Vandaag leven er zo’n 7.500.000.000 mensen op aarde en daarvan lijden 928.000.000 nu dagelijks honger. Van elke 8 mensen heeft er dus 1 dag in dag uit honger. Dat is een toename van 148.000.000 hongerende mensen ten opzichte van 2021. Het coronavirus, klimaatverandering en de oorlog in Oekraïne hebben geleid tot dit ongeziene uit de hand lopen van de voedselzekerheid voor een op de acht mensen. En dit haalt het nieuws niet.

En – by the way – wanneer voedsel schaars is, eten meisjes en vrouwen vaak als laatste en zij krijgen minder dan de jongens en mannen. Omdat zij meisje of vrouw zijn, of bijvoorbeeld om hun kinderen te kunnen voeden. Meisjes mogen vaak ook niet meer naar school, omdat ze moeten werken. Nee, niet hier in het Westen, maar in landen als Ethiopië, Haïti, Laos en Mali.

De Oekraïense oogst voedt in normale omstandigheden 400.000.000 mensen per jaar, maar oorlog is niet normaal. Gelukkig niet. Nu rijzen door schaarste wereldwijd de voedselprijzen de pan uit.

Voor het grotere plaatje moeten we oog hebben voor de beide niveaus: een traditionele oorlog tussen de invasietroepen van Rusland en het verzet daartegen van Oekraïne. Dat is de Russische aanvalsoorlog, die iedereen – die ik er over hoor en mijzelf incluis – afkeurt en verafschuwt. En die oorlog, net zo afschuwelijk als de andere oorlogen die op de wereldbol woeden, is in dit geval gekoppeld aan een ander niveau: een geopolitieke oorlog tussen Rusland en de Verenigde Staten van Amerika. En juist de voortzetting van deze geopolitieke oorlog vormt een veel groter gevaar voor de wereldvrede dan die eerste. Een oorlog, waarvan ik vermoed dat Rusland die eventueel met atoomwapens gaat beëindigen wanneer ze zonder onvoldoende succes boekt. Niets zal naar mijn mening Het Kremlin teveel zijn om deze geopolitieke oorlog met de VS te beëindigen met een neutraal Oekraïne; geen NAVO-land grenzend aan Rusland. Die rode lijn trekt Poetin al zolang hij in Rusland aan de macht is en dat is al erg lang. De VS had er al die tijd geen oren naar. Echter, het staat het soevereine Mexico net zo min vrij een alliantie met China of Rusland aan te gaan. Kijk maar naar de boycot van het soevereine Cuba sinds 1962. Dit gevaar wordt weggemoffeld of voorgesteld als ‘slechts’ een facet van de confrontatie tussen Oekraïne en Rusland, maar het is waar volgens mij deze oorlog om begonnen is en gevoerd wordt.

In die geopolitieke oorlog blijft president Joe Biden stelselmatig de militair vijandige kaart trekken en op confrontatie aansturen: hij schildert Poetin af – zoals het in oorlogspropaganda gewoon is – als een baarlijke duivel, maar deze Amerikaanse president verwaarloost de diplomatie als mogelijke weg om een einde te maken aan alle geweld en gruwelijkheden. Hij blijft de oorlog in Oekraïne aanwakkeren, omdat voor de Amerikaanse “grand strategy” haar hegemonie in een deel van Europa op het spel staat, zoals die in het Midden Oosten en zoals de ontwikkeling van China Het Witte Huis eveneens dusdanig grote zorgen over haar alleenheerschappij baren dat (atoom-)oorlogen in die regio’s net zo goed op de loer liggen.

En dat zowel de geopolitieke als de traditionele oorlog over de hoofden van mensen in armoede en Oekraïeners uitgevochten wordt, dringt – gezien de inhoud van ons maatschappelijke debat daarover – maar moeilijk tot ons door. Met beschaving heeft dit niets, maar dan ook helemaal niets meer te maken.

Bronnen: “928 miljoen mensen lijden honger, 70 procent zijn meisjes en vrouwen” door InterPressService en “Wereldleiders spelen Armageddon Roulette over de hoofden van de Oekraïeners” door Richard Falk vertaald door Marina Mommerency van de vertaaldesk; beide via DeWereldMorgen op 19 april 2022.