Vanaf de boot leek het of Harlingen begon te bewegen. Het gleed naar achteren. Na wat bochtjes werden de huizen en monumentale gebouwen, waartussen we eerder bij een bakkerij nog koffie met wat lekkers genoten hadden, kleiner en kleiner. Bijna twee uur later werden de huizen en de Brandaris van West-Terschelling als in een omgekeerde film groter en groter. Wat later fietsten we langs de Waddenzee naar Lies voor een midweek op dit eiland.

Heerlijk uitgebreide ontbijtjes vielen ons elke ochtend ten deel, vervolgens bespeelde ik mijn cello en daarna maakten we rustig aanstalten om ergens op het eiland iets te gaan meemaken. Ik koos steeds voor de richting Boschplaat om in de duinen, over de kwelders, op het strand en langs de wadden te struinen. Ik zag kloekende ganzen en een heremietkreeft. Ik zag een strand bedekt met mesheften, een lepelaar, ik zag en hoorde schreeuwende meeuwen. Ik zag massa’s oesters, strandlopertjes die in formatie trachtten de kou te trotseren, een woeste zee en een zeester en ik genoot van de vele uitzichten en vondsten die ik liet liggen. En van de avonden samen, te beginnen met koken en een lekkere maaltijd. Mijn gezelschap koos overdag voor meer variatie.

Heerlijke dagen waarop de tijd stil leek te staan. Eenmaal weer thuis lees ik dat België en Nederland behoren tot de grootste importeurs van hout uit tropische bossen, Joe Bidens buitenlandbeleid nauwelijks valt te onderscheiden van dat van Donald Trump, in Braziliaanse sloppenwijken vrijwilligers de doden als gevolg van corona tellen alsof er een oorlog gaande was, de Europese Unie nog steeds geld pompt in de promotie van rood vlees, en niet in de promotie van fruit & groenten, de Nakba herinneren hand in hand gaat met het vieren van onafhankelijkheidsdag in Israël, we na de pandemie maar beter niet terug gaan slapen in het oude normaal, het vaccinatie internationalisme van China correcte berichtgeving verdient, de helft van de vrouwen in arme landen geen bazin is over hun eigen lichaam, de Wereldbank haar eigen aanbevelingen tegen discriminatie en intimidatie overtreedt, en dat Zweden in vaccins voor de armste landen investeert.

Kortom, ik heb naast mijn nieuwe Groene Amsterdammer weer heel wat te lezen…