Bron: “Eén jaar COVID: Vernietigend rapport van Wereldgezondheidsorganisatie over aanpak in Westerse landen” door Marc Vandepitte via DeWereldMorgen op 12 maart 2021.
Voor data van alle landen klik hier. En klik hier voor het artikel.
Categorie: zorg
Europees Burgerinitiatief ‘No Profit On Pandemic’
Farmabedrijf Pfizer kan enkel dit jaar al € 15.000.000.000 aan de verkoop van haar anti-coronavaccin verdienen, dankzij een winstmarge van 25 tot 30%. De andere vaccinleveranciers zullen gelijksoortige bedragen in hun boeken kunnen bijschrijven. Het is maar dat u weet waar ons belastinggeld naar toestroomt: naast naar private zorgverzekeraars en wat niet al meer geprivatiseerd is, nadat het met belastinggeld opgebouwd was, naar private farmaceuten.
Het is voor mijn hersens onbegrijpelijk dat de Europese Commissie de toegang tot anti-coronavaccins beperkt om de winsten van ‘Big Pharma’ te beschermen. Zo laat ze Covid-19 bovendien nog meer slachtoffers maken dan ‘onoverkomelijk’ is.
De vraag is of we in deze wereld willen leven, sterven en ziek zijn, of dat we vinden dat het roer radicaal om moet. Deze vraag stellen, is voor mij hem beantwoorden: ik heb me aangesloten bij het Europees Burgerinitiatief ‘No Profit On Pandemic’. Dat Initiatief wil 1 miljoen handtekeningen verzamelen om de Europese Commissie tot actie te dwingen, omdat ze het anders bij het oude, in mijn ogen onjuiste, laat.
Gezondheid lijkt mij een mondiaal gemeenschappelijk goed dat niet aan de wetten van de markt mag en kan worden overgelaten. En een pandemie, die geen enkel continent spaart, kunnen we uitsluitend overwinnen wanneer alle wereldburgers zo snel mogelijk beschermd worden, ongeacht hun ‘koopkracht’. Dankzij druk van onderaf kunnen u en ik dit veranderen.
Het zal u wellicht door ons verkiezingsgekrakeel ontgaan zijn, maar António Guterres, secretaris-generaal van de Verenigde Naties, waarschuwde recent dat 130 landen nog niet eens met de inentingen tegen Covid-19 konden beginnen. Ook volgens UNICEF wordt momenteel slechts 43% van de wereldwijde vaccinproductiecapaciteit benut voor het maken van anti-coronavaccins. “Het voorstel van India en Zuid-Afrika binnen de Wereldhandelsorganisatie wordt al door de WHO gesteund; de meerderheid van de landen in het Zuiden en meer dan 400 middenveldorganisaties”, merkt Anne Delespaul op, de Belgische initiatiefneemster van het Europees Burgerinitiatief (opvallend dat we niet zo democratisch ingesteld zijn om wanneer de WHO dit voorstel van India en Zuid-Afrika steunt, het dan ook over te nemen (laat die WHO maar waaien); u heeft er misschien nog niet eens van gehoord…).
Indien u geïnteresseerd bent in dit burgerinitiatief, of sowieso uw steun wilt betuigen, klik dan hier.
Bron: “Flashmob wil dat Europese Commissie patent op coronavaccin opheft” door Actieplatform Gezondheid en solidariteit via DeWereldMorgen op 25 februari 2021.
Lijstje stand van vaccin-erende zaken
In het Verenigd Koninkrijk startte de vaccinatie tegen covid-19 het eerst. Dat was op 8 december jl., bijna 2 weken voordat het vaccin door de Europese Unie goedgekeurd zou worden. Daarbij werd het vaccin gebruikt dat door Pfizer en BioNtech ontwikkeld was. Op 1 januari waren daar 1.000.000 mensen voor de eerste keer gevaccineerd; 1,7% van de bevolking. In Groot-Brittanië is het plan vanaf 4 januari ook te vaccineren met het vaccin dat door AstraZeneca en de universiteit van Oxford is ontwikkeld, waardoor de vaccinatiesnelheid naar verwachting nog eens zal toenemen.
Op 3 januari zijn 1.100.000 mensen in Israël gevaccineerd met de eerste dosis van Pfizer; 12% van de bevolking.
De Europese Unie keurde het Pfizer-vaccin op 21 december goed. Op 26 december ontvingen de lidstaten al naar gelang de grootte van hun populatie vaccins.
Op 2 januari had Denemarken 45.800 mensen gevaccineerd; 0,78% van de bevolking.
Op 1 januari waren in Duitsland 188.500 mensen gevaccineerd met de eerste dosis van Pfizer; 0,2% van de bevolking,
Kroatië 770.000 mensen; 0,19% van de bevolking,
Portugal 16.500 mensen; 0,16% van de bevolking,
Italië 79.000 mensen; 0,13% van de bevolking,
Polen 50.000 mensen; 0,13% van de bevolking,
Oostenrijk 6.000 mensen; 0,07% van de bevolking
Bulgarije 4.739 mensen; 0,07% van de bevolking,
Roemenië 13.200 mensen; 0,07% van de bevoking,
Estland 2.500 mensen; 0,2% van de bevolking,
Griekenland 3.000 mensen; 0,03% van de bevolking,
Finland 1.767 mensen; 0,03% van de bevolking,
Frankrijk 352 mensen in een bevolking van 67.000.000 mensen
en tenslotte Nederland, dat het vaccineren over 4 dagen start op 8 januari a.s. en waar gisteren door de verantwoordelijk minister besloten is ‘een kleine zijstap te maken’ bij het vaccineren door ziekenhuispersoneel ook als eerste groep te vaccineren en waar vandaag na overleg besloten is huisartsen ook tot de eerste groep toe te laten, en waar naar verluid in 22 van de 25 GGD-regio’s eerder begonnen zal worden met vaccineren.
Bronnen: “Coronavirus: Which European country is fastest at rolling out the vaccine?” door Alice Tidey via Euronews op 3 januari 2020, “GGD begint in 22 regio’s eerder met vaccineren” via het coronablog van NOS en “Huisartsenvereniging: ook huisartsen worden met voorrang gevaccineerd” via NOS, beide op 3 januari 2020 en “De Jonge: we maken kleine zijstap op de vaccinatieroute” door de politiek redactie van NOS op 2 januari 2020.
Een groot politiek falen van Westerse democratieën
Het nieuwe coronavirus is de ernstigste bedreiging voor de volksgezondheid door een ademhalingssysteemvirus sinds de Spaanse griep van 1918. Om de 15 seconden sterft er iemand aan COVID-19, zoals COrona VIrus Disease afgekort wordt. ‘Disease’ is het Engelse woord voor ziekte en ‘19’ slaat op het jaar 2019, waarin het virus ontdekt werd. Wereldwijd zijn er nu bijna 800.000 doden door dit virus geteld.
Het is een catastrofe, die volgens Richard Horton vermeden had kunnen worden. Horton is nu 25 jaar hoofdredacteur bij The Lancet, een medisch tijdschrift dat door wetenschappers uit de sector beschouwd wordt als een van de meest toonaangevende wetenschappelijke tijdschriften. Hij is dus niet de eerste de beste en hij is uiterst kritisch over de aanpak van de coronacrisis in het Westen. Hij heeft het in zijn laatste boek “The COVID-19 Catastrophe. What’s gone wrong and how to stop it happening again” over “gemiste kansen en ontstellend verkeerde inschattingen, die geleid hebben tot de vermijdbare dood van tienduizenden burgers”. De onnodig vele doden ziet hij als het “bewijs van systematisch wangedrag van de overheid, roekeloze nalatigheden, die een inbreuk vormen op de plichten van openbare gezagsdragers”. Hij onderbouwt zijn aanklacht met de tijdlijn van de ontwikkeling van de pandemie:
30 december 2019: in de Chinese provinciehoofdstad Wuhan worden stalen genomen van de longen van een patiënt met een mysterieuze longontsteking. Het blijkt om een coronavirus te gaan. Diezelfde dag alarmeert een oogarts zijn directe collega’s over het bestaan van dit nieuwe SARS-virus.
31 december: De lokale overheden lanceren een gezondheidswaarschuwing. Die melden ze ook aan de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO).
1 januari: De markt van Wuhan wordt als ‘vermoedelijke bron van besmetting’ gesloten. De WHO zet een taskforce op om de lokale uitbraak in Wuhan te onderzoeken.
4 januari: De WHO waarschuwt de wereld via Twitter over het nieuwe coronavirus in Wuhan.
5 januari: De WHO verspreidt een meer formele officiële melding van de corona-uitbraak.
10 januari: De WHO werkt technische richtlijnen uit over het opsporen van het virus, het testen en de aanpak van patiënten met symptomen.
12 januari: Chinese wetenschappers isoleren het virus en brengen het genoom ervan in kaart. Die kennis publiceren ze onmiddellijk. Op dat moment gaat men er nog van uit dat het virus alleen van dier op mens wordt overgedragen en niet van mens op mens.
13 januari: De WHO waarschuwt dat er mogelijke besmette patiënten in andere landen kunnen opduiken en vraagt de landen om dit goed in de gaten te houden.
22 op 23 januari: Tedros Adhanom Ghebreyesus, directeur-generaal van de WHO, probeert op een spoedbijeenkomst een internationale medische noodsituatie (PHEIC) uit te roepen. De 193 landen, die lid zijn van de organisatie, worden het daarover niet eens.
23 januari: Wuhan gaat in quarantaine.
24 januari: Wetenschappers uit Hong Kong publiceren een onderzoek waaruit blijkt dat het virus overgedragen kan worden van mens op mens. De Lancet publiceert zijn eerste artikel over het nieuwe virus (2019-nCoV). Op basis van ervaringen met het SARS-virus staan er aanbevelingen in ter preventie. De eerste klinische beschrijving van de ziekte die het virus veroorzaakt – later COVID-19 genoemd – wordt ook gepubliceerd.
29 januari: China publiceert een rapport over de eerste 99 gehospitaliseerde coronapatiënten. Daaruit blijkt dat 33% moet worden opgenomen op de Intensive Care en dat de sterftegraad maar liefst 11% bedraagt. Daardoor gealarmeerd starten de Chinezen in Wuhan de bouw van nieuwe ziekenhuizen met een capaciteit van 16.000 bedden. Uit de eerste studies blijkt ook dat vooral ouderen het hoogste risico lopen om zwaar ziek te worden en te sterven.
30 januari: De WHO kondigt alsnog de internationale medische noodtoestand af.
31 januari: Wetenschappers aan de universiteit van Hong Kong waarschuwen dat het virus een wereldwijde epidemie kan worden als er niets ondernomen wordt. Om een pandemie te voorkomen, kunnen volgens hen drastische maatregels nodig zijn die de mobiliteit beperken in besmette gebieden: indien nodig zal menselijk contact sterk moeten worden gereduceerd: geen massabijeenkomsten, sluiten van bedrijven en scholen, werken vanuit huis, … .
Februari: In het begin van de maand duiken in de Westerse landen de eerste coronagevallen op. In België was dat op 3 en in Nederland op 27 februari jl.. In de loop van de maand wordt het duidelijk dat Italië af te rekenen heeft met een ongemeen felle uitbraak van het virus. In Wuhan worden de spiksplinternieuwe ziekenhuizen met 16.000 bedden voor COVID-19 patiënten in gebruik genomen. Westerse regeringen daarentegen beschouwen het coronavirus nog steeds als een ‘griepje’. In België schrijft viroloog Marc Whatelet in een open brief op 28 februari dat België te weinig doet om zich voor te bereiden op een mogelijke corona-pandemie.
De tijdlijn spreekt voor zichzelf: De signalen waren duidelijk genoeg. De regeringen waren voldoende gewaarschuwd, maar legden de vroege waarschuwingen naast zich neer. Alarmkreten vanuit de virologische wereld werden zelfs belachelijk gemaakt. Minister De Block bestempelde viroloog Marc Whatelet als een ‘dramaqueen’. Trump zette Fauci, zowat de meest gerenommeerde immunoloog van de Verenigde Staten van Amerika, weg als ‘onruststoker’, maar reeds in februari hadden de Westerse regeringen alle aanbevelingen, zoals die op 31 januari vanuit Hong Kong, ook kunnen opvolgen, aldus Horton.
Mij was het vanaf het begin onduidelijk waarom wij hier RIVM-maatregels opstelden, die anders waren dan die welke de WHO voorstelde. Ik vond het onbegrijpelijk dat elk land, dat lid is van de WHO, zijn eigen anti-coronaverspreidingsbeleid invulde. De eerste verantwoordelijkheid van een regering is haar zorgplicht tegenover de burgers. Daarom is de aanpak van de coronacrisis volgens Horton “het grootste politieke falen van de Westerse democratieën sinds de Tweede Wereldoorlog”. Maar, deze boodschap van incompetentie is niet welkom in de Westerse media en in medische en politieke kringen. “Het is in strijd met een geopolitiek verhaal dat China bestempelt als een land dat negatieve en destructieve invloed uitoefent op de internationale relaties”. Helaas is het begrijpelijk dat de Westerse landen hun eigen falen bagatelliseren en op zoek zijn gegaan naar een zondebok. Zo mank is het vaker in de geschiedenis van de mensheid gegaan. En zo gaat het dus nog steeds; ook (of juist?) in landen met een Westerse beschaving.
Horton toont in zijn boek met heel wat concrete voorbeelden aan dat de meeste Westerse regeringen aanvankelijk met tegenzin maatregels namen om het zeer besmettelijke virus te bestrijden. Daardoor werd volgens hem kostbare tijd verloren. De verspreiding van een virus is exponentieel, hoe vroeger men optreedt hoe minder het de kans krijgt om zich te vermenigvuldigen. In de beginfase van de eerste golf, vóór er maatregelen werden genomen, had het virus amper 10 dagen nodig om zichzelf te vermenigvuldigen met 10. Deze fenomenale vermenigvuldigingssnelheid was eind januari al zichtbaar in de gepubliceerde Chinese statistieken. Dat wil zeggen dat indien de overheden in het Westen 10 dagen eerder hadden ingegrepen, het besmettingsniveau 10x lager was geweest en dat geldt ook voor het aantal doden achteraf. En indien de overheden 20 dagen eerder hadden ingegrepen, was het besmettingsniveau en het aantal doden 100x lager geweest, en 30 dagen eerder 1.000x minder van beide*. In China hadden ze dat met hun alarmgeroep, de bouw van nieuwe ziekenhuizen en hun maatregels tegen verspreiding van het nieuwe virus kennelijk direct begrepen.
Verder is volgens Horton COVID-19 niet ‘een gebeurtenis’, maar ‘het begin van een nieuw tijdperk’. Hij citeert Arundhati Roy, die het virus beschrijft als “een portaal; een poort tussen de ene wereld en de volgende”. Er is geen weg terug. Onze omgang met COVID-19 heeft een kwetsbaarheid van onze beschaving aan het licht gebracht. Het idee van vooruitgang zal vanaf nu een nieuwe invulling krijgen. Horton denkt dat COVID-19 heel wat zal veranderen: regeringen zullen hun leiderschap proberen te verbeteren en zullen meer op internationaal en regionaal vlak gaan samenwerken. De staat zal heruitgevonden moeten worden, net als de gemeenschap (‘community’). De volksgezondheid zal erdoor versterkt worden en het welzijn van de gezondheidswerkers zal meer au sérieux genomen worden. Ook de medische wetenschap zal nu een zet omhoog krijgen. Ik hoop dat hij daarin gelijk krijgt.
* Maar wanneer er 1.000x minder besmettingen geweest waren en even zoveel minder doden en ernstig zieken, zou iedereen zich natuurlijk beklaagd hebben over ‘een overmatig ingrijpen van de overheid voor een griepje’. Dat hoor je zelfs nu we kunnen weten wat er te weten valt.
Bron: “COVID-19 en de schuldige nalatigheid van de Westerse regeringen; een boekbespreking van ‘The COVID-19 Catastrophe. What’s gone wrong and how to stop it happening again’ (18 juni 2020) door Richard Horton, uitgegeven door Polity Press” door Floor Peeters via DeWereldMorgen op 27 augustus 2020.
Zou materiële welvaart (voor enkelen) weer plaats maken voor ‘welzijn’?
Ik zag zojuist een opmerkelijk zinnetje in het nieuws. Het stemt mij een beetje opgelucht. De zin luidt “Niet het verminderen van het aantal en de ernst van ziektegevallen moet daarbij voorop staan, maar het vergroten van het welzijn van mensen.”
Deze zin is geformuleerd door wetenschappers van de 8 Nederlandse academische ziekenhuizen en een verpleegkundigenorganisatie. Onderwerp is klimaatverandering en de gevolgen daarvan, met name voor de volksgezondheid.
Wat ik bijzonder vind aan deze zin is dat kennelijk eindelijk, na decennialange gerichtheid op vergroting van materiële welvaart (voor enkelen), ‘welzijn’ weer opgevoerd wordt als criterium om beleid op te voeren. Dat bepleit ik in eigen kring altijd al en mocht dit een trend worden, dan zou ik dat toejuichen.
Bron: “Volksgezondheid wereldwijd in gevaar door klimaatverandering” door de redactie Binnenland achter NOS.nl op 29 november 2018.
Indien geïnteresseerd, lees het hele artikel rondom dit zinnetje via deze link.
Twee vragen…
Van loodvervuiling kunnen mensen – we beperken ons even tot onszelf – last van hoge bloeddruk en hart- en vaatziekten krijgen. Wereldwijd stierven in 2015 aan deze bloedziekten ten gevolge van loodvergiftiging 500.000 mensen. Voor zover bekend…
Door blootstelling tijdens het werk aan giftige en kankerverwekkende stoffen (mijnwerkers), waaronder asbest (arbeiders), kunnen mensen last van longaandoeningen krijgen. Deze longaandoeningen door giftige stoffen maakten in 2015 nog eens 800.000 dodelijke slachtoffers.
Watervervuiling, vaak als gevolg van gebrekkige afvalwaterverwerking, was in 2015 ‘goed’ voor 1.800.000 voortijdige doden.
Luchtvervuiling, verantwoordelijk voor naar schatting 6.500.000 voortijdige doden in 2015, blijkt overigens met voorsprong de grootste boosdoener onder mensen, meestal als gevolg van hart- en vaatziekten, longkanker en chronisch longlijden.
Toch horen we niet veel over de slachtoffers die onze vervuiling maakt. Dat heeft er misschien mee te maken dat 92% van de slachtoffers ver weg vallen in groei- en ontwikkelingslanden; met name die welke een snelle industrialisering meemaken zoals Bangladesh, China, India, Kenia, Madagaskar en Pakistan. Chemische vervuiling is in die landen verantwoordelijk voor meer dan 25% van alle sterfgevallen. In China ging het in 2015 om 1.800.000 voortijdige sterfgevallen, in India over 2.500.000.
Naarmate de industrialisering toeneemt, verschuift de chemische vervuiling van water als bron van terminale ziektes naar de buitenlucht en de chemische vervuiling van de bodem.
In 2014 ging men nog uit van 8.400.000 mensen die jaarlijks wereldwijd voortijdig sterven doordat zij vergiftigd werden door bodemvervuiling, luchtvervuiling, werken met giftige materialen en waterverontreiniging; 3x zoveel als door malaria en 14x zoveel als door HIV/AIDs. In 2015 blijken er nu door menselijke verontreiniging van onze leef- en werkomgeving in totaal 9.600.000 voortijdig stervende mensen geteld te zijn. In één jaar tijd een toename met 14%, in plaats van een drastische afname van iets dat we niet willen. Toch?
Ik heb er twee vragen over:
1. Zou dat echt niet anders kunnen?
2. En…ehhh, wie hebben er allemaal het meest profijt van het mensen laten werken en wonen met al dat gif?
Ik heb de antwoorden niet. U wel?
Bronnen: “Vervuiling doodt elk jaar 9 miljoen mensen” door IPS via DeWereldMorgen op 23 oktober 2017, “Pollution, health, and the planet: time for decisive action” door Pamela Das en Richard Horton via The Lancet op 19 oktober 2017 en “In Developing World, Pollution Kills More Than Disease” door Stephen Leahy via Inter Press Service op 13 juni 2014.
Kwikzilver aan banden
Nu eens goed nieuws dat niet in het nieuws komt: de VN-Conventie van Minamata – het zogenoemde kwikverdrag – treedt vandaag in werking. Human Rights Watch (HRW) is daarover enthousiast, omdat miljoenen mensen daarvan kunnen profiteren. Kwik kan het zenuwstelsel aantasten en is zeer schadelijk voor kinderen. In hoge doses kan het dodelijk zijn.
Het verdrag werd al in 2013 aangenomen in het Japanse vissersstadje Minamata. Daar loosde een chemiebedrijf tussen 1932 en 1968 kwik in een baai. Meer dan 3.000 mensen liepen daardoor kwikvergiftiging op.
“Miljoenen kinderen worden wereldwijd dagelijks blootgesteld aan kwik”, zegt Juliane Kippenberg van HRW. Het Verdrag van Minamata verplicht deelnemende regeringen om de gezondheid van de bevolking te beschermen en om maatregelen te nemen kwikvervuiling door de industrie, zoals door goudmijnbouw en steenkoolcentrales, tegen te gaan.
Kwik kan ernstige schade aanrichten in de hersenen, de lever, de nieren en het zenuwstelsel. Kwikdamp wordt via de longen gemakkelijk in het bloed opgenomen. Bij dieren (en dus ook mensen) oxideert kwik in het bloed. Zolang deze oxidatie nog niet volledig is, kan in bloed opgeloste kwik de hersen- en placentabarrière passeren. Als oxidatie pas plaats vindt in de hersenen of placenta is de weg terug naar de bloedbaan vrijwel afgesloten en stapelt het kwik zich op in de hersenen of foetus. Kwik in de nieren wordt daar gebonden aan eiwitten. Bij langdurige kwikbelasting kan de capaciteit van deze eiwitten overschreden worden waardoor het kwik de nierfuncties belemmert.
Kwik en andere zware metalen behoren tot de irreversibele remmers. Ze binden met bepaalde aminozuren in een eiwit, waardoor de structuur van dat eiwit onherstelbaar (irreversibel) beschadigd wordt. Deze schade is permanent. In vissen, die met kwik vergiftigde vissen eten, stapelt het kwik zich in die andere vissen op en dat gaat door totdat ze, wanneer de vissen er niet voortijds aan overlijden, op het bord van een mens terechtkomen. Wanneer die die vis eten worden zij ook met kwik vergiftigt.
Het kwikverdrag is ondertekend door 128 landen en 74 landen hebben het geratificeerd waaronder Brazilië, Canada, de Europese Unie, Ghana, Peru en de Verenigde Staten van Amerika. “We zijn op de goede weg”, zegt Elena Lymberidi-Settimo, coördinator bij de Zero Mercury Working Group. “Na verloop van tijd zal het verdrag de nodige technische en financiële steun opleveren om de risico’s van blootstelling aan kwik te verminderen. Het is nu aan regeringen om dit verdrag op een efficiënte manier te implementeren.”
Bron: “Kwikverdrag treedt in werking” door Inter Press Service via DeWereldMorgen en wikipedia; beide op 18 september 2017.
Sensodyne ® Rapid
Het begon allemaal met een periodieke controle. Ik ga al 40 jaar elk half jaar naar een tandarts, die ik in mijn studententijd bij Studont ontmoet had. Studont was ooit een samenwerkingsverband om studenten te leren hun gebit te onderhouden en hun gebit te verzorgen. Deze tandarts ‘nam mij mee’ toen hij een zelfstandige praktijk opzette en hij is onlangs een samenwerking aangegaan met enkele jonge tandheelkundigen. Voor de periodieke controle bezocht ik een van hen 3 weken geleden.
Tevoren had ik al aangegeven dat het niet bij een controle zou blijven, omdat ik last heb van tandpijn. De – voor mij nieuwe – receptioniste stelde voor te komen voor de controle en om dan samen met de tandarts ‘een plannetje te maken’. Ik nam het mezelf kwalijk dat ik haar benadering truttig vond. In die stemming bezocht ik de nieuwe praktijk aan de Utrechtse Maliebaan.
Ik bleek weer eens een voorspellende geest te hebben gehad;
3 consulten later is dit de balans van verrichte werkzaamheden:
1 periodieke controle
4 verdovingen
2 eenvlaksvullingen composiet
1 tweevlaksvulling composiet
1 drievlaksvulling composiet
3 droogleggingen van een elementen met een rubber lapje
1 rubberdam aanbrengen
4 kleine röntgenfoto’s
1 elektronische lengtebepaling
1 gebruik roterende nikkel-titanium instrumenten
1 gebruik operatiemicroscoop
1 opnieuw vastzetten van een kroon
1 uitgebreid wortelkanaalbehandelingconsult
1 behandeling van een slecht functionerend wortelkanaal
1 wortelkanaalbehandeling per element met 2 kanalen
Hoewel ik de veel jongere tandheelkundige dan mijn vertrouwde tandarts niet kende, had ik al vrij snel alle vertrouwen in zijn kunnen. Ik was tijdens de langdurige behandelingen vooral bezig met kijken naar een oninteressant plafond, ontspannen en slikken. Grappig, wanneer er in mij geboord wordt terwijl ik er geen pijn aan heb.
Het plan was geweest 2 wortelkanaalbehandelingen uit te voeren, maar omdat bij de tweede wortelkanaalbehandeling een kroon losliet, bleef die tweede beperkt tot het opnieuw vastzetten van de mantel van de namaakkies.
Heel de behandelperiode, met uitzondering van de verdoofde consulten, had ik pijn. Eerst verhielp de voorbehandeling van een wortelkanaalbehandeling mijn tandpijn niet. Na het volgende consult verergerde de tandpijn terwijl ik ook nog eens flink op mijn wang gebeten had toen de hele rechterkant van mijn mond verdoofd was. Een week lang verging ik van de pijn, alleen al als ik mijn mond open deed. Pas vlak voor het laatste consult vroeg een vriendin waarom ik geen pijnstillers gebruikte als ik zoveel pijn heb. Mijn reactie was: “Omdat ik daar niet aan gedacht heb”.
Achteraf complimenteerde ik de jonge tandheelkundige met zijn vasthoudendheid. Ik dacht toch zeker te weten dat hij een hoektand moest aanpakken, omdat daar het probleem zat. Ik sprak ook steeds van tandpijn. Hij wist zeker dat hij met de kies daarachter de oorzaak van mijn vermeende tandpijn behandeld had. Dat hij gelijk heeft gehad, blijkt nu de verdoving uitgewerkt is en de wond aan de binnenzijde van mijn wang niet meer drastisch ontzien hoeft te worden. Nu moet ik er aan wennen weer over beide zijden van mijn gebit te eten en drinken, want ik ben eraan gewend geraakt dat over links te doen.
Over vijf maanden zien we weer verder. Voorlopig alleen nog op aanraden van de nieuwe tandarts mijn tanden poetsen met Sensodyne ® Rapid; dan zou het allemaal voor de bakker komen. Tot die tijd geen tandartsbezoeken meer, hoop ik.
De start van Mind
Van ‘Volksgezondheid, Welzijn en Sport’-minister Edith Schippers (VVD) kan ik me herinneren dat ze blij was laarzen aangetrokken te hebben met een lage hak en dat ze het initiatief “Mind” toejuichte. Verder was de lancering van ‘wijzijnmind.nl’ op de publieksdag van het Fonds Psychische Gezondheid een zeer geslaagde dag.
Met zo’n 1.400 mensen werd ik in Utrecht geconfronteerd met allerlei aspecten aan de ‘stemmingsstoornis depressie’ en ‘psychische gevolgen van seksueel misbruik in de tienerjaren’. In het middag-keuze-programma koos ik voor verdere verdieping in de ‘persoonlijkheidsstoornis borderline’ en het ‘cliëntenperspectief over de kracht van het delen van ervaringen’. Daardoor miste ik de verdieping over het ‘meeleefgezin’, de ‘Mind young academy’ en ‘zelfregulatie’. Mind, Mind blue, Ming Young; het moet anno 2016 natuurlijk allemaal wel in het Engels.
‘Mind’ met zijn vertakkingen, probeert een koepel te zijn voor cliënten en mensen uit het netwerk van cliënten binnen de psychische gezondheidszorg. Een plaats op internet waar mensen relevante informatie kunnen vinden en elkaar virtueel kunnen ontmoeten en een plaats in uiteindelijk elke Nederlandse regio waar mensen elkaar in de ogen kunnen kijken bij hun ontmoetingen.
Voor meer informatie over dit initiatief kunt u hier klikken. En dat is zeker de moeite waard; dat ben ik dan wel weer met Schippers eens.
Elke tijd zijn gedachten
Meneer V(…) uit het Sabuhuis probeerde uit te leggen hoe diep het bezuinigingsbeleid ingrijpt op zijn verzorging. Het bleek moeilijk konkreet te maken. Ontevreden was hij wel. Op een weinig zichtbare manier worden we doordrongen met gif.
Dit was mijn gedachte ‘516’ ergens in 1986, 30 jaar geleden. Door deze zonnige dagen thuis op te ruimen, kwam ik hem tegen in een boekje dat begint met gedachte 415.
Precies dezelfde gedachte had natuurlijk ook van latere of recente datum kunnen zijn, maar – en hier gaat het mij om – niet uit de periode 1950 – 1980.
Gerardus' internet-dagboek 