Vandaag fietste ik van Soest naar Maartensdijk. In de bossen bij het landgoed de Paltz schoot ineens een ree links naast mij uit de berm, rende naast mijn fiets, haalde me in en vluchtte met een wijde boog voor mijn fiets uit de bossen in; aan de andere kant van de weg was een hek; vandaar dat het niet dìe andere kant op vluchtte.

Dat beest toch. Onnodige hartkloppingen, zinloze angst. Hij (of zij ?) zou mij moeten kennen… Dàn was het gewoon weer gaan slapen, maar ja, dat wist het beestje niet.

Zal wel veel vaker gebeuren: dat we bang zijn voor wie we helemaal geen angst hoeven te hebben. Als we elkaar maar kenden…