Gemis aan context

Het zal wel ergens mee te maken hebben, maar wanneer ik me op de hoogte stel van het Europese, Nederlandse, mondiale of regionale wereldgebeuren, ben ik een kritische volger. Wat is voor mij de nieuwswaarde van al deze nieuwsberichten (bijvoorbeeld omtrent het verloop van de formatie), vraag ik mij af. Wat wordt verzwegen of weggelaten (rondom chroom-6-verf)? Met welk doel kan dit nieuws de wereld zijn ingestuurd (rondom de spionagezaak waar Denemarken bij betrokken zou zijn)? Welke onderbuikgevoelens worden aangesproken (rondom de Chinese geboortepolitiek)? En wanneer ik al die onderwerpen nog eens langsga en vergelijk met wat ik elders aan nieuws gevonden heb: waarover worden we onwetend gehouden (rondom covid-19)? De ‘rondoms’ zijn maar voorbeelden, want mijn vragen zijn talrijk.

Een tijdje geleden lagen de Europese Unie en Groot-Brittannië op kop, maar nu zou de dodentol van covid-19 volgens de media in Brazilië, India en de Verenigde Staten van Amerika het hoogst zijn. Dat herhalen de media telkens weer. Maar waarom mis ik hierbij de relatieve cijfers; de covid-19-doden per 100.000 inwoners, zodat we de cijfers onderling kunnen vergelijken? En hoe zit het in zogenaamde ontwikkelingslanden en al die andere landen waar we niets over horen? Hier heb ik op 15 maart 2021 onder het kopje ‘Oversterfte’ een staatje gepresenteerd van het relatieve aantal covid-19-doden van een paar West-Europese en wat Aziatische landen na één jaar covid-19-pandemie, met een link naar dezelfde gegevens betreffende covid-19-doden in alle landen ter wereld. In de reguliere media is dat staatje nergens besproken, terwijl we tuk lijken te zijn op herdenkingen als ‘een jaar na…’.

Welke covid-19-doden worden eigenlijk geteld? Ook die, die niet getest zijn? Waar op deze wereld kunnen mensen zich eigelijk laten testen zonder daarvoor een week- of maandloon te moeten betalen? Is het geven van context bij nieuwsberichten over covid-19-doden werkelijk teveel gevraagd? Dezelfde vraag heb ik over het aantal met covid-19 besmette en gevaccineerde mensen en (ernstig) zieke covid-19-slachtoffers. We doen alsof covid-19 hier overwonnen is, maar zijn 2.134 besmettingen er niet 2.134 teveel in plaats van ‘623 minder dan gisteren’? Wat zijn de verhalen van deze besmette mensen? En hoe zou dat nu werkelijk zitten: welke harde relatieve cijfers zijn er per 100.000 inwoners en – al naar gelang het testen praktisch onmogelijk is – hoeveel geschatte covid-19-slachtoffers zijn er hier en overal ter wereld te tellen?

Kijk, we kunnen ons hier wel focussen op middelbare scholen, musea, restaurants en terrassen, die weer open mogen gaan, maar wat is inmiddels bekend over de impact van zoiets als corona over heel de wereld; en welke landen hebben dusdanig geanticipeerd op de covid-19-pandemie, zodat er relatief weinig slachtoffers te betreuren zijn en hoe deden wij dat vergeleken bij de landen met die adequate aanpak? Wat kunnen we daarvan leren voor een volgende keer?

Al dan niet geven van context om cijfers correct te kunnen interpreteren vind ik een politieke keuze

Het Mexicaanse Institute for Health Metrics and Evaluation (IHME) schat dat de pandemie wereldwijd al aan 6.900.000 mensen het leven heeft gekost, meer dan het dubbele van de officiële cijfers. Het instituut merkt op dat de officiële covid-19-sterftecijfers “in bijna alle landen significant lager zijn dan de reële cijfers”.

De onderzoekers schatten dat in Groot-Brittannië het reële dodental maar een fractie hoger zou liggen dan de officiële cijfers. In India zouden meer dan 654.000 mensen rechtstreeks aan covid-19 gestorven zijn (49 per 100.000 inwoners), dus ongeveer 3x meer dan het officiële Indiase dodenaantal van 221.181. In Rusland zou het totale dodenaantal 5x hoger liggen dan de officiële cijfers en in Kazachstan zelfs 16x hoger.

Uitgaande van het oversterftecijfer – dus niet van de officiële covid-cijfers – bevinden Bulgarije, Ecuador, Mexico, Peru en Zuid-Afrika zich onder de landen met het hoogste aantal doden per hoofd van de bevolking. Dit zijn landen waar bijna niet getest wordt en waar veel te weinig vaccins te verkrijgen zijn. Echter, voor veel landen zijn helaas ook geen oversterftecijfers beschikbaar.

Het al dan niet geven van context om cijfers correct te kunnen interpreteren vind ik een politieke keuze. Media kunnen de impact van de pandemie in bijvoorbeeld ontwikkelingslanden blijven bagatelliseren en ze kunnen er ook voor kiezen ons (een minimum aan) inzicht te verschaffen.

En precies zo kunnen media omgaan met armoede, met drenkelingen op de Middellandse Zee, met institutioneel racisme en klimaatrampspoed. Om maar wat te noemen. Ja, het zal wel ergens mee te maken hebben en ik weet op dit vlak van geen ophouden. Dat komt zo; ik weet liever in welke wereld ik werkelijk leef, dan dat ik mij onterecht veilig waan.

Bronnen: “: “RIVM: 2134 nieuwe coronabesmettingen; nauwelijks nog IC-opnames” door de binnenlandredactie van NOS op 31 mei 2021 en “The Missing Dead: media onderschatten COVID-dodentol armere landen” door Tamara Pearson op Counterpunch, vertaald door Ronald Decelle via DeWereldMorgen op 26 mei 2021.

Bij ‘arbitrage’ in het nieuws zouden de alarmbellen moeten gaan rinkelen

Twee Duitse energiebedrijven, RWE en Uniper, hebben arbitragezaken tegen de Nederlandse staat aangespannen. Dit zijn de geneugten van vrijhandelsakkoorden. Althans, zo worden die akkoorden genoemd. Daarmee wordt verhuld dat de akkoorden mede bedoeld zijn om de winsten van (groot-)bedrijven zeker te stellen.

De Nederlandse overheid neemt een wet aan. In dit geval om de CO2-uitstoot van kolencentrales te beperken. Het kon ook een wet zijn om arbeidsomstandigheden te verbeteren of minimum lonen te verhogen. Een bedrijf ziet daarmee de winst afnemen en start een arbitragezaak, waarmee de nationale rechters buiten spel gezet zijn. Voor de kosten van de arbitragezaak en de eventueel toegewezen claim van het bedrijf draait de belastingbetaler op, terwijl dat grootbedrijf vaak haast of helemaal geen belasting aan Nederland afdraagt.

RWE claimt € 1.400.000.000, en het bedrag dat Uniper claimt is op dit moment nog niet bekend. Grofweg mogen wij die claims en arbitragekosten eventueel met onze BTW en inkomstenbelasting ophoesten.

De wet wordt gedurende de loop van de arbitragezaak niet van kracht, dus ook daar hebben de Nederlandse staat en haar burgers het nakijken.

Binnenkort gaat er gestemd worden om CETA te ratificeren. Dat is net zo’n verdrag, maar dan met Canadese bedrijven. En TTIP, met bedrijven in de Verenigde Staten van Amerika, ligt bij de Europese Unie klaar voor de ondertekeningsprocedure. Om nog maar niet te spreken over TiSA, dat de liberalisering van ongeveer 2/3 van de wereldeconomie vastlegt en grootbedrijven dusdanig in bescherming neemt dat het zo mogelijk nog vijandiger is aan nationale wetgevers en daarmee aan alles wat wij nu nog met ‘democratie’ aanduiden. We zijn volgens mij hard op weg een oligarchie te worden, als we dat feitelijk al niet zijn.

Bronnen, naast blogs op deze website: “Staat probeert rechtszaken over kolencentrales af te wenden” via NU op 17 mei 2021 en “Staat stapt naar Duitse rechter om kostbare arbitragezaken steenkoolverbod af te wenden” via NOS op 18 mei 2021.

Wie wat meer wil weten over TiSA, kan dat hier te weten komen.

Voor de donkere kanten aan wat vrijhandelsverdragen genoemd wordt, kunt u hier klikken.

Achtergrond bij het huidige wereldnieuws

Noam Chomsky zegt in 2021 over Israël & Palestina wat hij al sinds 1967 zegt: “De Verenigde Staten van Amerika is nog steeds de enige hinderpaal voor een onderhandelde oplossing”. De huisuitdrijvingen in bezet Oost-Jeruzalem zijn slechts een zoveelste stap in een proces dat sinds 1967 met volle VS-steun doorgaat. Die steun is het enige wat Israël nodig heeft om een diplomatiek onderhandelde, politieke oplossing te kunnen blijven weigeren.

Alle regeringen van Israël proberen volgens de inmiddels 92-jarige filosoof, mediacriticus, politiek activist en emeritus hoogleraar taalkunde aan het Massachusetts Institute of Technology Noam Chomsky al jaren de Palestijnse bevolking uit ‘de Heilige Stad’ Jeruzalem te verdrijven. De recente aanvallen zijn een uitvoering van die doelstelling. Om de wortels van de huidige escalatie – en de mogelijke dreiging van een totale oorlog – te doorgronden moet men de door de VS ondersteunde basisstrategie van de regering in Israël onderzoeken. Die omvat ‘terreur en verdrijving’ als middel om het territorium uit te breiden, door het uitdrijven en vermoorden van Palestijnen.

Chomsky: “Er zijn altijd nieuwe aspecten aan, maar ten gronde is dit [wat er sinds het einde van de ramadan in Israël gebeurt; GjH] een oud verhaal, dat een eeuw teruggaat en nieuwe vormen aannam na de landveroveringen van Israël in 1967 en de beslissing 50 jaar geleden van beide (toenmalige) grote politieke partijen om gebiedsuitbreiding te verkiezen boven veiligheid en een diplomatieke oplossing – anticiperend op het totaal verkrijgen van essentiële materiële en diplomatieke steun van de VS. Wat uiteindelijk de dominante strekking werd van de zionistische beweging is altijd een vaststaande langetermijndoelstelling geweest. Om het ruwweg te zeggen was het de bedoeling het land te ‘zuiveren’ van Palestijnen en hen te vervangen door Joodse kolonisten, die als ‘de rechtmatige eigenaars van het land’ terugkeerden naar hun thuis na millennia van verbanning.” Alsof bij ons de nog levende afstammelingen van de Cananefaten de provincie Zuid-Holland voor zichzelf komen opeisen, zou ik zeggen.

Ze mogen zelfs niet bouwen op wat er voor hen overblijft

Chomsky: “Vanaf het begin beschouwden de Britten, die daar toen de baas waren, dit project algemeen gesproken als rechtmatig. Lord Balfour, auteur van de verklaring die Joden ‘een nationaal thuis’ in Palestina toestond, vatte het ethisch oordeel van de Westerse elite goed samen met volgende verklaring: “Zionisme, zij het juist of fout, goed of slecht, is geworteld in een eeuwenoude traditie, in hedendaagse noden, in toekomstige hoop, die een veel oprechter belang heeft dan de verlangens en vooroordelen van de 700.000 Arabieren, die dit oude land nu bewonen. Het zionistische beleid is sindsdien opportunistisch. Wanneer mogelijk past de regering van Israël – en in feite de volledige zionistische beweging – strategieën van terreur en uitdrijving toe. Als de omstandigheden dat niet toelaten gebruikt ze zachtere middelen. Een eeuw geleden was het devies om ergens in Palestina snel een wachttoren en een omheining neer te zetten, die dan een koloniale nederzetting werd; feiten ‘op de grond’. Tegenhanger vandaag is de staat Israël, die meer en meer Palestijnse gezinnen uit hun huizen verdrijft waar ze generaties lang hebben gewoond – met een schijn van legaliteit om het geweten te sussen van degenen die men in Israël bespot als ‘de mooie zieltjes’. Natuurlijk zijn de meest absurde legalistische pretenties om Palestijnen uit hun huizen te zetten (Ottomaanse landedicten en dergelijke) 100% racistisch. Er wordt niet eens aan gedacht Palestijnen het recht te geven naar hun huizen terug te keren, waaruit ze verdreven werden, ze mogen zelfs niet bouwen op wat er voor hen overblijft.

Chomsky: “Net als Groot-Brittannië daarvoor, geven de VS ruim de voorkeur aan radicaal islamisme, dat als minder bedreigend wordt gezien voor de imperialistische dominantie van de VS. De landverovering van Israël in 1967 maakte het mogelijk gelijksoortige maatregelen uit te breiden tot de veroverde gebieden, in dit geval een grove schending van het internationaal recht, waarover de leiders van Israël onmiddellijk werden geïnformeerd door hun hoogste gerechtelijke instellingen. Deze nieuwe projecten werden gefaciliteerd door een radicale ommezwaai in de relatie tussen de VS en Israël. Voor 1967 was die relatie over het algemeen wel warm maar toch ambigu. Na de oorlog van 1967 kreeg de VS-steun dimensies zonder precedent.

Chomsky: “Het militair commando van de VS was zeer onder de indruk van de militaire kunde van Israël in 1948 en de overwinning van 1967 maakte het overduidelijk dat een gemilitariseerde staat Israël een solide machtsbasis voor de VS in de regio kon worden en tevens belangrijke nevendiensten kon leveren ter ondersteuning van de verdere imperialistische doelstellingen van de VS. De dominantie van de VS in de regio berustte sindsdien op drie pijlers: Israël, Saoedi-Arabië en Iran [toen nog onder de wrede dictatuur van sjah Mohammad Reza Pahlavi; GjH]. Technisch voerden ze oorlog met elkaar, maar in werkelijkheid was hun alliantie zeer hecht, vooral tussen Israël en de moordende tirannie in Iran. In dat internationaal werkkader was Israël vrij om een beleid te voeren dat doorgaat tot vandaag, steeds met massieve steun van de VS, ondanks occasionele oprispingen van onenigheid. Het is de onmiddellijke beleidsdoelstelling van de regering van Israël om een ‘Groter Israël’ te creëren, waar een ruim uitgebreid Jeruzalem deel van uitmaakt met inbegrip van Arabische dorpen rond de stad, evenals de Jordaanvallei, een groot deel van de Westelijke Jordaanoever met de beste landbouwgronden, die samen met ‘Joden-alleen infrastructuurprojecten’ in Israël geïntegreerd zullen worden.

Dit is een van de ergste hedendaagse misdaden

Chomsky: “Dit project omzeilde Palestijnse bevolkingsconcentraties, zoals Nabloes, om zo het vermaledijde ‘demografische probleem’ af te wenden van te veel niet-Joden in een geplande ‘democratische Joodse staat’ van ‘Groter Israël’; een interne contradictie die jaar na jaar lastiger wordt om uit te spreken. Palestijnen in dit ‘Groter Israël’ leven nu geïsoleerd in 165 enclaves, afgescheiden van hun landbouwgronden en olijfboomgaarden door een vijandig militair apparaat, voortdurend onderworpen aan onophoudelijke aanvallen door gewelddadige Joodse bendes, die door het Israëlisch leger beschermd worden. Ondertussen heeft Israël de Syrische Golanhoogte gekoloniseerd en geannexeerd, een schending van de bevelen van de VN-Veiligheidsraad (zoals het land eveneens deed met de annexatie van Oost-Jeruzalem). Het Gaza-horrorverhaal is te complex om hier samen te vatten. Dit is een van de ergste hedendaagse misdaden, die afgedekt wordt onder een hecht netwerk van bedrog en excuses voor wreedheden.

Bron: “Noam Chomsky: ‘Alleen met VS-hulp kan Israël Palestijnen massaal vermoorden’” interview (12 mei 2021) door C.J. Polychroniou van Truthout via de vertaaldesk van DeWereldMorgen op 16 mei 2021.

Voor degenen, wiens interesse gewekt is hierover verder te lezen, is hier een link naar het artikel. Daarin – naast meer wat ik bijzonder interessant vind – de uitspraak van Chomsky: “Het is boeiend te zien hoe de formalisering van een alliantie tussen een aantal van de meest gewelddadige, repressieve en reactionaire staten van de wereld luid werd toegejuicht door een breed spectrum van de mainstream-opinie.

Waarom mogen we niet weten?

De onrust in Israël en de Palestijnse gebieden is vannacht verder geëscaleerd. Sinds gisteravond heeft de militante beweging Hamas vanuit de Gazastrook ruim 200 raketten op Israël afgevuurd. Een groot deel ging richting de Israëlische badplaats Asjkelon, even ten noorden van de Gazastrook, maar volgens Israël is 90 procent van de raketten onderschept.” Dit is de eerste alinea van een bericht waarin NOS ons op de hoogte stelt over wat er momenteel in Israël gaande is. ‘De onrust’ en ‘militant Hamas dat een badplaats met raketten bestookte’.

Niets over de gewelddadige bestorming door de Israëlische politie van de Haram al-Sharif (Tempelberg) en de Al-Aqsa moskee tijdens het laatste vrijdaggebed van de Ramadan afgelopen vrijdag.

Over de aanleiding van dit politiegeweld slechts een zin dat de Israëlische rechter tot uitzetting besloten heeft, alsof de Palestijnse gezinnen er illegaal wonen; niets over de dreigende illegale uitdrijving van enkele Palestijnse families uit Sheikh Jarrah, een wijk in Oost-Jeruzalem; deze NOS-vertekening van het nieuws lijkt mij een-op-een te vergelijken met de Nederlandse rechter, die meedeed de gedupeerde ‘toeslagenouders’ hun ‘ongekende onrecht’ aan te doen.

Niets over de minstens 218 Palestijnse huishoudens in Oost-Jeruzalem die eveneens bedreigd worden met verdrijving uit hun woningen.

Niets over een ultimatum dat Hamas voor haar bombardementen aan Israël gesteld had.

Niets over de 15 jaar dat Palestijnse families in Sheikh Jarrah inmiddels tegen de verdrijving uit hun woningen door Israëlische kolonistenorganisaties strijden; families die daar vanaf de jaren ’50 leven nadat ze etnisch werden weggezuiverd uit de toen nog Palestijnse steden Haifa en Jaffa, die sinds 1948 in Israëlisch grondgebied liggen.

Niets over het blokkeren van onder meer de Damascuspoort door de Israëlische politie, de belangrijkste Palestijnse doorgang tot de oude stad, waardoor duizenden gelovigen verhinderd werden om het gebed bij te wonen.

Niets over het gebruik van geluidsbommen, rubberkogels en traangas door de Israëlische ordetroepen op het voorplein van de Haram al-Sharif en het afvuren hiervan zelfs binnenin de Al-Aqsa Moskee.

Niets over datzelfde Israëlische geweld, dat op diverse plaatsen in de oude stad van Jeruzalem tegen Palestijnen gebruikt werd; zelfs bij een ziekenhuis.

Niets over de meer dan 300 (ernstig) gewonden, waaronder veel hoofdwonden door stalen politiekogels met een rubberen omhulsel, die al dat geweld – naast de traumatische ervaringen – veroorzaakt heeft.

Niets over de door de Israëlische regering geplande etnische zuivering van 3.700 Palestijnen uit Palestijnse gebieden; laat staan iets over de gevolgen daarvan voor Palestijnen.

Niets over de nog steeds niet nagekomen Israëlische verplichtingen onder het internationaal recht.

Waarom moeten we het doen met ‘de onrust’ alsof twee kinderen, waarvan er een een drukteschopper is, harrewarren?

Waarom wordt de werkelijkheid door NOS verzwegen?

Bronnen: “Meer beschietingen op Israël en Palestijnse gebieden: doden in Gaza” door de buitenlandredactie van NOS en “Honderden Palestijnse gewonden in Oost-Jeruzalem, dodelijk geweld in Gaza” door Ludo De Brabander via DeWereldMorgen; beide op 11 mei 2021.

Angst voor de kiezer

De resultaten van de Britse lokale (en in Schotland en Wales ook regionale) verkiezingen zijn nog niet volledig bekend, maar alle verwachtingen wijzen op groot verlies voor Labour. En dat lijkt mij logisch.

Van 2015 tot hij in 2019 plaats moest maken voor Keir Starmer was Labour-leider Jeremy Corbyn het slachtoffer van een bitsige mediahetze zonder historisch precedent tegen zijn persoon en tegen zowat alles waar hij voor staat. En die hetze op Brits grondgebied heeft voor Labour soortgelijke gevolgen als wat de PvdA in diezelfde periode zonder hetze in Nederland meemaakt; voor zo’n beetje alle Westerse sociaal-democratische en zich met socialisme associërende politieke partijen. Met Corbyn dreigde Groot-Brittannië voor het eerst sinds 1949 een eerste minister te krijgen die van mening is dat Palestijnen dezelfde mensenrechten hebben als alle andere mensen op aarde. De hetze ging echter ook over zijn principiële standpunten om het openbaar vervoer te hernationaliseren en zijn standvastigheid tegen de Britse betrokkenheid bij de oorlog in Jemen, tegen kernwapens, tegen de oorlog in Irak (die door Labour-premier Tony Blair werd gelanceerd) , tegen de uitverkoop van de overheidsdienst voor gezondheidszorg NHS, tegen de wapenindustrie. Kortom, met Corbyn dreigde een einde te komen aan 40 jaar neoliberale aanvallen op de voor de ’80-ger jaren opgebouwde sociale welvaartsstaat.

De geschiedenis van de afbrokkeling van draagvlak voor de Nederlandse zusterpartij PvdA begint volgens mij met Wim Kok, die nog als vertegenwoordiger van de vakbond FNV het Verdrag van Wassenaar ondertekende, waarmee hij instemde met de door werkgevers gevraagde loonmatiging; die later bekend werd als de ‘nullijn’. Wat heeft Labour, wat heeft de PvdA, wat hebben zichzelf ‘links’ wanende partijen nog te bieden, wanneer zij zich inhoudelijk net als de conservatieven en liberalen aansluiten bij het hyperkapitalisme van de Verenigde Staten van Amerika?

Het zal vast gaan over de angst voor de kiezer in democratische landen. De kiezer, die niets van haar/zijn materiële verworvenheden als auto, espressomachine, commerciële evenementen, elektrische fiets en tandenborstel, televisiepulp en tuinset wil prijsgeven.

Bovendien kan de kiezer in Groot-Brittanië, in Nederland en in alle Westerse democratieën al decennia alleen maar kiezen tussen meer kapitalisme en meer kapitalisme. Hij/Zij kan niet kiezen voor een betere wereld, omdat geen enkele partij daar een programma voor heeft. Ik bedoel een wereld à la Corbyn, waarin we allemaal en het meest de rijken onder ons meer belasting gaan betalen en gaan bijdragen aan de noden elders in de wereld zodat een wereld ontstaat zonder honger, zonder klimaatverandering, zonder onderdrukking ten gunste van ‘onze’ materiële welvaart, zonder genadeloze materiële en sociale ongelijkheid, zonder oorlog en zonder slavernij eveneens ten gunste van onze materiële welvaart. Een wereld waarin fair trade geen uitzondering maar de norm is, waarin grootbanken en grootbedrijven zich naar nationale wetten te schikken hebben.

Bovendien verkrijgt de kiezer haar/zijn informatie al even lang via door commercie en kijkcijfers gedreven bronnen als de algoritmen op internet, kranten die bol staan van meningen die goed ‘verkopen’, entertainment-televisie en soms nog een tijdschrift dat hun hebzucht bevestigt, zoals de Kampioen.

Wat mij betreft is het bij gebrek aan een Nederlandse Corbyn nu, precies als de afgelopen decennia, hoog tijd voor een modernere, nieuwe Internationale.

Overigens, degenen die willen weten wat de voor de gevestigde orde onwelgevallige standpunten van Corbyn zijn, kan daar via deze link binnen een half uur achter komen. Scroll naar de video van 23 augustus 2018 over zijn hervormingsideeën voor media en over fake news; net boven de noten.

Bronnen: “Labour verliest zwaar bij lokale verkiezingen, schuldige is… Jeremy Corbyn” door Lode Vanoost via DeWereldMorgen op 7 mei 2021, “Fantoomgroei; waarom we steeds harder werken voor steeds minder” pagina’s 105 & 106 in de derde druk door Sander Heijne en Hendrik Noten, uitgegeven door Atlas Contact en ‘de internationale’ via Wikisource op 9 mei 2021.

De Internationale, geschreven door Eugène Pottier en zo’n beetje in alle mogelijke talen vertaald, is op de ‘Tweede Internationale’ in 1892 als officieel strijdlied van de internationale arbeidersbeweging geproclameerd:

Ontwaakt! verworpenen der aarde

Ontwaakt! verdoemd in hong’ren sfeer

Reed’lijk willen stroomt over de aarde

en die stroom rijst al meer en meer

Sterft, gij oude vormen en gedachten

Slaaf geboor’nen, ontwaakt! ontwaakt!

De wereld steunt op nieuwe krachten

begeerte heeft ons aangeraakt;

    Makkers! ten laatste male

tot de strijd ons geschaard

en de Internationale

zal morgen heersen op aard’

De staat verdrukt; de wet is logen

de rijkaard leeft zelfzuchtig voort

Tot ’t merg wordt d’arme uitgezogen

en zijn recht is een ijdel woord

Wij zijn ’t moe naar and’rer wil te leven

Broeders! hoort hoe gelijkheid spreekt:

Geen recht waar plicht is opgeheven

geen plicht leert zij waar recht ontbreekt

De heersers door duivelse listen

bedwelmen ons met bloed’gen damp

Broeders! strijdt niet meer voor and’rer twisten

breekt de rijen hier is uw kamp

Gij die ons tot helden wilt maken

o! Barbaren denkt wat gij doet

Wij hebben waap’nen hen te raken,

die dorstig schijnen naar ons bloed

Communicatie via sms

donderdag 22 april 10:05

Hallo Gerardus. Je kunt vanaf

gisteren, online via DigiD, een

COVID-19 Vaccinatie afspraak

maken . Zie site ggdru.nl of

ggdghor.nl . Succes, Hoop

dat alles ok is met jou, Smiley met zonnebril

hartelijke groeten, Sam #

Nadat ik dit bericht via de zg. ‘short message service’ gelezen had, ging ik zoals gepland aan de wandel, want ik las het met mijn jas aan vlak voordat ik zou vertrekken. Ik ken geen Sam; ja, tijdens mijn studie woonde een Sam in een woongroep, waar ik ook deel van uitmaakte; daar heb ik al 35 jaar geen contact meer mee.

Ik keek er wel voor uit om een van de linken te openen. Maar bedankte de mysterieuze Sam #, die kennelijk beter dan ik ervan op de hoogte was dat ik een anti-corona-vaccinatie-afspraak kon maken.

Degene die me later die dag namens de GGD te woord stond, en twee vaccinatie-afspraken met me maakte, vroeg of ik een uitnodiging ontvangen had. Ik vertelde over bovenstaand sms-je. Zij waarschuwde me niets met dat bericht te doen, omdat er ook criminelen uitnodigingen zouden versturen. Ik besloot de mysterieuze Sam # een bericht terug te sturen:

En wie bent u? Sam #

Omdat ik aan het eind van de volgende dag geen reactie van Sam # ontvangen had, stuurde ik haar/hem/het nog een bericht:

Wat een akelig mens moet u

zijn om net te doen of u het

beste met mij voor heeft terwijl

u mij in werkelijkheid wilt

ruïneren.

Ook hier ontving ik geen reactie op, maar daarmee leek voor mij de kous af. Dat was niet zo. Gisteren bezocht ik een goede vriend van mij en we praatten onder andere over een boek “De tirannie van verdienste; over de toekomst van de democratie” van Michael Sandel. Op een gegeven moment vroeg hij of ik nog iets van Sam gehoord had. Nee, antwoordde ik, sinds de Tulek Market weg is, kom ik hem niet meer tegen. Deze Sam is een attente vriend van mijn vriend, die ongeveer alles weet te onthouden wat ik hem ooit verteld heb.

Ineens drong tot mij door, wat u nu ook begrijpt. Bel hem direct, adviseerde mijn vriend, want hij zit er vreselijk mee in zijn maag. Ik belde en sprak mijn boodschap in op zijn antwoordapparaat. Op mijn telefoon veranderde ik de naam ‘Wolf in GGD-kleding’ in ‘Sam 06’.

Eenmaal thuis gekomen probeerde ik het nog eens. Nadat Sam, in plaats van een bedankje, mijn bericht En wie bent u? Sam # ontving, vermoedde hij dat mijn telefoon of mijn telefoonnummer in andere handen gekomen was. Wij kennen elkaar immers al meer dan 15 jaar en ik zou zeker weten dat hij zijn berichten vaker afsluit met ‘Sam #’. Nou, dat laatste was dus niet zo. Als ik maar het kleinste vermoeden had gehad dat deze Sam het bericht misschien gestuurd had, had ik hem zeker op zijn vaste nummer gebeld. Dat heb ik. Na mijn tweede bericht waren de rapen gaar. Dat hij met zulke attente, goede bedoelingen via sms van mij de wind van voren kreeg, ontketende een intensief overleg van hem met onze gezamenlijke goede vriend. Gelukkig kwam daar gisteren een einde aan, toen Sam en ik elkaar aan de telefoon hadden. Na dit gesprek hebben we, elk in ons eigen huis, op elkaars gezondheid-in-coronatijden een toast uitgebracht.

De naam ‘Sam’ is gefingeerd.