De Club van Rome kreeg in één klap bekendheid met hun rapport “De grenzen aan de groei” dat in 1972 werd uitgebracht. Hierin werd, in navolging van een in 1968 geschreven boek “The Population Bomb” door Paul Ehrlich, een verband gelegd tussen economische groei en de gevolgen daarvan voor het milieu. In 1979 werd in Genève een 1^ste World Climate Conference bijeengeroepen door de Wereld Meteorologische Organisatie (WMO). Het was een bijeenkomst van bijna allemaal wetenschappers, die onder meer leidde tot het lanceren van een klimaatprogramma voor de wereld en in 1988 tot de oprichting van het Intergovernmental Panel on Climate Change (IPCC). In 1990 werd wederom in Genève een World Climate Conference gehouden, waar onder meer het eerste rapport van het IPCC werd besproken. Deze conferentie leidde tot de oprichting van de United Nations Framework Convention on Climate Change (UNFCCC). In 2009 werd nog een 3^de conferentie gehouden, waar de nadruk lag op het verspreiden van adequate klimaatinformatie en –voorspellingen. De Conference of the Parties van de UNFCCC, hier (en in de volksmond) kortweg ‘COP’, is de algemene, besluitvormende vergadering van alle partijen van de UNFCCC. Deze conferenties zijn bedoeld internationale activiteiten te ontplooien om ongewenste gevolgen van klimaatverandering te voorkomen en te proberen daar de vaart in te krijgen en te houden, want de tijd dringt.

De laatste slotverklaring van deze COP in Glasgow is zojuist ondertekend en houdt de reeks overzichtelijk. De resultaten zijn namelijk als volgt:

COP1 (1995 in Berlijn): mislukt en aan ons gepresenteerd als een doorbraak.

COP2 (1996 in Genève): mislukt en aan ons gepresenteerd als een doorbraak.

COP3 (1997 in Kyoto): mislukt en aan ons gepresenteerd als een doorbraak.

COP4 (1998 in Buenos Aires): mislukt en aan ons gepresenteerd als een doorbraak.

COP5 (1999 in Bonn): mislukt en aan ons gepresenteerd als een doorbraak.

COP6 (2000 in Den Haag): mislukt en aan ons gepresenteerd als een doorbraak.

COP7 (2001 in Marrakesh): mislukt en aan ons gepresenteerd als een doorbraak.

COP8 (2002 in New Delhi): mislukt en aan ons gepresenteerd als een doorbraak.

COP9 (2003 in Milaan): mislukt en aan ons gepresenteerd als een doorbraak.

COP10 (2004 in Milaan): mislukt en aan ons gepresenteerd als een doorbraak.

COP11 (2005 in Montreal): mislukt en aan ons gepresenteerd als een doorbraak.

COP12 (2006 in Nairobi): mislukt en aan ons gepresenteerd als een doorbraak.

COP13 (2007 in Bali): mislukt en aan ons gepresenteerd als een doorbraak.

COP14 (2008 in Poznan): mislukt en aan ons gepresenteerd als een doorbraak.

COP15 (2009 in Kopenhagen): mislukt en aan ons gepresenteerd als een doorbraak.

COP16 (2010 in Cancún): mislukt en aan ons gepresenteerd als een doorbraak.

COP17 (2011 in Durban): mislukt en aan ons gepresenteerd als een doorbraak.

COP18 (2012 in Doha): mislukt en aan ons gepresenteerd als een doorbraak.

COP19 (2013 in Warschau): mislukt en aan ons gepresenteerd als een doorbraak.

COP20 (2014 in Lima): mislukt en aan ons gepresenteerd als een doorbraak.

COP21 (2015 in Parijs): mislukt, maar het streven de opwarming van de aarde te beperken tot ruim onder de 2°C gold als een doorbraak.

COP22 (2016 in Marrakesh): mislukt en aan ons gepresenteerd als een doorbraak.

COP23 (2017 in Bonn): mislukt en aan ons gepresenteerd als een doorbraak.

COP24 (2018 in Katowice): mislukt en aan ons gepresenteerd als een doorbraak.

COP25 (2019 in Madrid): mislukt en aan ons gepresenteerd als een doorbraak.

En de laatste COP26 (2021 in Glasgow): gewoon mislukt.

Zo zou ik het samenvatten. Hopelijk is dit een weliswaar overzichtelijk, maar toch te somber overzicht. Maar dat oordeel hangt natuurlijk af van de hinder die je nu al van klimaatverandering ondervindt, de gevolgen ervan voor je nabestaanden in de toekomst en de ontwikkeling van je empathische vermogens en je verantwoordelijkheidsgevoel.

Bronnen: “Reacties op slotverklaring Glasgow: van ‘belangrijk signaal’ tot ‘faliekant mislukt’” via NOS Nieuws en “De club van Rome”, “Conference of the Parties” & “United Nations Framework Convention on Climate Change” via Wikipedia; alle vier op 14 november 2021.