De Belgische regering heeft vrijdag jl. besloten om het begrotingsbudget voor de militaire uitgaven tegen 2030 te verhogen naar 1,54% van het bbp. De minister van Defensie, Ludivine Dedonder, lid van de Socialistische partij ‘PS’, noemt dat “een historische stap voorwaarts”. Wat daar ‘socialistisch’ aan is, is voor mij een raadsel. Of beter: dat is niet het socialisme dat ik voorsta, want dat staat in het teken van pacifisme. De Nederlandse regering had al een soortgelijk voornemen onder de titel ‘Omzien naar elkaar, vooruitkijken naar de toekomst’ opgenomen. Volgens mij misleidt deze vlag, want het akkoord lezend vroeg ik mij af waarom naar zoveel groepen mensen niet omgezien wordt. Wie valt wel en wie niet onder ‘elkaar’? Doe me een lol, lezer, en lees het zelf ook eens. Het is onder meer te vinden op Rijksoverheid.nl.

Ja, wat moet je doen wanneer er zich net over de grens een legermacht verzamelt? Een defensieve macht op de been houden, lijkt mij altijd belangrijk. In deze wereld blijkt het al te vaak zo te zijn, dat wie zich niet kan verdedigen – enkelen tegen velen, de kleintjes tegen de groten, minderheden tegen meerderheden, zwakken tegen sterken – die loopt de kans onder de voet gelopen te worden. Tom Poes, die volgens heer Ollie B. Bommel bedreven is in het bedenken van listen, zou volgens mij zeggen: “Ga in gesprek! Dat had u al 20 jaar geleden moeten doen, maar nu zeg ik het weer”.

Momenteel worden we allemaal warm gemaakt om de NAVO een warm hart toe te dragen, want het zou duidelijk zijn dat de agressieve krokodil Rusland wakker geworden is en zich voorbereid om zijn stempel op de geschiedenis te gaan drukken. Na het vallen van de muur in 1989 is het Warschaupact ontbonden. De NAVO bleef intact en breidde zich uit met Albanië, Bulgarije, Estland, Hongarije, Kroatië, Letland, Litouwen, Noord Macedonië, Montenegro, Polen, Roemenië, Slovenië, Slowakije en Tsjechië. Al deze uitbreidingen zijn in ‘onze’ ogen natuurlijke gevolgen van democratische besluiten van autonome staten. Verder lappen het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Naties van Amerika met het moderniseren en uitbreiden van hun atoomwapen-arsenaal het Non-proliferatieverdrag van 1970 aan hun laarzen. Daar is allemaal niets mis mee, denken wij. Het ontbinden van het Warschaupact is in ‘onze’ geschiedenis niet meer dan een voetnoot. Rusland annexeerde De Krim. Zie hier wie de agressor is.

Tot mijn welkome verrassing deed de Oekraïense president Volodymyr Zelensky deze week een onverwachte en verbluffende uitval, toen hij zei dat de huidige problemen van zijn land uit het Westen komen in plaats van uit het Oosten. De angst voor een dreigende oorlog is gebaseerd op nieuwsberichten dat Rusland troepen heeft aan de grens die het met het land deelt. “Maar”, zei Zelensky tegen het bijeengekomen journaille, “dit is niet ongebruikelijk. Een jaar geleden is er een soortgelijke concentratie van soldaten geweest. De werkelijkheid is dat het dreigingsniveau niet is veranderd. Bovendien is de echte bedreiging voor Oekraïne niet Rusland, maar de ‘destabilisatie van de situatie in het land’. De oorzaak van alle paniek is de pers zelf”. Correspondenten op de persconferentie waren met stomheid geslagen. Sarah Rainsford van de BBC noemde het gebeuren ‘een enigszins surrealistische ontmoeting’.

Wie na het lezen van ‘Omzien naar elkaar, vooruitkijken naar de toekomst’ nog wat tijd heeft, adviseer ik in elk geval de eerste bronvermelding er ook eens op na te slaan. Tenminste, voor wie – gebaseerd op verifieerbare bronnen – wil weten wat er gaande is. Immers, de vragen moeten zijn wat de plannen zijn van de NAVO en Rusland (volgens een ook al lezenswaard in juni jl. verschenen rapport ‘NATO’s next Strategic Concept for the summit in 2022’ en in Rusland door ons daar eens buiten de stemming makende mainsteammedia om in te verdiepen), en welke troepen zich waar aan de grenzen tussen Oost en West verzameld hebben? Van de NAVO weten we dat het Rusland (en China) beschouwd als ‘systemische vijand’. Dat is iets anders dan een in de gaten te houden goede buur, handelspartner of vriend. Wie bedreigt wie, waar en waarmee?

En onze premier is ondertussen met zijn minister van Buitenlandse Zaken en stoere taal wel in Oekraïne, maar zij reizen niet door naar Rusland… De zoveelste gemiste kans. Bedreigingen, herbewapening, wellicht een nieuwe wapenwedloop, en verklaard vijandschap zijn tot het (net niet) fout gaat zijn ons deel. Wat waren onze kerst- en nieuwjaarswensen een maand geleden ook alweer?

Bronnen: “Pers verbijsterd omdat Oekraïense president met de vinger naar het Westen wijst” door Nury Vittachi en “Regering beslist om militaire uitgaven op te trekken met 14 miljard” door Ludo De Brabander; beide via DeWereldMorgen op 2 februari 2022 (2.2.22).