Wanneer ik door mijn oogwimpers naar het wereldgebeuren kijk, is er niet veel nieuws onder de zon, die dagelijks opkomt boven alle volkeren, die de aarde bewonen, en na een hoop getwist weer onder gaat. Machtsongelijkheid leidt via uitbuiting tot onderdrukking. Rijken worden rijker en armen armer als ze al niet vroegtijdig overlijden. Het tempo, waarin dat allemaal gebeurt, is hoger waar de ongelijkheid groter is. Dat is het wel zo’n beetje.

Toch is dit, zeker voor mij, een boeiende periode in de wereldgeschiedenis. Een tijdgewricht waarin het machtigste land ter wereld de meest incompetente president ooit heeft. Waarom kozen de Amerikanen dat ongeleid projectiel? En wat ben ik blij dat zijn opposant, de koersvaste mevrouw Clinton, de kans niet gekregen heeft om de wereld nog verder aan multinationals uit te leveren, want die zou 4 tot 8 jaar naar de pijpen van haar campagnesponsors, een en al grootbedrijven, hebben gedanst. Wat verwachtten Trump-stemmers van hem of waaraan denken zij bij ‘great’? En hoe gaan zijn collega’s met hem om?

Die laatste vraag leverde mij al snel een teleurstelling toen de heer Trump besloot lopend onderzoek van de Verenigde Naties (VN) niet af te wachten, maar net in dat ene geval van Syrische mensenrechtenschendingen de gifgasaanval op burgers op eigen houtje te gaan vergelden met bombardementen. Hoewel een duidelijk geval van ‘selectieve verontwaardiging’, geuit met middelen die de VN sinds haar oprichting als ‘misdrijven tegen de menselijkheid’ karakteriseert, stonden alle Westers georiënteerde wereldleiders in de rij om begrip voor heer Trumps besluit te tonen en zijn misdrijf ‘proportioneel’ te noemen. Daarmee weet Trump hoever hij kan gaan: zolang hij macht heeft, mag hij alles.

Helaas hebben we in Nederland momenteel ook een gebrek aan politiek zwaargewichten

Gelukkig is er dus ook nog een VN, die vandaag bij monde van Zeid Ra’ad al-Hussein liet weten dat de Filipijnse president Rodrigo Duterte met zijn strijd tegen drugscriminelen het volledige internationale rechtssysteem bedreigt en dat de Britse premier Theresa May tijdens haar verkiezingscampagne de indruk heeft gewekt evenmin waarde te hechten aan internationaal vastgestelde mensenrechten. Haar uitspraken noemt hij een geschenk voor elk autoritair regime dat hiermee toestemming krijgt om onder het mom van ‘terreurbestrijding’ mensenrechten te schenden. Ook stelde deze VN-mensenrechtencommissaris: “In plaats van de pijlen te richten op individuen, die mogelijk een bedreiging vormen, heeft de regering-Trump er een kruistocht van gemaakt om tot aan het hooggerechtshof te vechten voor een reisverbod voor moslims waar diverse rechtbanken al van hebben gezegd dat dit indruist tegen de Amerikaanse grondwet“.

Maar ja, ook van alle tijden: als er een electoraat is en dat stemvee wil bloed zien, dan krijgt het bloed. Raakt het onder de indruk van ineffectief spierballenrecht, dan krijgt het ineffectief spierballenrecht. “Vroeger verkochten we onze stem aan niemand. Al een hele tijd heeft het volk de macht afgestaan. (…) Nu beperkt het volk zichzelf en hoopt alleen nog op twee zaken: brood en spelen“, sprak Decimus Lunius Luvenalis ergens tussen 60 en 140 na 0 in het Romeinse Rijk. Er is door de oogwimpers beschouwd weinig veranderd, sindsdien. En helaas hebben we in Nederland momenteel ook een gebrek aan politiek zwaargewichten. Zo blijft het een zootje. Het is niet anders.

Bronnen: “VN-commissaris bekritiseert May en Trump voor uithollen mensenrechten” door de redacties van ANP, NU.nl en Reuters, via Nu.nl en Wikipedia, beide op 27 juni 2017.