Het is niet wat het lijkt en Het is wat het is staan ogenschijnlijk op gespannen voet met elkaar. Wat is werkelijkheid, wat is mening, hoe komen we daarachter? Gunnen we elkaar nog wel het recht op een afwijkende mening of behandelen we in dit van oorsprong calvinistische land ook meningen alsof er maar één goede is? En hoezo Calvinistisch, van oorsprong was alles onder de grote rivieren katholiek.

Het punt dat ik hier wil maken is dat we in een mediacratie leven. Op gedeelde websites, in goed Nederlands ‘social media’, is het tolerantiegehalte naar verluid laag. Nieuwsmedia verkondigen meningen en opinies als waarheid: Alles wat we moeten weten over …vul maar in… Verder geven nieuwsmedia alle ruimte aan woordvoerders om ongeremd hun leugens over en verdraaiingen van de werkelijkheid uitvoerig toe te lichten zonder één kritische vraag te stellen. ‘Spindocters’ hebben het er druk mee: hoe goed garen te spinnen bij de ongekende mogelijkheden van zendtijd tijdens als serieus bekendstaande programma’s. Hier omarmen Het is niet wat het lijkt en Het is wat het is elkaar.

De macht ligt niet bij het volk en zelfs niet bij het parlement…

En om het dan maar even niet over ons nationale interview van onze koning door Wilfried de Jong te hebben: In Groot-Brittannië wordt privatisering van de nationale gezondheidszorg (NHS) door 58% van de Britten afgekeurd en 51% wil dat het treinvervoer weer in overheidshanden komt. Dit zijn twee van de voornaamste politieke eisen van Labour onder Jeremy Corbyn. Volgens een recente opiniepeiling is 45% van de Britse bevolking groot voorstander van een toename van openbare uitgaven en van hogere belastingen voor de rijken. Slechts 13% van de Britten staat achter de huidige ‘besparingen’, wat ook al zo’n term is die zacht uitdrukt wat bepaalde groepen mensen keihard raakt. Op de vraag of de besparingen mogen doorgaan als ze wat minder groot zouden zijn antwoordt 22% van de Britten positief. Stuk voor stuk in lijn met Labour-standpunten.
Een groot deel van het Labourpubliek antwoordt daarentegen in dezelfde peilingen over hun politieke voorkeur dat volgens hen de Conservatieven de beste aanpak hebben voor de Britse economie.
Volgens de organisatie Media Reform Coalition (MRC), die deze peiling bij YouGov bestelde, wijst bovenstaande op “een zorgwekkende kloof” tussen de beleidskeuzes die de mensen steunen en de politieke partijen die ze daarmee associëren. Die ‘disconnectie’ is volgens MRC een gevolg van het falen van de media om “op een ernstige manier te berichten”. Justin Schlosberg, voorzitter van MRC, verklaarde over dit fenomeen: “De meeste media zijn meer bezig met het wegzetten van Jeremy Corbyn als ‘onverkiesbaar’ in plaats van ernstig te berichten over de beleidsvoorstellen die hij verdedigt (…) Dit is geen falende communicatie van Labour, maar het falen van het grootste deel van de nieuwsmedia. Als die aanpak niet verandert, valt onze democratie in een diepe crisis.”

De macht ligt niet bij het volk en zelfs niet bij het parlement, maar meer dan mij lief is bij degenen die de media in handen hebben: mediacratie en zelfs verkapte oligarchie (waarin de macht in handen is van een kleine groep bevoorrechte mensen). Ook hier omarmen in de Westerse Wereld anno 2017 Het is niet wat het lijkt en Het is wat het is elkaar.

Bron: “Verkiezingen GB zijn vlucht uit crisis politieke geloofwaardigheid” door Lode Vanoost van DeWereldMorgen via die website op 27 april 2017.