De – waarschijnlijk – meest onvoorspelbare president van de Verenigde Staten van Amerika (Amerika) ooit heeft aangekondigd op zijn eerste presidentiële werkdag het Trans-Pacifisch Partnerschap (TTP) op te zeggen. Dat kan omdat het Amerikaanse Congres TTP wel ondertekend, maar nog niet geratificeerd heeft.

Wat nu eenmaal al jaren in alle politieke besluitvorming mist is de vraag wat voor ons welbevinden noodzakelijk is en wat de gehele mensheid nodig heeft…

Anders dan Trumps eerdere aankondiging over het stopzetten van het gevolg geven aan het bereikte op de Klimaatveranderingconferentie COP21 in Parijs (en onlangs bij COP22 in Marrakesh), juich ik dit besluit over TTP toe. Dit soort verdragen, die eufemistisch aangeduid worden als ‘handelsverdragen’ en ‘vrijhandelsverdragen’, dienen volgens mij alleen de belangen van multinationals en hebben niets te maken met alle moois dat er omheen geframed wordt. Ze verzekeren de winsten van grootbedrijven, want wat niet als winst verworven wordt, kan als greep in de schatkisten van deelnemende landen opgeëist worden indien nationale wetten dieren, mensen, milieu, natuur of rechten behartigen die ondernemers iets gaan kosten. Zo draait altijd de burger (in verkiezingstijd strelend aangeduid als ‘de hardwerkende Nederlander, Belg, etc.’, die met overeenkomsten als CETA en TTIP en alle neoliberaal beleid, waaronder loonmatiging en steeds verdere afbouw van het ontslagrecht, even meedogenloos in de steek gelaten wordt) op voor alle kosten die van ‘algemeen nut’ zijn. Want – als bekend – gaan grootbedrijven alleen voor optimale winsten en dragen multinationals nagenoeg geen belastingen af. Daar zijn ze multinational voor; net als om in dat land te vervuilen waar milieuwetgeving het ruimst is en daar de arbeidsintensieve processen te laten plaatsvinden waar arbeiders de minste rechten hebben om vervolgens goedkoop onze handelsmarkt te verzieken met eieren, energie, gadgets, geld, granen, groenten, olie, steenkolen, vlees en wat dies meer zij.

Australië, Nieuw-Zeeland en Japan zouden zijn geschrokken van deze aankondiging, alsof landen kunnen schrikken. Hoe erg zou het zijn voor de mensen daar als u en ik wanneer de belangen van grootbedrijven in die landen geschaad worden, vraag ik me dan af. Wat nu eenmaal al jaren in alle politieke besluitvorming mist is de vraag wat voor ons welbevinden noodzakelijk is en wat de gehele mensheid nodig heeft en hoe hetgeen er is en gemaakt kan worden op een ethisch verantwoorde manier te verdelen.

Bron: “Partners VS schrikken van torpederen handelsverdrag” door de redactie Buitenland van de Nederlandse Omroepstichting via http://nos.nl op 22 november 2016.