mij de politieke realiteit, hoe gezellig de schijn ons ook wordt voorgehouden: Het is voor het eerst dat een lidstaat de Europese Unie verlaat en de stemming binnen de EU is zonder meer cynisch te noemen. Voor de EU is dit de kans om te laten zien hoe slecht mensen het gaan krijgen als hun land de EU verlaat; jammer voor de Britten, maar helaas. Een voorbeeld moet gesteld worden.

Toch zou ik er voor gaan om onder dat Damoclesiaanse zwaard vandaan te komen van: het afschaffen van heffingen op de handel in goederen inclusief maatregelen die investeringen ten koste van de schatkist beschermen en een door ondertekenaars niet meer te beëindigen wereldwijde liberalisering van de dienstensector, waaronder de banken- en transportsector.

Gele Hesjes

On door Gerardusineconomie, politiek, wereldverhalenEen reactie plaatsen

Ik neem wel eens deel aan een demonstratie. Dat zie ik als ‘burgerparticipatie’; bijdragen aan de beleidsmatige inrichting van onze samenleving. Bij die demonstraties, en andere confrontaties, ga ik altijd uit van geweldloosheid. De laatste jaren beperk ik dat meer en meer tot geweldloosheid tegenover al wat leeft, want demonstreren zie ik meer en meer als een ritueel dansje. Daar roepen er een paar “Actie, actie, actie”, waarbij de actie beperkt blijft tot het actie-roepen, het komt in het nieuws en iedereen gaat over tot de orde van de dag. Wat heeft de grootste demonstratie in Nederland opgeleverd? Niets, zelfs een petitie, die in 1983 door 3.700.000 mensen werd ondertekend, deed ook onze toenmalige regering geen krimp geven.

Wat dat betreft heb ik begrip voor de Franse ‘Gele Hesjes’, die werkelijk tot actie overgaan. Hoe moet de ‘hardwerkende burger’ na de afgelopen decennia anders gehoord worden? Volgens mij kan dat alleen nog door er op straat een zootje van te maken? We hebben regeringen, die dagelijks nagenoeg alleen met lobbyisten van grootbedrijven en grootbanken praten, en hun oren daar alleen naar laten hangen. We hebben een volstrekt inadequaat Europarlement, terwijl de Europese Unie bijzonder veel invloed op regeringen van haar lidstaten, op miljoenen mensenlevens heeft.

Wat zijn de gevolgen voor ons in Nederland alleen al?
* De inkomensgroei in Nederland stagneert nu al 40 jaar.
* De bijdrage van het grootbedrijf aan de schatkist is in 20 jaar bijna gehalveerd, van 17% van de belastinginkomsten in 2000 naar 7,2% in 2018.
* De arbeidsinkomensquote is sinds eind jaren zeventig met 20% gedaald.
* De loonontwikkeling blijft al jaren achter bij de arbeidsproductiviteit.
* Het grootbedrijf zit op historisch ongekende kasreserves en investeert nauwelijks; verliest zich daarentegen meer en meer in spilzieke fusies en overnames.
* De salariskloof tussen bedrijfstop en werkvloer is nog nooit zo groot geweest als nu.
* De investeringen van het Nederlandse bedrijfsleven in onderzoek & ontwikkeling behoren tot de laagste van de Europese Unie.
* Bedrijven als Akzo, Heineken, Philips, Shell en Unilever hebben in 30 jaar tijd hun personeelsbestand in Nederland met 75% verkleind door hun productie naar lagelonenlanden te verplaatsen (ook al zo’n in mijn ogen beschamende term: met een ‘lagelonenland’ wordt een land bedoeld waar mensen veel minder dan in Nederland betaald krijgen voor hun arbeid; waarom zouden de grote jongens voor de producten, die zij hier afzetten, het milieu mogen vervuilen waar op de wereld de milieuregels zwak zijn of niet gehandhaafd worden en de productie daar laten plaatsvinden waar mensen slecht voor hun werk betaald krijgen en minder rechten hebben dan wij?).

Ik begrijp de onvrede onder velen maar al te goed, begrijp dat mensen gaan stemmen op ultrarechtse partijen want de linkse hangen de Trickle-down economie-theorie net zo goed aan als de grote conservatieve en rechtse partijen. Een theorie die neerkomt op: Heb geduld mensen, want wat goed is voor de grootbedrijven is na verloop van tijd goed voor iedereen. Ik deel die onvrede en word eveneens ongeduldig, maar ik zal nooit mijn heil zoeken in populisten of rechtse partijen. Ik vestig mijn ijdele hoop nog steeds op een in Nederland nog niet bestaande (niet meer bestaande) socialistische en pacifistische politieke partij met woordvoerders als Bernie Sanders, Jeremy Corbyn of Yanis Varoufakis, voor zover die zich werkelijk afkeren van lippendiensten aan grootbedrijven.

Daarnaast verbaas ik me er over hoe gekleurd en op de hand van overheden, het establishment, de Nederlandse mainstreammedia over de opstand van de Gele Hesjes verslag doen. In elk geval lees ik via internet, bijvoorbeeld via DeWereldMorgen heel andere verhalen dan de verhalen die wij voorgeschoteld krijgen. Ik was er niet bij, maar vraag we af wat we allemaal niet te weten krijgen.

Bronnen: “Komitee Kruisraketten Nee” via wikipedia op 6 december 2018 en “Rutte-3 geeft de burger (alweer) een klap in het gezicht” door Ewald Engelen via FollowTheMoney op 16 oktober 2018.