Maand: juni 2018

Slimme meters zonder wetenschappelijk onderbouwd nut

On door Gerardusinpolitiek, steden en streken, wereldverhalen2 reacties

Niet lang geleden ontving ik een voorbereidende brief over de slimme meter, die mij in de toekomst aangeboden gaat worden. Argwanende ik zit daarop helemaal niet te wachten. Thuis heb ik een systeem ontwikkeld om zo min mogelijk cookies geïnstalleerd te krijgen, ik beperk mijn Facebook- en Google-gebruik om zo min mogelijk sporen achter te laten, het digitaal gebruik van mijn medische gegevens heb ik zoveel mogelijk aan banden gelegd en zoveel als mogelijk reis ik op een anonieme OV-kaart. Gebruik van een slimme meter roept bij mij dus de vraag op voor wie die meter zo slim zal zijn.

U hoeft daar niet vanuit de onderbuik op te reageren, want onze zuiderburen hebben er onderzoek naar gedaan. De conclusie hiervan luidt:
Google en Facebook hebben een imperium gebouwd om data over ons te verzamelen en de Vlaamse overheid zit zich likkebaardend in de handen te wrijven tot ze ook data over iedereen kan gaan verzamelen; helaas wel ten koste van onze privacy en zelfs van de volksgezondheid, want alles wordt natuurlijk draadloos verstuurd.

Dan nu naar de Vlaamse cijfers en praktijk:
Er werd in 2014 geld vrijgemaakt om zo’n 9.000 slimme meters binnen een pilot te plaatsen, maar 8% van de huishoudens weigerde die plaatsing. De aanname dat energieverbruik afneemt, wanneer mensen hun verbruik kunnen raadplegen werd in de overige huishoudens gelogenstraft doordat weinig mensen hun detailgegevens raadpleegden en nog minder dat meermaals deden.
Daarop mochten 200 gezinnen meedoen aan een onderzoek, waar 10% afzag van participatie.
Vervolgens werden 4 groepen gedefinieerd om het onderzoek naar het enthousiasme voor de slimme meter op een andere manier wetenschappelijk aanvaardbaar te kunnen bepalen:
1. Advocates: van de voorstanders van slimme huishoudtoestellen mag een wasmachine zich bijvoorbeeld automatisch inschakelen als er niemand thuis is (36%)
2. Supporters: de supporters van slimme huishoudtoestellen stellen zich met wat meer vragen open voor slimme apparaten (27%)
3. Doubters: de twijfelaars zijn minder positief dan de eerste twee groepen (25%) en
4. Refusers: de weigeraars hebben geen intentie om slimme toestellen te gebruiken en geloven niet dat ze milieuvriendelijk zijn (12%)
De eerste groep kreeg van de 500 slimme meters 82%, de tweede groep 16%, de derde groep 2% en de laatste groep geen enkele. Bij dat wetenschappelijke kun je hier dus vraagtekens zetten vanwege de representativiteit voor ‘de Vlaamse energieconsument’. Niet doen, want het wordt nog leuker…
Na afloop van dit onderzoek ontstaat een nieuwe verdeling:
1. Advocates zakt van 82% naar 57% en zakt dus omgerekend voor heel de Vlaamse bevolking van 36 naar ergens rond de 20%,
2. Supporters stijgt van 16% naar 32%; het omgerekende percentage is vanwege het lage aanvangspercentage gissen
3. Doubters stijgt van 2% naar 9%; het omgerekende percentage is ook voor deze groep om dezelfde reden gissen en
4. Refusers stijgt van 0% naar 2% en stijgt dus omgerekend van 12 naar 15 tot 20% van de totale bevolking.

De Vlaamse overheid en netbeheerders zwijgen in alle talen over deze onderzoekscijfers omdat ze “niet zo bemoedigend” zijn. De Vlaamse overheid vertelt daarentegen dat de slimme meters ‘van Europa’ moeten worden geïnstalleerd. In Duitsland hoeven slimme meters echter niet ‘van Europa’ geïnstalleerd te worden, omdat de Europese Unie, die bedoeld wordt, bepaald heeft dat de mate van uitrol van slimme meters mag afhangen van een economische evaluatie. Vlaanderen zou hetzelfde als Duitsland kunnen doen als ze een onafhankelijke analyse zou laten uitvoeren die geen kosten en baten berekent over 20 jaar, terwijl de uitrol eigenlijk in 15 jaar zal plaatsvinden. Dat doet de Vlaamse Regulator van de Elektriciteits- en Gasmarkt namelijk.

Kortom, om aan data over de privacy van onze zuiderburen te komen, heeft de Vlaamse overheid het gebruik van slimme meters gewoon verplicht gesteld. Met ‘Europa’ en ‘milieu’ als smoes. Dat kun je volgens mij op basis van de drie vooronderzoeken en de PR van de Vlaamse overheid wel vaststellen. En onze overheid is volgens mij geen haar beter.

Bron: “Waarom de slimme meter moest verplicht worden” door Johan Janssens via DeWereldMorgen op 28 juni 2018.

Mensenrechten in de verdrukking

On door Gerardusinpolitiek, wereldverhalenEen reactie plaatsen

Het besluit van de Amerikanen om uit de Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties (VN) te stappen past in een patroon. De Amerikaanse regering onder leiding, nou ja ‘leiding’? Jazeker! De Amerikaanse regering onder ‘verkozen leiding’ van Donald Trump houdt niet van gezamenlijk ergens voor of tegen op te trekken op het wereldtoneel. Kijk naar handel, Iran, de felle verdediging van Israël, klimaat en Unesco. Dat zijn allemaal onderwerpen waarop de Amerikanen zich isoleren. Die ontwikkeling vormt een risico voor de wereldorde. Wellicht ook een kans, want ‘grote broer’ had altijd al akelige trekjes.

Hoewel Eleanor Roosevelt, de vrouw van voormalig Amerikaanse president Franklin Roosevelt, een drijvende kracht was achter de Universele Verklaring van de Rechten voor de Mens, en daarmee achter de VN – in mijn ogen een parel van waartoe de mensheid mondiaal in staat is – is de kogel nu door de liberale en tegelijk linkse kerk. De Amerikanen worstelen altijd met hun twee rollen op het wereldtoneel:
1. enerzijds die van bepleiter van democratie,
2. anderzijds die van dominante economische en militaire macht (waar dat akelige trekje uit voortkomt).
Het besluit de Mensenrechtenraad te verlaten heeft vast en zeker met die worsteling te maken. Hadden we anders mogen verwachten? Machtspolitiek heeft onder Trump de doorslag gegeven: Wijzen, laat staan ‘het leveren van gefundeerde kritiek’ wordt niet meer door grote broer getolereerd. Hij is nu onaanspreekbaar gebleken. Wellicht was dit niet te vermijden. Het was alleen slechts in het belang van de wereldorde uit te stellen door de VS met haar vetorecht een beetje te ontzien. Hoe dan ook, nu is het best lastig dat het veruit machtigste land van de wereld kiest voor eigenmachtig, geïsoleerd optreden waarbij America first – net als ‘eigen volk eerst’ hier te lande – het leidend principe is.

Ik ben benieuwd wie zo’n onafhankelijk denkende kanjer gaat opvolgen

Vier jaar geleden kon Zeid Ra’ad al-Hussein profiteren van een verrassingseffect binnen de Mensenrechtenraad. Hij was een Jordaanse carrièrediplomaat. Eenmaal hoge commissaris, schuwde hij de klare taal niet. Hij nam niet alleen evidente doelwitten zoals Noord-Korea, Iran en Rusland op de korrel, maar haalde regelmatig ook uit naar Europese landen en de VS. Zo noemde hij onlangs de vorming van de extreemrechtse regering in Oostenrijk een ‘gevaarlijke evolutie’. Ook zijn moederland spaarde hij niet.

Vorig weekend vroeg hij in zijn laatste grote toespraak nog waarom de VN zo stil blijft tegenover chauvinisme en nationalisme; “de meest destructieve krachten”, aldus al-Hussein. “Zonder verzet tegen die krachten is geen vrede mogelijk”, sprak hij. Volgens mij ‘de spijker op de kop’.

In een opiniestuk in de Washington Post toont al-Hussein zich ontegenzeggelijk scherp:
“We keren terug naar een tijd toen racisten en xenofoben bewust haat en discriminatie aanwakkerden bij het publiek, terwijl ze zichzelf zorgvuldig verhulden achter de vermomming van democratie en rechtsstaat. Terug naar een tijd dat vrouwen hun eigen keuzes en hun lichaam niet mochten controleren, toen kritiek gecriminaliseerd werd en mensenrechtenactivisme je in de gevangenis bracht of erger. (…)
Zo worden oorlogen gemaakt: met het gegrom van oorlogszucht en de grijns van ontmenselijking; de zweep van onrecht en de toenemende erosie van oude en schijnbaar vermoeiende controlemechanismen. Het pad van het geweld wordt gebouwd op de onontgonnen gevolgen van banale, incidentele brutaliteit die in het politieke landschap sijpelt. (…)
Xenofoben en racisten treden uit de schaduw. Er is een terugkeer gaande tegen de vooruitgang van vrouwenrechten en vele andere rechten. De ruimte voor activisme wordt kleiner. De legitimiteit voor mensenrechten wordt aangevallen en de toepassing van mensenrechtennormen zit in de verdrukking.”

Zelfs over zijn eigen opvolging wenst hij het risico niet te nemen dat hij – na de voorbije jaren – te weinig gezag heeft overgehouden om roerganger van de Mensenrechtenraad te blijven. Ik ben benieuwd wie zo’n onafhankelijk denkende kanjer daar over tweeënhalve maand gaat opvolgen.

Bronnen: “VS uit Mensenrechtenraad: ‘begrijpelijk, maar ook een risico’” door NOS- Buitenland via NOS op 20 juni 2018 en “Afscheid van de VN-diplomaat die niet bang was van Trump, Orban en co” door Christophe Callewaert via DeWereldMorgen op 19 juni 2018.

Begrip

On door Gerardusineconomie, politiek1 reactie

Natuurlijk moet de bijstandsuitkering omlaag. Daaraan zitten niets dan voordelen: des te onmogelijker het is om een bijstandsuitkering te krijgen en er van rond te komen, des te minder mensen erin blijven hangen. Het voorstel van VVD-fractievoorzitter Klaas Dijkhof om bijstandstrekkers na een structurele verlaging een extraatje te gunnen als ze aantoonbaar ruimschoots aan hun sollicitatieverplichtingen voldoen en gedwee meewerken aan alle onderzoeken die sociale diensten naar hun frauderend gedrag instellen gaat wat ver, maar als het moet dan moet het voorlopig maar. Dat extraatje kan altijd nog verminderd of afgeschaft worden, toch?

Natuurlijk zetten Sociale diensten auto-achtervolgingen, gps-trackers, undercoveroperaties en verborgen camera’s in om bijstandsfraude op te sporen. Hoe meer mensen bij sociale diensten werken, hoe minder er een bijstandsuitkering trekken. En gelukkig vallen uitkeringsgerechtigden, potentiële ‘verdachten van bijstandsfraude’ dus, onder het bestuursrecht. Daar zijn de bevoegdheden ruimer dan onder het strafrecht, waarbinnen de politie meestal moet opereren. (Dat is tussen twee haakjes ook iets wat snel veranderen moet; al die beperkingen waardoor de politie haar mooie werk niet kan doen. Als ze iemand doodschieten hoeft dat echt niet onderzocht te worden. Ze gaan toch niet bij de politie om iemand te doden, vertelt vandaag zo’n agent aan wie het wil horen. Laat die jongens en meisjes gewoon zonder beperkingen hun opsporingswerk en aanhoudingen doen.) Nee, pas als de gemeente van plan is een (wederom tussen twee dikke haakjes: mogelijke) fraudeur te beboeten, komt – helaas – het strafrecht eraan te pas. Pas dan moet de sociale dienst mensen wijzen op hun rechten, zoals het zwijgrecht, dat toch eigenlijk ook afgeschaft moet worden. Waterboarden om ze aan het praten en erkennen te krijgen maakt de zaken veel duidelijker en laat geen geweldssporen na. Dreigen met geweld of verkrachting, zoals Israël gewoon is bij verhoren van Palestijnse minderjarige kinderen om het kaf van het koren te scheiden. Dàt zou hier ook de gewoonste zaak van de wereld moeten zijn.

En dan hoor ik dromers en gevoelige types al steigeren en het woord ‘recht’ in de mond nemen. Maar precies daar gaat het om; al die rechten maken het land onbestuurbaar.

Kijk, Shell , nee, ‘Koninklijke Nederlandse Shell’ in goed Nederlands “Royal Dutch Shell” zorgt ervoor dat Nederlandse auto’s kunnen rijden en dat vliegtuigen op Schiphol weer kunnen opstijgen. Dat schrijft mee aan wetsvoorstellen. Dat brengt coalitiepartners op de juiste ideeën om de rijken rijker te maken. Dat is uiteraard belangrijk want anders vertrekken die supermensen naar het buitenland en zouden we het hier met u en mij moeten rooien; een mision impossible. Bovendien, zorgt dat bedrijf voor heel veel banen en daarmee voor een afname van het aantal bijstandstrekkers. Dat bedrijf zorgt voor veel goeds. Natuurlijk maakt onze belastingdienst met zo’n mecenas afspraken dat ze sinds 2005 geen dividendbelasting betalen. Voor wat hoort wat, maar zo’n deal scheelde de schatkist de afgelopen 13 jaar € 7.000.000.000. Het geld voor al die bijstandstrekkers is daarmee gewoon op. Wie dat niet begrijpt zou gewoon het Nederlandschap afgenomen moeten worden. Of in de Noordzee ermee. Zonder bootje.

Bronnen: “Achtervolgingen en gps-trackers in strijd tegen bijstandsfraude”, “Shell ontwijkt miljarden aan dividendbelasting via Jersey”, “‘Ik ben niet bij de politie gegaan om iemand van het leven te beroven'”, “Premier Rutte: mijn optreden rond dividendbelasting was gestuntel” via NOS op respectievelijk 16 juni, 16 juni, 16 juni en 26 mei 2018 en “Zo ondervroeg Israël de 16-jarige Ahed Tamimi” door Lode Vanoost via DeWereldMorgen op 9 april 2018.

Goed nieuws van afgelopen week

On door Gerardusineconomie, politiek, wetenschapEen reactie plaatsen

Nieuws van deze week, dat mij tot vandaag aan toe blij maakt. Dat is dat de Tweede Kamer het besluit over het afschaffen van de dividendbelasting voor buitenlandse investeerders opnieuw geagendeerd heeft, èn dat er een tuchtklacht ingediend is tegen de Erasmus Universiteit Rotterdam (EUR), vanwege de beroerde kwaliteit van het onderzoek dat aan de basis ligt van dit kabinetsbesluit.

Niet dat ik vermoed dat het kabinet zal vallen. CDA, D66 en VVD hebben alle drie al te goed in de gaten dat nieuwe verkiezingen hen stuk voor stuk op dit moment (flinke) verliezen zou opleveren. Die blijven elkaar wel vasthouden, als drenkelingen op een te klein vlot in een grote oceaan.

Niet € 1,4 maar € 1.600.000.000 per jaar (!) minder belastinginkomsten om de aandeelhouders van grootbedrijven nog rijker te maken, terwijl de rijksbegroting (van de Europese Unie) kloppend moet blijven; een kabinetsbesluit dus dat noopt tot hogere loonbelastingen voor ons waar tegenover verminderde publieke dienstverlening staat.

Shell, Unilever en werkgeversorganisatie VNO-NCW lobbyen al jaren voor lastenverlichting. Voormalig VNO-NCW-voorzitter Bernard Wientjes heeft in 2014 een speciale ‘Werkgroep Vestigingsklimaat’ ingesteld bij de exclusieve Dutch Trade and Investment Board (DTIB). De afschaffing van de dividendbelasting zou volgens DTIB noodzakelijk zijn om de hoofdkantoren van Akzo Nobel, Shell en Unilever in Nederland te houden en om andere multinational-hoofdkantoren aan te trekken. Dat zou vervolgens voor werkgelegenheid zorgen. Deze conclusies zijn echter gestoeld op een reeks aannames waarvoor elke cijfermatige onderbouwing ontbreekt.

In het partijstuk van onze premier Mark Rutte wordt het vestigingsklimaat-narratief kracht bijgezet met een verwijzing naar een ‘onderzoeksrapport “Wederzijds Profijt: de strategische waarde van de top 100 concernhoofdkantoren voor Nederland en van Nederland voor deze top 100” (2009) door Henk Volberda en zijn collega’s Marc Baaij, Frans van den Bosch en Tom Mom van de Rotterdam School of Management (RSM)’, een faculteit van de EUR. Dìt onderzoek verschaft de afschaffing van de dividendbelasting van wetenschappelijke legitimiteit; niet langer is het plan slechts een belastingwens van Shell, Unilever of VNO-NCW: ook ‘onafhankelijke wetenschappers’ van de vooraanstaande Erasmus Universiteit constateren hier dat de dividendbelasting een gezond vestigingsklimaat in de weg staat. De conclusies die Volberda trekt en als feiten presenteert, zijn gebaseerd op citaten (meningen) van enkele ondervraagde bestuurders. Op het onderzoeksrapport staat officieel vermeld dat het onderzoek werd uitgevoerd in opdracht van VNO-NCW. In werkelijkheid waren er naast VNO-NCW echter nog meer directe opdrachtgevers: AkzoNobel, DSM, Philips, Shell en Unilever, waarvan de topbestuurders geïnterviewd zijn.

Shell ontkende vorig jaar tegenover FollowTheMoney (FTM) mede-opdrachtgever van het onderzoek te zijn. Dit terwijl de opdrachtbevestiging (in handen van FTM) gedrukt is op Shell-briefpapier. Shell financierde ook het onderzoek: in drie etappes maakte het oliebedrijf ruim € 300.000 over aan RSM. Dat blijkt uit bonnetjes die naar boven kwamen uit het onderzoek dat milieuactivist en promovendus Vatan Hüzeir, met zijn duurzaamheidsdenktank ‘Changerism’ uitvoerde. Hij onderzocht de banden tussen RSM en de fossiele industrie. Het niet bij naam vermelden van opdrachtgevers en externe financiers is in tegenspraak met de Gedragscode Wetenschapsbeoefening.

Er loopt sinds november 2017 een tuchtklacht bij de EUR vanwege vermeende schending van de wetenschappelijke integriteit: die werd tegen Volberda ingediend door Hüzeir.

Bovendien stelt hoogleraar economie en overheidsfinanciën aan de Erasmus School of Economics Bas Jacobs: “Het is een gotspe dat beleidsmakers en politici de afschaffing van de dividendbelasting op basis van dit rapport durven te bepleiten. Het woord dividendbelasting valt slechts tweemaal, beide keren tussen haakjes. Het bevat geen enkele wetenschappelijke onderbouwing op basis van onderzoek naar de dividendbelasting. (…) Het economische uitgangspunt is bovendien volkomen verkeerd: dat overheidsbeleid gericht zou moeten zijn op het vergroten van de ‘strategische waarde van de top 100 concernhoofdkantoren’. Het gaat om de brede maatschappelijke welvaart. Hoofdkantoren zijn alleen nuttig als ze bijdragen aan de welvaart van mensen, als consument, als werknemer, als aandeelhouder of als belastingbetaler. Alle maatschappelijke kosten en baten van beleidsmaatregelen, voor alle mensen, moeten empirisch worden geschat om tot een uitspraak te komen of beleid zinvol is. Dat gebeurt nergens in het rapport. Het is daarom onmogelijk om op basis van het RSM-rapport ook maar iets te concluderen over de maatschappelijke wenselijkheid van afschaffing van de dividendbelasting.”

Kijk, gedegen onderzoek van FollowTheMoney – waaruit ik hierboven selectief citeer – dat kan nog eens nieuws opleveren dat er voor mij toe doet. En dat mij blij maakt. Als gezegd, over wat ‘de politiek hiermee doet’ heb ik vanuit electoraal pragmatisme van CDA, D66 en VVD geen enkel vertrouwen, maar ook nog een tuchtklacht richting interviewer, uhhh, ik bedoel ‘hoofdonderzoeker’, dat zou een forse tik op de vingers van de Erasmus Universiteit opleveren en wellicht andere broddelwerk-afleverende-universiteiten doen schrikken; als het echt meezit doen afschrikken.

Bron: “Door Shell gefinancierd onderzoek stond aan de basis van afschaffing dividendbelasting” door Thomas Bollen via FollowTheMoney op 7 juni 2018.

Leven alsof je een glas koel water drinkt

On door Gerardusincultuur, steden en streken, wereldverhalenEen reactie plaatsen

Hoe te leven zodat je je energie het best gebruikt?

De roeping van de mensch is mensch te zijn

wist Multatuli, alias de Nederlands schrijver en ambtenaar Eduard Douwes Dekker (1820 – 1887), maar hoe doe je dat? Ik heb een antwoord op die vraag. En dat gaat zo:

Zo gestremd de tijd
ongeduld vermijdt
zo gezwind haast ze
naar vergetelheid

dichtte Meander op 3 juni jl. via haar website. En zo is het. Zoek maar eens bij gelegenheid op waar ‘stremmen’ zoal voor staat…

Is dat niet wat we met ons leven doen? We denken moment van moment er helemaal te zijn, we ervaren daarbij emoties van hoge alertheid tot aandachtsverslapping, en voor we het weten verdwijnen veruit de meeste van onze dagelijkse belevenissen in een dikke mist die kennelijk binnen in ons brein het vermogen heeft veel van onze herinneringen soms zelfs voor eeuwig toe te dekken.

Het is niet jij die de wereld een plaats geeft, maar het is de Ander, die jou aanspreekt, appelleert en jou een plaats geeft

schreef de Franse filosoof Emmanuel Levinas (1906 – 1995). Door de Ander centraal te stellen, zette Levinas zich af tegen een filosofische traditie die zich voornamelijk richt op het Ego. Volgens Levinas, die ik al een tijdje met veel moeite probeer te doorgronden, kunnen we het heden niet beleven. Ons lichaam kan dat wel, maar voordat de waarnemingen van ons lichaam onze hersenen bereiken, waar de bewustwording, het beleven plaatsvindt, is de tijd alweer een moment verder. Zo lopen we met ons beleven altijd achter de feiten aan, maar misschien voert dit voor de meesten van u wel wat ver, want het heden verandert nu ook weer niet zo snel dat dat momentje ertoe doet. Toch boeit mij zijn inzicht dat het ‘Nu’ al voor we er kennis van hebben tot het verleden behoort…

Waarom integreren? Laten we samenleven

noemde Sawitri Saharso haar lezing. Zij is onder meer hoogleraar Burgerschap en Morele Diversiteit aan de Universiteit voor Humanistiek. Haar specialismen zijn gender, migratie en waardenconflict. Een paar weken geleden besprak zij tijdens haar voordracht op 24 mei in Bilthoven onder meer ‘De participatieverklaring’ die nieuwkomers moeten ondertekenen. Die verklaring besluit met

Ik verklaar dat ik kennis heb genomen van bovengenoemde waarden van de Nederlandse samenleving, en dat ik ze graag zal helpen uitdragen. (…).

Het vreemde aan deze verklaring, stelde zij, is dat nieuwkomers onder dwang moeten verklaren ‘bovengenoemde waarden’ ‘graag te helpen uitdragen’. Alsof alle Nederlanders de vrijheid dat

iedereen een eigen geloof of leefstijl mag hebben

zoals de participatieverklaring in een van zijn ‘waardes’ stelt, onderschrijft en met graagte uitdragen. Ik dacht het niet als ik mijn oog laat vallen op Facebook, Twitter en andere websites, en wanneer ik mijn oor te luisteren leg in ons openbaar vervoer of op straat.

Nee, in de wetenschap dat de tijd vervliet, zou ik met mijn beste bedoelingen iedereen adviseren te leven vanuit passie & compassie: Besteed je energie gedreven met mededogen aan het vuur dat in je brandt. ‘Kritisch mededogen’ bedoel ik, geen ‘geitenwollensokken-mededogen’; ‘kritische compassie’. Wat dat is?
Gesprekken met elkaar aangaan, ruimte bieden; oprechte denk en communicatiewegen bewandelen. Elkaar zoeken om zowel jezelf als de ander te begrijpen, te respecteren en eventueel de ander respectvol aan te spreken daar waar blijk gegeven wordt van strijdige inzichten. Laat je niet koeioneren en koeioneer niet. Zonder enige intentie elkaar kwaad te doen, mag dat ‘elkaar aanspreken’ van mij best ‘op het scherpst van de snede’.

“Wat was het leven voor jou, opa?” vroeg ik een oude Kretenzer eens. Hij was 100 jaar, getekend door oude wonden en blind. Hij koesterde zichzelf in de zon, gehurkt in de deuropening van zijn hut. Hij was ‘trots van oor’, zoals we op Kreta zeggen: hij hoorde niet goed. Ik herhaalde mijn vraag voor hem. “Hoe was je lange leven, opa, je honderd jaren?”
“Als een glas koel water,” antwoordde hij.
“En heb je nog dorst?”
Bruusk hief hij zijn hand op. “Verdoemd zij die geen dorst meer hebben!” riep hij.

sprak op 6 mei 1955 Nikos Kazantzakis, een van de belangrijkste Griekse schrijvers van de 20e eeuw. Ik ben het hartstochtelijk eens met hem.