Israël is een mooi land en vanuit Maartensdijk worden er door mensen, die ik ken, wel reizen naar toe gemaakt. Die kennissen komen terug met enthousiaste verhalen over de indruk, die dat bijbelse, heilige land op hen gemaakt heeft. Zij beperken zich hooguit tot één zin, zoals “Je voelt je wel soms bedreigd door al die militairen met geweren in de aanslag”, aan het Israëlisch beleid dat zij ervaren hebben.
Het uitmoorden van Joden in de Tweede Wereldoorlog heeft de Westerse opinie lang monddood gemaakt om zich tegen Israëlisch beleid te keren.
Israël wordt door Nederland, de Europese Unie en een hoop andere landen financieel en politiek gesteund ongeacht wat het uitvreet.

Vreemd eigenlijk, dat een braaf land als Nederland voor de EU en de Verenigde Staten van Amerika nauwelijks meetelt, terwijl Israël, dat de hele wereld schoffeert, altijd kan rekenen op onvoorwaardelijke steun. ‘Een brutaal mens heeft de halve wereld’, zal ik hier als uitleg maar schrijven.

Een voorbeeld van dat schofferen: “Ahmad Manasra”.
Op 12 oktober 2015 bevond deze toentertijd 13 jarige Palestijnse jongen zich met zijn neef Hasan Manasra in Oost-Jeruzalem. Dat is een gedeelte van Jeruzalem dat door de Verenigde Naties en wat genoemd wordt ‘de internationale gemeenschap’ niet wordt erkend als deel van de staat Israël. Op een locatie, die was onteigend van Palestijnse eigenaars en toegewezen aan Joodse kolonisten, raakten Ahmad en Hasan betrokken bij een gevecht met een Israëlische tiener en een Israëlische man.

Deze methodiek om bekentenissen af te dwingen van kinderen is volgens Brad Parker “wijdverbreid en systematisch”.

Hasan werd onmiddellijk door de Israëlische politie ter plaatse doodgeschoten. Ahmad vluchtte en werd daarbij door een auto overreden. Een Israëlische voorbijganger filmde hoe Ahmad zwaargewond op grond lag, terwijl omstaande Israëli’s obsceniteiten naar hem schreeuwden.

Israël onderwierp Ahmad aan de rechtspraak van een militaire rechtbank. Dit is een overduidelijke overtreding van de Conventies van Genève (1949), die verbieden om zelfs burgers in bezette gebieden te berechten volgens de wetgeving van het bezettende land. Laat staan burgers in niet als ‘bezette gebieden’ erkende locaties.

Daarnaast wachtte de rechtbank 3 maanden tot hij 14 was geworden om hem strafrechterlijk te vervolgen volgens het volwassenen recht. Daarbij overtreedt Israël een basisprincipe van de rechtspraak, te weten dat een verdachte moet worden berecht op basis van de geldende wetgeving op de dag van de feiten.

Een maand na zijn aanhouding – hij was toen nog 13 jaar oud – werd een video-opname naar de media gelekt waarin te zien is hoe Ahmad wordt aangevraagd. De video toont de laatste 10 minuten van een ondervraging die wellicht uren of dagen heeft geduurd. Daarin is te horen hoe de wenende jongen een bekentenis mompelt. Brad Parker, advocaat en lid van de organisatie ‘Defense of Children International – Palestina’, verklaarde dat deze ondervraging gezien de jonge leeftijd van de betrokkene “neerkomt op foltering”. Deze methodiek om bekentenissen af te dwingen van kinderen is volgens hem “wijdverbreid en systematisch”. Later trok Ahmad zijn bekentenis in.

In mei 2016 werd Ahmad veroordeeld tot 20 jaar gevangenisstraf.
Op 7 november 2016 werd de straf in beroep herleid tot 12 jaar gevangenisstraf.
Volgens Lea Tsemel, zijn Israëlische advocate, was de straf die werd uitgesproken “verrassend, onevenwichtig en problematisch”.

Voor Nederland, de EU en de rest van ‘de internationale gemeenschap’ is dit voorbeeld hooguit ‘een uitzondering’. Het land kan blijven rekenen op financiële en politieke steun.

Ik vraag mij af of er één mens op de wereld is, die gelooft dat Ahmad van zijn straf een beter mens wordt. Ik ben op basis van wat ik ervan weet die ene mens in elk geval niet; Israël mag een indrukwekkend en mooi land zijn, er wonen mensen (noem ze met Friedrich Nietzsche en later de nazi’s ‘übermenschen’) die een regelrecht gevaar zijn voor andere mensen, te weten de ‘untermenschen’.

Bron: “Bezetter Israël veroordeelt Palestijnse jongen van 14 tot 12 jaar” door Lode Vanoost in De Wereld Morgen via http://www.dewereldmorgen.be op 8 november 2016 en wikipedia op 16 november 2016.