Ons nieuws gaat – naast oranjevrouwen en voetbal – al een tijdje over de brexit, het coronavirus, de grandslam in Australië waar ook buitengewoon veel natuurbranden woeden, hitte heerst en noodweer onder meer overstromingen veroorzaakt, impeachment, Kobe Bryant, vuurwerk en Nederlandse warmterecords. Allemaal natuurlijk belangrijk, hoewel het me niet allemaal interesseert. Maar ik heb steeds het gevoel belangrijker nieuws, dat me ook interesseerd, te missen en kijk dus ook elders; bijvoorbeeld op internet. En soms vind ik wat:

Wist u bijvoorbeeld dat in 2018 in Armenië een geweldloze revolutie heeft plaatsgevonden? Ik niet. Ik las het pas deze week. Geïnspireerd door wat Mahatma Gandhi met zijn zoutmars in India teweeg gebracht had, is Nikol Pashinyan dat jaar ook van huis op stap gegaan. Uiteindelijk heeft hij zo’n beetje in zijn eentje een kwart van de inwoners van de Armeense hoofdstad Jerevan op de been gebracht. Hij eiste met zijn aanzwellende achterban het vertrek van de onrechtmatig aanblijvende president Serzj Sarkisan, uiteindelijk met succes en een democratische verkiezing bracht hem en zijn Alliance-partij op 9 december 2018 met 70% van de stemmen aan de regeringsmacht.

In Burkina Faso, Burundi, de Centraal-Afrikaanse Republiek, Eritrea, Ethiopië, Noord-Korea, Kenia, Madagaskar en Zambia en rond het Tsjaadmeer (Kameroen, Niger en Nigeria en Tsjaad) zijn bij elkaar ruim 40.000.000 mensen dagelijks in ernstige nood. Zij lijden aan chronische honger, die bij jonge kinderen vaak een groeiachterstand tot gevolg heeft. De oorzaken zijn net als in Australië rampen als droogte, hitte of overstromingen, maar ook nog escalerend of voortdurend oorlogsgeweld en/of ziektes. Of ze zijn op de vlucht geslagen voor dit soort ellende. Geen van deze problemen in genoemde landen krijgt aandacht in onze media. Zij vormen tezamen een toptien van gemist nieuws, las ik.

Mijn vraag is dan waarom we Auschwitz herdenken, maar de hulpelozen van nu negeren? We worden over hun omstandigheden niet eens ingelicht. Zij hebben er toch ook niets aan, net zo min als de Joden, homo’s, krijgsgevangenen, politieke gevangenen, Roma, Sinti en verzetsstrijders van toen, wanneer over 75 jaar hun namen plechtig tijdens een gepaste ceremonie uitgesproken worden?

Bronnen: “Stap voor stap; Revolutie in Armenië” op 8 februari te zien in de Balie (Amsterdam) tijdens het Human Rights Weekend; een bijdrage van Diederik Baazil aan de GroeneAmsterdammer op 29 januari 2020 en “Deze tien crisissen halen de krantenkoppen niet” door Inter Press Service via DeWereldMorgen op 30 januari 2020.