Wij, ouders van een jongen, die zijn militaire dienstplicht moet vervullen, hebben besloten onze verantwoordelijkheid op ons te nemen en onze zoon niet naar het Israëlische leger te sturen. Wij hebben onze weigering verantwoord in onderstaande brief aan de militaire overheid:

Wij, Dori en Sivan Tal, ondertekenaars van deze brief, weigeren op grond van gewetensbezwaren onze zoon Yair Tal naar het Israëlische leger te sturen om zijn dienstplicht te vervullen.

Doorgaans wordt beweerd dat dienstweigering een politieke beslissing is. Wij zijn het daarmee eens. Logischerwijze is de beslissing om wel te dienen in het Israëlische leger ook een politieke beslissing.

Daarnaast hoor je vaak dat 18 jaar te jong is om zo’n belangrijke politieke beslissing te nemen. Daarom nemen wij de verantwoordelijkheid voor de politieke beslissingen van onze jonge zoon en zeggen wij: “NEEN!”

Wij zijn ervan overtuigd dat de militaire operaties van het Israëlische leger in Gaza en op de Westelijke Jordaanoever oorlogsmisdaden zijn en misdaden tegen de mensheid. Ze brengen de lokale bevolking veel schade toe, zijn een overduidelijke schending van de mensenrechten en respecteren geen enkele morele norm.

Bovendien ondergraven ze de kans op coëxistentie tussen Israëli’s en Palestijnen in de toekomst. Bovenop de schade aan de Palestijnse bevolking, zijn die operaties schadelijk voor de soldaten – althans voor de soldaten die hun hart niet sluiten voor het lijden van anderen en gedwongen zijn anderen onrechtvaardig te bejegenen en te doen lijden.

Zelfs de andere activiteiten van het Israëlische leger, die niet rechtstreeks te maken hebben met de bezetting van Palestijnse grond en de controle van de Palestijnse bevolking, maken deel uit van de strijd tegen de krachten die zich verzetten tegen de Israëlische bezetting.

In het huidige politieke klimaat, met een eerste minister die zich voor de rechtbank moet verantwoorden en wiens optreden enkel ingegeven is door eigenbelang, vrezen velen dat de Israëlische strijdkrachten worden ingezet voor nutteloze militaire operaties, die alleen maar bedoeld zijn om regionale conflicten te doen escaleren en aan beide kanten levens eisen.

In die omstandigheden willen wij niet dat onze zoon als pion gebruikt wordt door een systeem dat het conflict en de risico’s doet toenemen voor politiek gewin.

Aangezien de beslissing om al dan niet in het Israëlische leger te dienen van politieke aard is, is kennis van de achtergrond, de historische feiten, de politieke realiteit en de verschillende opvattingen over dit onderwerp van cruciaal belang om een politiek standpunt te ontwikkelen en op basis daarvan een beslissing te nemen.

Jammer genoeg beantwoordt de officiële opleiding, die onze zoon net als alle tieners in het Israëlische onderwijssysteem ontvangen heeft, aan geen enkel criterium van verantwoorde burgereducatie. In feite werd onze zoon vanaf het begin aangemoedigd om gewillig zijn dienstplicht te vervullen.

Op school leren de kinderen niet de echte waarheid over de geschiedenis van hun land, maar krijgen zij een vertekend verhaal opgedrongen dat een denkbeeldige realiteit schildert van een vreedzame staat die wordt bedreigd door boosdoeners die uit zijn op vernietiging.

Ondertussen maakt diezelfde staat zich schuldig aan etnische zuivering om zich grond toe te eigenen. De staat vervolgt op een antidemocratische en onmenselijke manier iedereen die zich verzet tegen de bezetting en stelt alles in het werk om de oorspronkelijke bevolking – het Palestijnse volk – uit te sluiten en te verjagen.

Onze zoon zal niet meewerken aan de veroveringen van de extreemrechtse regering, die in ons land aan de macht is. Wij willen niet dat hij sterft voor het bezetten van grond en het berokkenen van leed aan anderen. Daarvoor je leven te geven is weerzinwekkend.

Yair is niet religieus en hij heeft ook geen enkele mentale aandoening of andere kenmerken, die hem hadden kunnen vrijstellen van het vervullen van zijn dienstplicht. Hij is zowel mentaal als fysiek gezond en wij willen dat zo houden.

We hebben hem 18 jaar lang met veel liefde omringd, beschermd en ondersteund en hem de universele waarden, waarin wij geloven, bijgebracht. De Israëlische dienstplicht staat haaks op die waarden.

Yair is niet het eigendom van de staat en de staat heeft niet het morele recht om hem met dwang in te lijven in een organisatie die voortdurend de internationale verdragen over mensenrechten met voeten treedt.

Het is onze morele plicht ons tegen die militaire dienstplicht te verzetten. Dat is onze verantwoordelijkheid als ouders. Daarnaast erkennen wij de “Gewetenscommissie” van het Israëlische leger niet als de autoriteit, die in deze gewetens- en moraliteitskwesties oordeelt over een al dan niet vervulling van de dienstplicht. Ons geweten is zuiver en wij hebben de goedkeuring van het Israëlisch leger niet nodig.

In Israël hebben ouders met één kind of ouders, die al een kind verloren hebben, het recht om de inlijving in gevechtseenheden te weigeren. Het Israëlisch leger erkent dat recht, maar wij eisen dat recht op voor al onze kinderen. Wij “geven ons eerste kind niet gratis”. Op basis van bovengenoemde redenen eisen wij het recht en de plicht op om alle kinderen – van de oudste tot de jongste – te beschermen.

Wij zijn niet enkel verantwoordelijk voor onze zoon als hij over de schreef gaat, maar ook voor wat hij doet in een militaire context. Wij zouden onze verantwoordelijkheid dragen wanneer onze zoon als burger een misdrijf zou begaan, zoals diefstal of het gebruik van fysiek geweld.

Die verantwoordelijkheid wordt er niet minder op wanneer hij dergelijke dingen zou doen in uniform. Dat de dagelijkse misdaden van het Israëlische leger door de politiek gesteund worden, rechtvaardigt of verontschuldigt ze niet, integendeel.

Het is onze verantwoordelijkheid als ouders om te zeggen: “stop!” Militaire dienstplicht bij het Israëlische leger: “niet zolang wij het voor het zeggen hebben!”

Verantwoording: “Israëlische ouders weigeren hun zoon voor zijn dienstplicht naar het bezettingsleger te sturen; Open brief – Savin Tal, Dori Tal”. Voor DeWereldMorgen vertaald door Marina Mommerency en door De WereldMorgen gepubliceerd op 1 februari 2021. Deze open brief geeft mijn kritiek uitstekend weer op de Israëlische rol in en om het voormalige Mandaatgebied Palestina, waar de Staat Israël gevestigd is. Ik heb deze brief op enkele punten geredigeerd.