Slapen tot ik wakker wordt van de hitte of omdat ik uitgeslapen ben. Een ontbijt maken van brood, kaas en koffie. Samen besluiten te blijven of door te gaan. Bij doorgaan breken we de tent af en ruimen we de rugzakken in. Vervolgens gaan we verder met de afdaling of de klim. Onderweg genieten we van een meertje, bloeiende planten, een sneeuwveldje, het uitzicht op de bergen, vlinders, vogels, een waterval, en sowieso van de cadans tijdens het lopen. We pauzeren bij een bergriviertje, bij een uitzicht of bij een steen om even op adem te komen. We nemen wat chocola of eten koekjes en gaan weer verder. ’s Nachts zijn we onder de indruk van de sterrenrijke hemel. Dit deden we dagen achtereen gedurende drie weken. Dat is voor mij ‘vakantie’; met mien leafke.

We sliepen al die tijd in een klein tentje aan Pyrenesche bergmeertjes en bergriviertjes, want het is belangrijk altijd drinkwater in de buurt te hebben. Dat water filterden we vaak. Onder de boomgrens genoten we van de schaduw van de bomen en erboven van de vele bergmarmotten, bloemen of de immense stilte. De keer dat we voor de verandering eens van de geneugten van een berghut gebruik wilde maken, bleek die hut wegens verbouwing gesloten. Bij de volgende berghut op onze tocht bestelden we twee halve liters bier en bij de daarop volgende ontbeten we, omdat-i maar een uurtje lopen van onze tentplek stond. In Cauterets, een plaats waar onze (aangepaste) route doorheen liep, genoten we van vers-geperste jus d’orange. Vitaminen! Verder maakten we eetfeestjes van de meegenomen courgette, knoflook, kruiden, macaroni, paprika, prei, rijst, uien, soep en worteltjes. Voor het slapen gaan namen we vaak een glas whisky en op de vooravond van de verjaardag van twee van mijn kinderen hadden we zelfs rode wijn bij ons avondeten.

Heen roetsten we in één nacht naar Arrens-Marsous, ‘achter’ Lourdes, waar we bijkwamen van de reis met Franse koffie en een Franse lunch. De volgende dag hadden we vooral behoefte aan bijslapen. Terug hopten we via Bedous, Bergerac, Chartres en Parijs naar Nederland.

Niets hoeven, en doen waar we elk afzonderlijk of samen zin in hebben… Wat heb ik nog te wensen nu we beiden van bergwandelen, cultuur, dansen, elkaar, lekker eten, diepgaande en oppervlakkige gesprekken, grapjes en muziek houden? Nu we beiden zo gezond zijn dat we dagen achtereen tot ruim 2.700 m hoogte kunnen klimmen met ons hele huishouden op de rug en onverwacht lastige hindernissen nemen zoals ze op onze weg komen?

Wanneer ‘genieten’ is waartoe we op aarde zijn, en ‘doen genieten’ onze opdracht is, ben ik deze vakantie volop aan mijn trekken gekomen. Bovendien lijkt het mij wel goed om soms even resoluut afstand te nemen van mijn dagelijkse leven, om ervan bewust te worden wat ik van mijn leven brouw (en wat er nog beter te brouwen valt) en waarvoor ik allemaal dankbaar mag zijn.