Nog voor de aanval van Rusland op Oekraïens grondgebied, vandaag precies een maand geleden, was het mij duidelijk dat Het Kremlin koste wat kost gaat voorkomen dat Oekraïene lid wordt van de NAVO. Ik zie dat dan ook als enige uitkomst van deze afschuwelijke oorlog. Wellicht zal Rusland besluiten om haar doel te bereiken door atoomwapens in te zetten; Oekraïne mag van Rusland onder geen beding geen lid worden van de NAVO.

Het machtsevenwicht in Europa is door de uitbreiding van de NAVO sinds 1989 al enorm verstoord. In de zienswijze van de machthebbers in Rusland staat het niet voorkomen dat Oekraïne lid van de NAVO wordt, gelijk met het einde van de Russische autonomie op haar grondgebied; met leven onder dreiging van de NAVO, ofwel van de Verenigde Staten van Amerika.

Inmiddels zijn Rusland de afgelopen maand zoveel sancties opgelegd, dat het niet bang hoeft te zijn resterende goodwil te verliezen. Voor de toekomst zal het nieuwe wegen moeten vinden en ook dat zal voor Het Kremlin geen verrassing zijn, gezien de recente geschiedenis. Sinds 1989 is door de NAVO geen enkel voorstel tot normalisatie van de betrekkingen serieus genomen.

Ik geloof er niets van dat de reacties van buiten Oekraïne iets van inkeer bij Het Kremlin te weeg gebracht hebben; eerder zullen ze gezien worden als een bevestiging dat met het Westen niet te praten valt. Immers, op de keper beschouwd staat heel de NAVO onder gezag van één land: de VS, dat nagenoeg overal in de wereld zijn scepter zwaait. Dat weten ze ook in Rusland. De horigheid aan de NAVO en onderdanigheid aan de VS blijkt zelfs stand te houden onder het presidentschap van een man als Donald Trump. Alle NAVO-landen bleven onder Trump keurig in de pas lopen, intensiveerden de nieuwe Koude Oorlog en verhoogden hun afdrachten aan de NAVO. Bovendien bepaalt Washington hoe alle nieuws in het Westen geframed wordt.

Atoom- en oorlogsdreiging vanuit Oekraïne is onacceptabel voor de Russische beer. Dat gold ook al de eerdere uitbreidingen naar het oosten van de NAVO, maar na de ineenstorting van de Sovjet-Unie in 1991, voluit de Unie van Socialistische Sovjetrepublieken (USSR), was het onmogelijk daar een stokje voor te steken. Nu resten alleen Bellarus en Oekraïne nog en dat zijn voor Het Kremlin twee bruggen te ver.

Aan de eenzijdige haatdragende berichtgeving over deze oorlog af te lezen, blijkt dat Het Kremlin géén inschattingsfout gemaakt heeft. De framing van alles rondom deze oorlog is geheel in handen van de VS. En hierbij doel ik in het bijzonder op de voorstellen, die vanuit Het Kremlin gedaan zijn, om deze aanval niet te beginnen. Bindende afspraken voor een gegarandeerde veiligheid werden geframed als de wens het Oud-Russische Rijk te herstellen.

De inmiddels waargemaakte dreigingen als reacties vanuit het Westen op de Russische inval kan ik onmogelijk interpreteren als gericht op het herstel van vrede, maar als gericht op vernietiging van Rusland en de verkoop van het bedenkelijke schaliegas uit de VS.

We zouden ons sowieso moeten afvragen welk belang de VS dient met haar bemoeienis met deze bij uitstek Europese kwestie, maar we laten dat collectief na. Alle interventies van de VS in autonome staten worden in het Westen sinds 1945 goedgepraat of verzwegen. Dat  op de NAVO-top in juni jl. China en Rusland tot vijand zijn uitgeroepen (systemische vijanden), weet nagenoeg niemand. En wat deze landen doen wordt sindsdien daarentegen onder een vergrootglas gelegd. Waarom krijgen we maar een klein stukje van het verhaal over de Russische bezetting van De Krim te horen? In de media is volgens mij terecht aandacht voor het politieke proces tegen Aleksej Navalny, maar mij bevreemdt het dat er geen woord gesproken wordt over Julian Assange, wiens misdrijf eruit bestaat eraan meegewerkt te hebben dat aan het licht kwam dat de VS in Irak oorlogsmisdaden beging. Er is terechte uitgebreide aandacht voor het lot van Oeigoeren, maar het structurele geweld tegen gevangenen in Guantanamo Bay, hispanics, latino’s en zwarten onder verantwoordelijkheid van de VS wordt hooguit als schoonheidsfoutjes in een betrouwbaar en democratisch land aangestipt. En dan hebben we het nog niet gehad over de omgang van de VS met haar oorspronkelijke bewoners. En we weigeren collectief de ingrepen van de VS in andere autonome landen af te keuren met dezelfde stelligheid van de terechte afkeuring van de Russische inval in Oekraïne.

Ik verafschuw het Russische oorlogsgeweld, maar ik ben niet bereid om met twee maten te meten.

Voor wie zich buiten oorlogspropaganda om wil verdiepen in een in mijn ogen eerlijker achtergrondverhaal bij de huidige gebeurtenissen in Oekraïne beveel ik dit vijf kwartier durende “Salongesprek” aan: ‘Oorlogsdreiging Oekraïne – Rusland met Lode Vanoost en Ludo De Brabander op 3 februari 2022’. Of dit artikel “Noam Chomsky: ‘Dit kon tot op de dag van de invasie voorkomen worden’” (8 maart in het Engels) 12 maart 2022 in het Nederlands.