De 4 grootste farmareuzen ontwijken wereldwijd naar schatting € 3.500.000.000 aan belastingen*.

10 jaar bankencrisis: wat is – blijkens ons overheidsbeleid – ervan geleerd?

Laten we de vleugels van alle aasgierfondsen knippen.

Het aantal diesels op de weg blijft stijgen. 3 jaren na dieselgate blijkt er niets veranderd. Roet in de lucht blijkt zelfs de foetus te bereiken.

Willen we wel een gezonde wereldbevolking?

Oxfam Novib maakt € 100.000 vrij voor noodhulp aan slachtoffers van de orkaan die over de Filipijnen trok.

Nieuwe staking op 28 september en vanaf nu elke maand tot Ryanair buigt. De Europese Commissie is tandeloos in het Ryanairconflict en dat heeft zo zijn redenen.

Maatregels tegen transmigratie komen neer op ‘wegjagen’ in plaats van op ‘doordacht beschermingsbeleid’. Middellandse Zee is dodelijker dan ooit.

We zouden te allen tijde aan de kant van mensenrechten moeten staan.

Geen tweederangs burgers in onze democratische rechtsstaat.

Het Pentagon kon Donald Trump beletten om een rechtstreekse oorlog met Rusland uit te lokken; deze keer dan toch.

Tot zover wat u in de Nederlandse maintreammedia aan nieuws gemist heeft.

Bronnen: elke zin behelst een gedocumenteerd artikel op de website “De Wereld Morgen . be”.
__________________________
* Terwijl deze farmareuzen elk gemiddeld zo’n € 875.000.000 ontwijken / ontduiken, schenkt de Nederlandse overheid alle grootbedrijven € 2.000.000.000 per jaar om er 2 te verleiden hun hoofdkantoren daar te blijven vestigen. Dat zou voor ondersteunende medewerkers namelijk wat werkgelegenheid scheppen, maar belangrijker nog: andere grootbedrijven weten het Nederlands belastingparadijs dan ook beter te vinden. De Nederlandse burgers schieten er weinig mee op.
De hoogste inkomensgroepen zijn in de loop der decennia sowieso véél minder inkomstenbelasting gaan betalen en met name de bedrijven met een eigen of gemeenschappelijke politieke lobby worden door de Nederlandse fiscus steeds meer ontzien. Daardoor betalen de burgers de rekening voor de infrastructuur, het onderwijs, veiligheid en de zorg; en dat zijn, naast politieke stabiliteit, belangrijke vestigingscriteria voor bedrijven. De burgers betalen de nutsvoorzieningen door hogere btw en inkomstenbelastingen af te dragen en door versoberingen op die publieke uitgaven; iets waar grootbedrijven eveneens voor ijveren.
De inkomens-arbeidsquote is al jaren, al decennia aan het dalen: konden mijn ouders, die de Tweede Wereldoorlog bewust meemaakten, nog van één inkomen hun gezin onderhouden, kom daar nu nog maar eens om. Wij weten allemaal dat onze kinderen van nu het materieel slechter krijgen dan de net na-oorlogse generatie.
Dat zijn de wrange vruchten van ‘geen discussie mogelijk’, van ‘Ik buig niet naar links en ik buig niet naar rechts’, van marktkapitalisme, van neoliberale politiek en van wachten op het trickle down-effect. Tot de massa het doorkrijgt en de boel weer naar haar hand zet; voor de tijd dat dàt dan duurt.