Op dit ogenblik zetten de regeringen van de wereld, waaronder vooral die van de Verenigde Staten van Amerika, in het belang van de korte termijnwinsten voor de allerrijksten de olieproducenten onder druk om hun productie te verhogen, terwijl ze in het IPCC-rapport van augustus dit jaar het veruit ernstigste advies ooit kregen, te weten dat een catastrofe opdoemt tenzij we direct beginnen met een jaarlijkse vermindering van het gebruik van fossiele brandstoffen en ze geleidelijk moeten afschaffen tegen het midden van deze eeuw.

De tijdschriften van de petroleumindustrie zijn daarentegen euforisch over de ontdekking van nieuwe olievelden, die nog ontgonnen kunnen worden als de vraag naar olie stijgt. De media van de zakenwereld debatteert wie het best geoutilleerd is om de productie te verhogen: de fracking-industrie in de OPEC of die in de VS.

Wij mogen ondertussen de duistere wolk niet uit het oog verliezen die menselijke intelligentsia 75 jaar geleden over de wereld heeft getrokken en die de laatste jaren almaar donkerder wordt. Het regime van wederzijdse wapencontrole, dat moeizaam was uitgewerkt gedurende vele tientallen jaren, werd systematisch ontmanteld door de twee laatste Republikeinse regeringen in de VS, eerst die van George W Bush (2001-2009) met het opzeggen van het Anti-Ballistic Missile Treaty en daarna die van Donald Trump (2017-2021), die zijn sloophamer met zichtbaar plezier rondzwaaide. En momenteel steunt Joe Biden het jaarlijks bespottelijk bombastische militaire budget [Ook in 2020 bleef de VS de wereld leiden op het gebied van militaire uitgaven, goed voor 39% van het wereldwijde totaal; meer dan het dubbele van het totaal van de landen, die door Amerikaanse beleidsmakers worden gezien als de belangrijkste militaire concurrenten China en Rusland; GjH, klik hier voor meer details] om de huidige wedren naar de ontwikkeling van nog meer gevaarlijke wapens voort te zetten en om hoogst provocatieve daden te stellen waar diplomatie en onderhandelingen ook zeer goed mogelijk zouden zijn.

Een belangrijk strijdpunt vandaag is de ‘vrijheid van de scheepvaart’ in de Zuid-Chinese Zee. Nauwkeuriger geformuleerd gaat dit conflict over de militaire spionage-operaties van de VS in de Chinese Exclusieve Economische Zone (EEZ) vanaf de Chinese kustlijn. De VS stelt dat hun operaties toelaatbaar zijn in alle EEZ’s. China daarentegen stelt dat dit niet zo is. India is het alvast met de interpretatie van China eens en protesteerde onlangs stellig tegen de Amerikaanse militaire operaties in haar EEZ. Die EEZ’s werden opgericht door de UNCLOS-Wet van de Zee van 1982. De VS is de enige zeemacht die dit internationale verdrag nooit heeft aanvaard, maar beweert nu wel ditzelfde verdrag na te leven. De relevante tekst in dit verdrag over militaire operaties is niet echt duidelijk. Dit is dus typisch een onderwerp waar diplomatie aan de orde is, geen overdreven provocatieve daden in een regio waar de spanning sowieso al hoog oploopt. De VS riskeert willens en wetens een onbegrensde escalatie.

Dit zou allemaal deel uitmaken van de zogezegde ‘inspanningen’ van de VS om ‘China in toom te houden’. Beter geformuleerd, om te stellen dat ‘de opstanding van 20% van de mensheid uit extreme armoede naar iets wat een beetje begint te lijken op een moderne staat’ onwettig is. Scherper: dat China gewoon door te bestaan een bedreiging voor de VS is. Daarmee wordt niet letterlijk bedoeld dat China een bedreiging voor de VS zou zijn (iets wat China trouwens nooit waar gemaakt noch verwoord heeft). Het is eerder zo dat China’s bestaan een bedreiging vormt voor de wereldwijde superioriteit van de VS. Dit is ook de zeer realistische evaluatie van Paul Keating, die eerder de Australische eerste minister was, in zijn reactie op het recente AUKUS-verdrag. Dit verdrag voorziet de aankoop door Australië van 8 technologisch geavanceerde atoomduikboten, die zullen worden ingezet onder het commandosysteem van de zeemacht van de VS, als antwoord op deze ‘bedreiging door China’. Met het AUKUS-verdrag moet zo krachtig mogelijk bewezen worden dat de VS wil heersen over de wereld, ook als dat vereist de oorlogsdreiging te doen escaleren, zelfs met een mogelijkerwijze terminale atoomoorlog als gevolg.

En dit alles speelt zich af in een hoogst instabiele regio. Ondertussen wordt van ‘slappe’ maatregelen als diplomatie geen gebruik gemaakt. [De Amerikaanse president Joe Biden en zijn ambtgenoot Xi Jinping van China hebben onlangs een paar uur met elkaar gesproken via een videoverbinding. In hoeverre dit een propaganda-ontmoeting voor Biden was, of werkelijke diplomatie is onduidelijk. De VS met hierboven genoemde militaire inzet, steevaste onderdrukking van zwarte mensen en onberechte gevangenen in Guantanamo Bay framed de ontmoeting alsof Biden aan Jinping – al heeft hij kilo’s boter op zijn hoofd – duidelijk maakte zich beter te moeten inzetten voor het voorkomen van de klimaatcatastrophe en voor het nakomen van mensenrechten; GjH]

Zoals de VS ook in Afghanistan hun spieren wilden tonen, een overwinning behalen om iedereen in de rest van de wereld de stuipen op het lijf jagen. Zij trok en trekt zich niets aan van het lijden van de Afghanen of van hoeveel mensen hierdoor de dood in gejaagd worden.

Al deze wijze woorden, dat wil zeggen dat het een verwoording van mijn zorgen is, kwamen onlangs uit de mond van Noam Chomsky. Via de bronvermelding is het interview met veel meer voorbeelden en details integraal te lezen.

Dit is deel 4 van 4 delen; deel 3 publiceer ik binnenkort.

Bron: “Noam Chomsky: ‘Het is een kwestie van leven of dood’ — Intellectuelen mogen niet langer de status quo verdedigen” op 7 oktober jl. door C.J Polychroniou in TruthOut via Roos De Witte van de vertaaldesk van DeWereldMorgen op 14 november 2021. Klik hier om het te lezen.