In de ’60-er jaren waren weinigen zich ten volle bewust van het feit dat de Amerikaanse ‘eeuwige oorlogen’ reeds in 1783 begonnen zijn. Van 400 jaar afschuwelijke foltering van de Afro-Amerikanen was in de academische wereld nauwelijks iets bekend. Sindsdien worden voortdurend nog meer – en steeds ergere – feiten opgegraven. Dit geldt ook voor andere thema’s. Toewijding aan de waarheid en verantwoord activisme kan veel vensters openen en een omvangrijke oogst aan waardevolle historische perspectieven opleveren. De wereld is sinds de Amerikaanse oorlog tegen Vietnam in feite drastisch veranderd.

Ik vermoed dat u het wel met me eens zult zijn wanneer ik stel dat we vandaag voor grotere uitdagingen staan dan ooit tevoren. Bovendien leven we nu in een ‘kleinere wereld’; enkele van onze uitdagingen zijn mondiaal van aard èn omvang. Wat zou in deze context van een geglobaliseerde wereld de rol van intellectuelen en van sociale organisaties moeten zijn voor een ‘mensheid met een gemeenschappelijke toekomst’?

Vandaag wordt onder regie van de rijken, die geconcentreerd in rijke landen leven, van degenen die als de machtigen aan de touwtjes trekken, de hele georganiseerde gemeenschap onder de mokerslagen van ecologische vernietiging met ‘uitsterving’ bedreigden. Dit staat nog los van de niet minder onheilspellende en toenemende dreiging van een nucleaire holocaust, die op het moment dat u dit leest nog wordt aangewakkerd. We leven in een periode waarin crisissen zonder weerga in de menselijke geschiedenis samenvloeien. Voor elk van deze crisissen zijn haalbare oplossingen bekend, maar de tijd dringt om de status quo te doorbreken. Het is niet nodig woorden te verspillen over wie daar voor verantwoordelijk zijn.

Wie neemt de historische taak op zich om deze crisissen aan te pakken? Wie verwezenlijkte de Globale Klimaatstaking op 24 september dit jaar, een wanhopige poging om de treuzelende wereldleiders wakker te schudden, evenals de burgers die door verraad van hun elites in slaap waren gesust? We kennen het antwoord: het zijn de jongeren, de erfgenamen van onze dwaasheid.

Deze wijze woorden, dat wil zeggen dat ik ze graag bedacht had, kwamen onlangs uit de mond van Noam Chomsky. Via de bronvermelding is het interview met veel meer voorbeelden en details integraal te lezen.

Dit is deel 1 van 4 delen; de delen 2, 3 en 4 zijn eerder gepubliceerd.

Bron: “Noam Chomsky: ‘Het is een kwestie van leven of dood’ — Intellectuelen mogen niet langer de status quo verdedigen” op 7 oktober jl. door C.J Polychroniou in TruthOut via Roos De Witte van de vertaaldesk van DeWereldMorgen op 14 november 2021. Klik hier om het hele interview te lezen.